محققان دانشگاه پادوای ایتالیا موفق به ارسال اطلاعات کوانتومی به فضا شدند.
فناوری
های مشابه در حال حاضر با استفاده از کابل فیبر نوری اجرا شده است ولی
اتصال به شبکه جهانی مستلزم ماهواره هایی است که اطلاعات کوانتومی را به
صورت باریکه (beam)، بین مسیرهای دور منتقل کنند.
محققان ایتالیایی
برای بررسی نحوه انتقال اطلاعات کوانتومی که بر پایه کابل فیبر نوری قرار
نداشته باشد، از ماهواره هایی استفاده کرده اند که سطح آن پوشیده از آیینه
هایی با قدرت انعکاس فوق العاده است.
از این روش به طور معمول برای
بازتاب مجدد باریکه های لیزر به زمین استفاده می شود. مدت زمانی که طول می
کشد تا پرتو ها به زمین بازگردند، متاثر از تغییرات گرانش است.
انتقال
اطلاعات از طریق لینک های کوانتومی، امن ترین و در عین حال پیچیده ترین
روش برای انتقال اطلاعات است. هرگونه تلاش برای رمزگشایی کلید ها در
ارتباطات کوانتومی به راحتی قابل تشخیص است و این رمزگشایی اطلاعات را به
گونه ای تغییر می دهد که امکان سرقت و استراق سمع به کلی از بین می رود.
تیم
تحقیقاتی دانشگاه پادوا در سال 2007 اولین باریکه را با استفاده از روش
ˈMLROˈ به فضا ارسال کرد و مدتی بعد فوتون ها را در چهار حالت کوانتومی
مختلف آماده کرد و به فضا فرستاد. این گروه موفق به دریافت بیت های
اطلاعات کوانتومی شد. این بیت های کوانتومی ˈکیوبیتˈ نام دارد. این اطلاعات
از ماهواره ای به فاصله 2600 کیلومتری زمین بازتاب پیدا کرده بود که رکورد
ارسال اطلاعات کوانتومی در فاصه 144 کیلومتری روی سطح زمین را شکست.
محققان در تلاشند تا اطلاعات کوانتومی را با استفاده از فوتون، بسته های انرژی، منتقل کنند.
تامین هزینه های مالی مهمترین چالش در آزمایش انتقال اطلاعات کوانتومی است.
چین اعلام کرده است که اولین ماهواره کوانتومی خود را در سال 2016 پرتاب می کند.