چشم انسان الهام‌بخش فیزیکدانان برای ساخت پردازشگری با قابلیت تجزیه و تحلیل برخورد ذرات زیراتمی با سرعتی 400 برابر سریعتر از مقدار کنونی شده است.
سلول‌های عصبی در شبکیه چشم مسئول پاسخ‌دهی به اشکال یا جهات خاصی هستند که این کار را بصورت خودکار پیش از اینکه مغز بفهمد در حال پردازش چه اطلاعاتی است، انجام می‌دهند.
شبکیه مصنوعی نیز با الگوبرداری از همین کارکرد شبکیه چشم، تصویری از خط سیر هر برخورد تهیه می‌کند؛ این تصاویر سپس در یک الگوریتم رایانه‌ای خاص قرار گرفته و پس از اسکن، بلافاصله مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند.
چنین الگوریتمی برای تجزیه و تحلیل حجم عظیم داده از جمله 40 میلیون برخورد در هر ثانیه در برخورد دهنده بزرگ هادرون (LHC) بسیار کاربرد دارد؛ در این برخوردها، پروتون‌ها در سرعتی نزدیک به سرعت نور با یکدیگر برخورد کرده و به دانشمندان در درک بهتر ضد ماده کمک می‌کنند.
این الگوریتم علاوه بر کاربرد در تشخیص ذراتی مانند بوزون هیگز، برای درک ضدماده و ماده تاریک نیز کاربرد خواهد داشت.
سرعت این شبکیه مصنوعی 400 برابر سریعتر از هر سیستم کنونی است که برای استفاده در آزمایشات برخورد دهنده هادرون بزرگ (LHC) در مرکز سرن در سال 2020 یا هر حوزه‌ای که به الگوهای کارآمد و سریع تشخیص نیاز دارد، در نظر گرفته شده است.
نتایج این مطالعه در مجله arXiv منتشر شده است.