دروس 3 و 4 عربی یازدهم_درسنامه و تست_حنانه کریمی

سلام دوستان امیدوارم حالتون خوب باشه...

در این مطلب دروس 3 و 4 عربی یازدهم رو باهم برسی میکنیم...امیدوارم مفید باشه براتون.

حنانه کریمی

میانگین تراز:7600

درس سوم:

شرح المفردات:

اسلوب شرط و کلماتش:جمله ای که به وسیله ان انجام کاری را مشروط به کاری دیگر میدانیم .برای چنین کاری از ادوات شرط کمک می گیریم.

ادوات شرط:

• فعل شرط: فعلی که دقیقا بعد از ادوات شرط می‌آید
• جواب شرط: بعد از پایان حمله شرط و تمامی وابسته‌های آن می‌آید و نتیجه اجرای شرط را بیان می‌کند.

مَــن عــاشَ بِـوَجــهــیــنِ مــاتَ خــاسِــرا.

مَن: ادات شرط

عاشَ: فعل شرط

ماتَ: جواب شرط

ترجمه: هرکس با دورویی زندگی کند، زیانکار می‌میرد.

____________________________________________________ 

مــا تَــزرَع فی الدنــیــا تَــحصُد فــی الآخِــرَة.

ما: ادات شرط

تَــزرَع: فعل شرط

تَــحصُد: جواب شرط

تغییرات ظاهری فعل شرط و جواب شرط:

اگر فعل شرط یا جواب شرط مضارع باشند، تغییراتی در ظاهر آنها ایجاد می‌شود.

یادآوری: فعل‌های ماضی هیچ‌گاه شکل ظاهری‌شون تغییر نمیکند.

تغییر فعل های مضارع در جملات شرط:

فعل شرط و جواب شرط مجزوم هستند. یعنی:

حرکت آخر فعل مضارع(ضمّ)در صیغه‌های زیر تبدیل به ساکن میشود.

 هو (للغائ) 

هی (للغائبة)

 أنت (للمخاطب)

 أنا (للمتکلم وحده)

 نحن (للمتکلم مع الغیر)

اگر فعل مضارع از یکی از این صیغه‌ها فعل شرط یا جواب شرط باشد و بلافاصله بعد از آن در جمله یک اسم "ال" دار بیاید، حرکت "ساکن" آخر فعل تبدیل به "کسره" می‌شود.

مثال: مَــن یَــرحــَمِ الـمـظــلــومــیــن یــرحَــمــه الـلـه >> یَــرحــَمِ فعل شرط است و باید آخرش "ساکن" بگیرد ولی جون بعد از آن اسم "ال" دار آمده "ساکن" آخر فعل به "کسره" تبدیل شده.

در صیغه‌های زیر "ن" آخر فعل حذف میشود.
 هما (للغابَینِ)
 هما (للغابتَینِ)
 هم (للغائبینَ)

آنتِ (للمخاطبة)
 انتما
 أنتم (للمخاطبینَ)
 مثال: إن تَــنــصُــروا الـلـه یــنـصـرکـم >> تَــنــصُــروا فعل شرط از صیغه للمخاطبینَ است،باید مجزوم شود در نتیجه "ن" آخر آن حذف شده. 

البته در صیعه‌های زیر هیچ تغییری ایجاد نمی‌کند

 هنَّ (للغائبات)

 أنتنَّ (للمخاطبات)

مثال: إن تُــعَـلِّمن الـطـالــبـات فـلکنَّ احـتـرام عـنـدهُنَّ >> تُــعَـلِّمن فعل شرط از صیغه للمخاطبات است،باید مجزوم شود ولی "ن" آخر آن حذف نشده.

نکات تکمیلی:

جواب شرط علاوه بر فعل ماضی و مضارع، می‌تواند در یکی از حالت‌های زیر ظاهر شود:

• فعل امر
   مثال: إن تــنــتــظــر رحــمـة الــلــه فَــارحَم الضــعــفا>> ارحَم(فعل امر) جواب شرط است.
• 
  
• فعل نهی
   مثال:إذا تُــحــبّونَ الـصــدق فــی الآخــریــن فَــلـا تــکذبــوا >> لـا تــکذبــوا (فعل نهی) جواب شرط است.
• 
  
• جمله اسمیه
   مثال: مــن یَــتَــوَکَّــل عــلــی الـلـه فَـهـو حــســبــه >> هـو حَــســبُــه(جمله اسمیه) جواب شرط است.

