یک باستان‌شناس مصری گفت: در تمدن مصر باستان چیزی به عنوان «نفرین فراعنه» وجود ندارد و آن‌چه نفرین فراعنه تصور می‌شود، تنها برای فراری دادن سارقان است.
احمد عامر، باستان‌شناس مصری با تأکید بر اینکه موضوع «نفرین فراعنه» در تمدن مصر باستان وجود ندارد، گفت: آن پیام‌ها و کتیبه‌هایی که مصریان باستان در اهرام مصر و مقبره‌ها قرار داده‌اند تنها برای تهدید سارقان و ترساندن آن‌ها از نزدیک شدن به مقبره‌ها و سرقت گنج‌های درون آن‌ها بوده است.
البته این اقدام مصریان باستان ناشی از این بوده که آن‌ها تصور می‌کردند صاحبان مقبره‌ها پس از مرگ دوباره زنده می‌شوند.
عامر ادامه داد: البته سارقان آثار باستانی هم در مصر با اشاعه این دروغ تاریخی به‌دنبال کاهش رقیبان خود بوده‌اند.
مطالبی هم که از اهرام مصر تاریخ فراعنه در کتاب‌های آسمانی آمده است به وضوح با موضوع جادو و نفرین فراعنه مغایرت دارد.
وی در ادامه گفت: کشف مقبره توتنخامون، فرعون مصری و به دنبال آن ابتلای «تیودور بلهارس» کاشف ویروس تب حلزون به تبی عجیب، پس از تشریح بدن مومیایی این شایعه را ایجاد کرد که این تب نفرین مومیایی بوده و می‌خواسته این‌گونه از این دانشمند انتقام بگیرد. به‌خصوص که پزشکان هم نتوانستند علت این تب را تشخیص دهند.
«بلهارس» با کشف برخی از کرم‌های مومیایی شده در بدن مومیایی، متوجه شد که فراعنه هم هزاران سال پیش به این بیماری مبتلا شده بودند.
از دیگر اتفاقات بحث‌برانگیز، بازگشایی مقبره توتنخامون به دست «هوارد کارتر»، دانشمند انگلیسی در سال 1922 با حمایت مالی لرد کارناون بود. او هنگام ورود به مقبره با این عبارت بر روی یکی از اتاق‌های مقبره مواجه شد. «مرگ با دو بال‌های سمی‌اش هر کسی را که بخواهد آرامش پادشاه را برهم بزند، خواهد کشت». هم‌چنین در این مقبره یک مجسمه پیدا شد که روی آن نوشته شده بود: من همان حامی و نگهبان قبر توتنخامون هستم و دزدان این قبر را با آتشی به صحرا خواهم راند».
عامر ادامه داد: پس از این اکتشاف، لرد کارناون دچار تب شدیدی شد که باز هم پزشکان نتوانستند علت آن را تشخیص دهند. لرد در نیمه‌های شب در هتل کونتینتال قاهره مرد. حتی سگش هم پس از مدتی جان خود را از دست داد و به این ترتیب بال‌های مرگ بر سر تمامی افرادی که آرامش فرعون در مقبره‌اش را بر هم زده بودند، سایه انداخت و بیشتر این مرگ‌ها هم به دنبال تبی نامعلوم رخ داد.
منشی کارتر هم بدون دلیل فوت کرد و در مراسم تشییع پیکر او اسبی که تابوت توتنخامون را حمل کرده بود، مرد. گفته می‌شود افرادی که در بازگشایی این مقبره حضور داشتند، یا دچار جنون شدند و یا خودکشی کردند. این مسأله در جهان جنجال بزرگی به پا کرد و از آن جا به بعد بود که مفهوم «نفرین فراعنه» در جهان منتشر شد.
دکتر عامر با اشاره به اینکه دکتر «عزالدین طه»، دانشمند زیست‌شناس در سال 1962 نفرین فراعنه را رد کرده بود، به نقل از او گفت: مصریان باستان قارچ‌ها و سمومی را در مقبره‌ها منتشر کرده‌اند. البته باکتری‌های روی پوست مومیایی‌ها به مدت هزاران سال در مقبره‌ها وجود داشته‌اند و بلافاصله پس از بازگشایی مقبره افرادی که وارد آن‌ها شده‌اند، آلوده می‌شوند.
متأسفانه این دانشمند پیش از اثبات فرضیه‌اش تنها چند هفته پس از این اظهارات در یک تصادف کشته شد. پس از تشریح جسد وی مشخص شد علت مرگ تنگی نفس بوده است.
دکتر عامر در ادامه گفت: بزرگترین و مهم‌ترین دلیل برای صحت نداشتن این فرضیه، هاورد کارتر است که با وجود اینکه اول نفری بود که به مقبره تتنخامون وارد شد و با برداشتن نقاب از چهره مومیایی به او بی‌احترامی کرد اما باز هم هیچ آسیبی ندید.
این باستان‌شناس مصری گفت: احتمال دارد که با ورود به این مقبره‌ها که برای هزاران سال بسته بوده‌اند، باکتری کشنده‌ای با استشمام هوا وارد بدن افراد می‌شود. واکنش مواد شیمایی با باقی‌مانده مواد مومیایی و یا غذاهای داخل مقبره و وجود قارچ‌های سمی و ویروس‌های کشنده از عوامل اصلی مرگ افرادی است که وارد این مقبره‌ها شده‌اند.