دانشمندان دانشگاه آدلايد استراليا مدعي‌اند دايناسورها خونسرد نبوده‌اند.
دهه‌هاست که دانشمندان معتقدند دايناسورها خونسرد بوده‌اند، چون تصور مي‌شده که اين موجودات نوادگان مستقيم خزندگان خونسردي چون کروکوديل‌ها هستند.
تحقيق جديد ترديدهاي جدي را بر اين تئوري وارد مي‌کند چون محققان دانشگاه آدلايد مدعي‌اند دايناسورهايي چون Tyrannosaurus Rex مانند پرندگان و پستانداران، خونگرم بوده‌اند.
آن‌ها معتقدند چنانچه دايناسورها خونسرد بوده باشند، داراي قدرت عضلاني لازم براي شکار ديگر حيوانات در طول دوران مزوزوئيک نبودند و همچنين قادر نبودند به خوبي با دايناسورهاي پستاندارمانند هم‌جثه خود رقابت کنند.
دايناسورهايي که بين 252 و 66 ميليون سال پيش و در دوران مزوزوئيک زندگي مي‌کردند، شامل Tyrannosaurus Rex ،Stegosaurus و Brontosaurus بودند.
مکتب تفکر کنوني معتقد است که دايناسورها مانند کروکوديل‌هاي ساکن آب شور بوده‌اند.
بدن اين کروکوديل‌ها مي‌تواند با حمام‌گرفتن در خورشيد، به دماي بيش از 30 درجه برسد و مي‌تواند در طول شب با بزرگ‌بودن و کندبودن در تغيير دماي بدنش، دماي بالا را نگه دارند.
دانشمندان معتقدند که دايناسورهاي خونسرد احتمالا همين عمل را انجام داده‌اند و مانند حيوانات خونسرد از دماي بدن گرم بدون نياز به توليد گرما در سلول‌هايشان از طريق سوزاندن انرژي غذايي، لذت برده‌اند.
با اين حال، پروفسور روجر سيمور از دانشگاه آدلايد، اين پرسش را مطرح مي‌کند که دايناسور کروکوديل‌مانند خونسرد در مقايسه با يک دايناسور پستاندارمانند با جثه يکسان، چه ميزان نيروي عضلاني توليد کرده است.
وي در مقاله‌اش نشان داده که يک کروکوديل 200 کيلوگرمي مي‌تواند فقط 14 درصد نيروي عضلاني يک پستاندار را توليد کند و اين کسر در جثه‌هاي بزرگ‌تر کاهش مي‌يابد.
کروکوديل‌هاي آب شور مي‌توانند بيش از يک تن وزن داشته باشند و با داشتن 50 درصد عضله، اين تصور وجود دارد که آن‌ها حيوانات بي‌نهايت قدرتمندي هستند، اما اين موجودات در واقعيت، چندان قدرتمند نيستند.
سيمور معتقد است نکات فراواني را مي‌توان از فسيل‌هاي دايناسورها آموخت اما خونسردبودن يا خونگرم‌بودن آن‌ها هنوز هم موضوع مورد بحث در ميان دانشمندان است.
نتايج تحقيقات وي نشان مي‌دهد کروکوديل‌هاي خونسرد نه تنها فاقد قدرت مطلق براي عملکردشان هستند، بلکه از کمبود تحمل که در ميان پستانداران خونگرم مشهود است، نيز رنج مي‌برند؛ بنابراين، دايناسورهاي کروکوديل‌مانند نمي‌توانسته‌اند به خوبي با دايناسورهاي پستاندارمانند هم‌جثه خود رقابت کرده باشند.
دايناسورها در طول دوران مزوزوئيک در اکوسيستم‌هاي زميني بر پستانداران غلبه کرده‌اند و براي انجام اين کار، بايد داراي قدرت عضلاني و تحمل بيشتري نسبت به فيزيولوژي کروکوديل‌مانند بوده باشند.
تحقيقات اخير سيمور مکمل مطالعات پيشين وي با موضوع جريان خون به سمت استخوان‌هاي ران است که در نتيجه آن، دايناسورها احتمالا حتي فعال‌تر از پستاداران بوده‌اند.