وقتی جواب شرط در یکی از حالت‌های بالا ظاهر شود جتما با "فـَ" شروع می‌شود؛ به مثال‌ها دقت کنید:

• "من" و "ما" شرطیه را گاهی ممکن است با دیگر انواع "من" و "ما" [استفهام - موصول - نافیه] اشتباه بگیریم، از علامات "من" و "ما" شرطیه این است که در عباراتی با حداقل دو فعل می‌آیند و باعث مجزوم شدن فعل شرط و جواب شرط می‌شوند.

تست:

1) ایُّ  ادوات الشّرطِ لا تُغَیَّرُ اِعرابَ فِعلِ المضارعِ؟ 

1. 1. اِن
2. 2. مَن
3. 3. ما
4. 4. اذا

___________________________________________________________________________

2)عَیَّنِ الخطا فی القراءةِ للعبارةِ التّالیة: {و مَن یتوکل علی الله فهو حسبه}

1. 1. مَن
2. 2. یَتَوکَّلُ
3. 3. اللهِ
4. 4. حَسبُ

• پاسخ تست ها:

  تست یک :  گزینه 4:
  از میان ادوات شرط اذا تغییری در اعراب مضارع ایجاد نمی کند.
   
  تست دو : گزینه2:
  حتما میدانید که اگر فعل شرط و جواب شرط مضارع باشند باید مجزوم باشد پس یَتوکَّلُ غلط است و یتوکَّل درست است.
   

• درس چهارم:
• 
  
• اسم ها از لحاظ شناخته بودن:   شناخته:   1. هر اسمی که ال داشته باشد >>>> الکتاب
•                                                               2.اسم علم ینی اسم شخص_شهر یا کشور(اسم خاص) >>>> محمّد

• 
                                                  ناشناخته:   نکره >>>>> هر اسمی که معرفه نباشد. مهم ترین نشانه ی آن تنوین ( ً_ٍ_ٌ)می باشد >>>>> کتابٌ
• 
  
• 
  
• برخی از اسامی عَلَم می توانند (ال) بگیرند. در این حالت معرفه به (ال) نیستند و همان عَلَم می باشند.

هر اسمی که تنوین ( ً_ٍ_ٌ)  داشته باشد نکره است مگر اینکه عَلَم باشد: تلمیذاً (نکره) – محمّداً (معرفه).

اسامی نکره در فارسی با کمک کلمه ی (یک) یا حرف (ی) در آخر کلمه ترجمه می شوند:

قَرَاتُ 

اگر اسمی در جمله ابتدا با تنوین و به صورت نکره بیاید و پس از آن، همان اسم به صورت معرفه به همراه (ال) بیاید می توان در بار دوم از (این) و (آن) استفاده کرد:

قراتُ کتاباً ، کان الکتابُ مفیداً.  کتابی خواندم، آن کتاب مفید بود.

اگر خبر، نکره باشد و به تنهایی بیاید در هنگام ترجمه به صورت معرفه، معنی می شود: 

التلمیذُ مُجِدُّ.  دانش آموز تلاش گر است.

(لَن) نیز بر سر فعل مضارع، آن را به صورت آینده ی منفی ترجمه میکند: لَن یَذهَبَ (نخواهد رفت)

تست:

1) ما هو الصّحیح عن المحلّ الاعرابیّ للکلماتِ المعیّنة علی التّرتیبِ؟ {ارسَلنا الی فرعَونَ رسولاً فَعَصَی فرعونُ الرّسولَ}

1. 1. مجرور به حرف جر – مفعول – فاعل – مفعول 
2. 2. مجرور به حرف جر – مفعول – مبتدا – مفعول
3. 3. جار و مجرور – فاعل – فاعل – مفعول
4. 4. مجرور به حرف جر – فاعل – فاعل – مفعول

2) عَیَّنِ الخطا فی القراءَةِ: (عالِم یُنتَفَعُ بِعِلمه خیر من الف عابد.)

1. 1. عالِمٌ
2. 2. خیرٌ
3. 3. عِلمُ
4. 4. الفِ

پاسخ تست ها:

سوال یک: گزینه 1:

(فرعون) پس از حرف جر (الی) آمده پس مجرور به حرف جر است. (رسولاً) نیر مفعول است.(فرعون)دوم نیر فاعل و (الرّسولَ) مفعول است.

سوال دو: گزینه3:

(عِلم) به حرف جر (بِ) چسبیده است و لذا مجرور به حرف جر است و لذا (عِلمِ) درست است نه (عِلمُ).

 مَن جَدَّ ، وجَدَ