درخشش دنباله دار ˈپن استارزˈ در آسمان صبحگاه شهریورماه

ˈایرج صفاییˈ اظهار داشت: دنباله دار ˈپن استارزˈ در 27 اردیبهشت 1391 (17 می 2012 ) توسط تلسکوپ رصدخانه پن استارز در هاوایی کشف شد.

به گفته وی، این دنباله دار در اواخر سال 1392 و آوایل 1393 در آسمان شامگاهی به درخشندگی خوبی رسید و با عبور این دنباله دار از صورت فلکی شیر یا ˈاسدˈ و فاصله گرفتن آن از خورشید در آسمان صبحگاهی دوباره علاقه مندان را به سوی خود جذب می کند.

وی افزود: این دنباله دار در روزهای نخست شهریور از فاصله حدود 10 درجه ای پایین سیاره ˈهرمزدˈ و از بین دو صورت فلکی ˈخرچنگˈ یا (سرطان) و ˈمار آبیˈ عبور کرده و به سوی صورت فلکی ˈتکشاخˈ پیش می رود.

صفایی تاکید کرد: قدر ظاهری این دنباله دار اندکی بیش از 6 است، بنابراین در آسمان کاملا تاریک با تلسکوپ های کوچک و حتی دوربین دوچشمی نیز قابل مشاهده است و با گذشت زمان اندکی درخشان تر می شود و می توان با چشم غیر مسلح این دنباله دار را در آسمان مشاهده کرد.

وی افزود: این دنباله دار اکنون کمتر از دو واحد نجومی از زمین فاصله دارد.

دنباله دارها اجرام کوچکی هستند که از لایه های بیرونی منظومه خورشیدی به سوی مرکز آن رانده شده و معمولا روی مدار بیضی کشیده به دور خورشید می چرخند.

هسته مرکزی این اجرام قطری تا چند کیلومتر داشته و عمدتا از جنس یخ گازهای مختلف مانند هیدروژن، آمونیاک و بخار آب تشکیل شده اند که مقداری غبار و سنگ ریزه در داخل یخ محبوس شده است.

در هنگاهی که این اجرام در مدار خود به خورشید نزدیک می شوند، اندکی از یخ ها بخار شده و به همراه گرد و غبار و ذرات شن و سنگ ریزه، دم این دنباله دارها را تشکیل می دهند.

دنباله دارها اجرامی میلیونها برابر کوچکتر از زمین هستند در صورتی که ستارگان دارای جرمی میلیونها برابر زمین هستند، بنابراین نباید آنها را ستاره دنباله دار نامید، اما از زمان باستان که به سیارات نیز نام ستاره رونده داده می شده هنوز به اشتباه دنباله دارها را ستاره دنباله دار می گویند.