در این مطلب توضیحاتی جامع در مورد تنفس نایی داده شده است.
منبع مقاله منتشر شده در سایت www.biology-pages.info/T/Tracheal_Breathing.html است.
تاريخ انتشار مقاله: 24 ژانويه 2015
تنفس نایی
حشرات و برخي بي مهرگان ديگر، اكسيژن و دي اكسيد كربن را بين بافت هاي بدن خود و هوا از طريق سيستمي
از لوله هاي پر از هوا به نام سيستم نايي جابجا مي كنند.
ناي ها از طريق منفذ هاي كوچكي به نام مجرا با بيرون ارتباط دارند. در ملخ بخش اول و سوم سينه در هر
طرف خود يك مجرا داشته و 8 جفت مجراي ديگر به صورت خطي در اطراف شكم قرار دارد.
مجاري توسط دريچه هايي ماهيچه اي كنترل مي شوند كه جانور ميتواند آن ها را باز و بسته كند و نيز اين مجاري
توسط فيلتر هايي براي گرفتن گرد و خاك نيز محافظت مي شوند.
اين مجاري هوا رابه شعب گسترده سيستم نايي رسانده و در نهايت به نايچه هايي كه ممكن است قطري كمتر از
يك ميكرومتر داشته باشند هدايت مي كند. هر سلول بدن جانور در فاصله بسيار كم از اين نايچه ها است. در برخي
از ماهيچه هاي پروازي مگس سركه نايچه ها حتي به درون سلول ماهيچه اي نيز نفوذ مي كنند.
اين ريزنگار نشان مي دهد كه ديواره ناي ها چگونه توسط كيتين پوشيده شده است. با اين حال حد مشخصي
براي فشاري كه ناي ها بدون شكستن مي توانند تحمل كنند وجود دارد. اين مي تواند يكي از دلايل اندازه نسبتا
كوچك حشرات باشد. براي مثال سنگيني بافت هاي يك خرگوش كوچك مي تواند لوله هاي سيستم نايي پرشده از
هوا را بشكند.
جابجايي گاز در حشرات آبزي
حشرات آبزي نيز از سيستم نايي جهت تنفس استفاده مي كنند.
برخي مانند لارو پشه هواي خود را با اتصال يك لوله تنفسي به سيستم نايي خود از طريق سطح آب مي گيرند.
برخي از حشرات مي توانند به صورت غوطه ور همراه يك حباب هوا مدتي در زير آب مانده و اكسيژن
مرد نياز خود را از اين طريق به دست بياورند.
برخي از حشرات تعدادي مجرا در نوك خار هاي بدن خود داشته و با سوراخ كردن برگ گياهان زير آب اكسيژن حاصل از فتوسنتز موجود در آن را مصرف مي كنند.
متن اصلی ضمیمه شده است.
مترجم: مهدی روشن - امیرحسین بلوری