ماده تاریک؛ اولویت بعدی "سرن"

اهالی علم و دانش هرگز تاریخ 4 ژوئیه 2012 را از خاطر نمی برند. در این روز، محققان مرکز علمی - تحقیقاتی سرن خبر کشف ذره ای موسوم به بوزون هیگز را به طور رسمی اعلام کردند تا با شناسایی این ذره، ف...

ماده تاریک؛ اولویت بعدی "سرن"
اهالی علم و دانش هرگز تاریخ 4 ژوئیه  2012 را از خاطر نمی برند. در این روز،  محققان مرکز علمی - تحقیقاتی سرن خبر کشف ذره ای موسوم به بوزون هیگز را به طور رسمی اعلام کردند تا با شناسایی این ذره، فیزیک ذرات تکمیل شود. 

از بوزون هیگز به عنوان شاه کلیدی برای تمام تئوری های فیزیکی یاد می شود که پیش از این به بن بست علمی رسیده بودند و راه حلی برای آنها وجود نداشت. بوزون هیگز، ذره بنیادی اولیه فرضی و دارای جرمی است که چگونگی جرم ‌دار شدن ماده توسط ذرات بنیادی بدون جرم دیگر را توضیح می دهد. به عبارتی دیگر، بوزون هیگز، شکل گیری ذرات اولیه جهان کنونی ما را بعد از انفجار بزرگ توصیف می کند.

پولین گاینون، یکی از فیزیکدانانی که در جریان اکتشاف بزرگ سرن حضور داشت، می گوید: "با وجود اینکه هنوز منتقدان بسیاری علیه این ذره وجود دارند اما باید بگویم که اکنون هرگونه احتمالی مبنی بر وجود ذرات دیگر یا اشتباهات محاسباتی و غیره رد شده و با اطمینان می توان از این ذره سخن گفت. با کشف بوزون هیگز می توان به ذرات سنگین تر دست یافت یا آنها را نشانه گذاری کرد. البته درعین حال می توان ذراتی را تولید کرد که بسیار سریعتر حرکت کنند."

ماده تاریک؛ اولویت بعدی سرن

مارکو زیتو - یکی از محققان موسسه ایتالیایی فیزیک هسته ای INFN در این رابطه می گوید :« اکنون سئوالات متفاوتی مطرح می شوند: پس از کشف بوزون هیگز به دنبال چه موضوعی هستیم؟ برخورد دهنده بزرگ هادرون در سال های 2016 یا 2017 میلادی به چه منظور و برای کدام پروژه روشن خواهد شد؟"

پس از کشف بوزون هیگز، یکی دیگر از معماهای علم فیزیک در ماده تاریک خلاصه می شود. محققان به دنبال حل این معما هستند.

برخی برخورد دهنده بزرگ سرن یا Large Hadron Collider که بزرگترین و قدرتمندترین دستگاه جداکننده ذراتی است که تاکنون ساخته شده را همانند یک غول چراغ جادو می دانند که می تواند معماهای بسیاری را حل کند اما باید گفت این شتابگر همانند یک کودک است و نمی توان از او همانند یک فرد بالغ انتظار فعالیت داشت. اما این شتابگر می تواند پله ای برای کشف های آینده باشد. 

این مقاله در روزنامه فرانسوی لوموند به چاپ رسیده است. 

منبع :

Menu