هنر مصر باستان_کنکور هنر_گلشن اسکندری

سلام به دوستان کانونی علاقمند به شرکت در کنکور هنر :)))) 

من گلشن اسکندری رتبه 5 منطقه سه دانشجوی سینما دانشگاه هنر تهران هستم.

مطلب زیر خلاصه ای از نکات مبحث هنر مصر باستان به همراه چند تست مهم می باشد.

منبع: کتاب آبی درک عمومی هنر کانون قلم چی

منطبق با بودجه بندی آزمون 21 آبان

نقاشی از طبیعت بی جان(طبیعت ساکن)

اولین اثار طبیعت بی جان،مربوط به تمدن مصرباستان است.زیرا مصریان هر آن چیزی را که نشانی

نعمت بودتصویر میکردند.پس از مصریان،رومی هابه طبیعت بی جان توجه میکردند.(نقاشی های

دیواری پمپئی).اولین تلاش هنرمند باستان،برای بازنمایی اشیاء نقاشی مصری ونقاشی های رومی 

است.دردوره قرون وسطی حقایق و عناصر دینی و شخصیت مسیح و مریم عذرا و کتاب مقدس مورد

توجه بود.دردوره رونسانس،موضوعات دینی ازدیدانسانی مطرح بود و توجهی دوباره به معیارهای

زیبایی شناسی یونان باستان داشت.در دوره قرون وسطی و رنسانس طبیعت بی جان نقش حاشیه ای

داشت.

مصر با تاریخی نسبتا آرام، توانست در زمینه های هنری هویتی مستقل و دست نخورده و با ثبات را برای مدتی طولانی حفظ نماید.

هنر مصری، محافظه کار، سنت گرا و دینی است که تغییر و تحول در آن به ندرت روی می دهد ( در طول تاریخ خود یکسان مانده است).

مصر در مراحل آغازین خود متاثر از هنر میان رودان به ویژه سومریان بود اما رفته رفته استقلال و عظمت هنر والایی به دست آورد تا آن جا که گفته می شود میراث ارزنده ی هنر باستانی مصر در میان هنرهای باستانی جهان جایگاه رفیعی دارد. توجه به جهان پس از مرگ در مصر به حدی است که هنر مصر را هنر دنیای مردگان نامیدند.

مصریان دوران باستان میراث ارزنده ای از خود بر جای گذاردند. مقدمات شکل گیری این هنر از هزاره چهارم ق.م آغاز شد، ولی پیدایش ویژگی های اساسی آن مقارن با اتحاد مصر علیا و سفلی بود.

ساکنین مصر دو نژاد مختلف داشتند:

1) ساکنین قسمت شمالی (مصر سفلی/ نژاد آسیایی)← انسانهایی با نژاد آسیایی با صورتهای گرد و پوستهای روشن می زیستند.

نکته: الهه حامی ساکنین شمالی، مار کبرا (بوتو) و نشان سلطنتی آنان زنبور عسل و تاج قرمز رنگ و گیاه مقدسشان پاپیروس بود.

2) ساکنین قسمت جنوبی (مصر علیا/ نژاد آفریقایی) ← مردمی با جمجمه ها و صورتهای کشیده و پوستهای قهوه ای از نژاد آفریقایی بودند. الهه حامی آنان، کرکس (نخبیت) و نشان سلطنتی آنان گیاه سعد کوفی و تاج دوکی شکل سفید رنگ و گیاه مقدسشان، نیلوفر آبی (لوتوس) است. 

مصریان باستان میراث ارزنده ای از خود به یادگار گذاشتند که با هنرهای دیگر تمدن ها تفاوت دارد. آن ها همیشه جلوه های خوب زندگی را در آثارشان منعکس می کردند و برای زنده نمایی پیکره ها از رنگهای قراردادی و برای توضیح نکات نا روشن از خطوط تصویری [هیروگلیف] استفاده می کردند. 

هنرمند مصری غالبا خطهای مستقیم و شکلهای یکپارچه به کار می برد که برای او کاملا جنبه علمی داشت.

نکته: محافظه کاری طبیعی مصریان و محدودیتهای رویکرد جادویی شان مانع نوآوری هنری می شد. 

نکته: هنر مصری، هنری محافظه کار، ایستا و بادوام است که در طول تاریخ خود یکسان مانده است.

علت تاثیز گذاری مصر بر تمدن های یونان و روم و دیگر تمدن های خاورمیانه:

1) استفاده آگاهانه از هندسه در معماری

2) شیوه تندیس سازی

3) خوشنویسی (خط تصویری هیروگلیف)

4) ساخت تالارهای ستون دار

5) سال شمار شمسی

هنر مصر باستان به لحاظ تاریخی و در ارتباط با دودمانهای فراعنه به چند بخش تقسیم می شود: 

در این مدت 30 سلسله بر مصر حکومت کردند.    

سلسله های اولیه

پادشاهی کهن

پادشاهی میانه و جدید

با شروع سلسله های اولیه، هنر نقاشی، حجاری شکوفا شد. مهمترین اثر دوره سلسله های اولیه، لوح سنگی پشت و رو منسوب به شاه نارمر است. نقوش کنده کاری شده پشت و روی لوح به یک رویداد سیاسی ( اتحاد مصر علیا و سفلی) اشاره دارد.

لوح سنگی نارمر (روی لوح): در بالای دو طرف لوح سر گاو شاخدار دیده جی شود. شاه نارمر با تاج مخصوص مصر علیا (دوکی شکل) دیده می شود. نارمر موهای پیشانی مردی از قوای مغلوب مصر سفلی را کشیده و مرد جلوی پادشاه با خفت افتاده است. در قسمت پایین تر، دو نفر از قوای مغلوب مصر سفلی را در حال فرار می بینیم.

لوح سنگی نارمر (پشت لوح):  در بالای لوح شاه نارمر با تاج مصر سفلی دیده می شود. نشان دادن شاه نارمر در پشت و روی لوح با دو کلاه متفاوت نشان از وحدت و یکی شدن است.

در پشت لوح دو جانور اسطوره ای به نشان اتحاد گردنشان در هم پیچانده اند. در پایین لوح گاوی اسطوره ای، پادشاه مصر سفلی را لگد کوب می کند.

در دوره سلسله های اولیه ساخت مقبره اهمیت یافت. مقبره ها به شکل مستطیل شکل ساخته می شدند و متوفی را درونش قرار می دادند.

نکته: ابتدایی ترین شکل مقبره ها به صورت سکویی ساده با وجوه جانبی شیبدار بود که آنها را مصطبه می نامند. مصطبه ها رفته رفته متحول شدند و به صورت هرم پله ای در مقبره شاه زوسر در آمد. هرم های پلکانی هم کم کم متحول شدند. اوج این تحول در اهرام سه گانه مصر بازتاب یافت که شهرت جهانی دارد و جزء عجایب عالم است. مصطبه ها ← هرم های پلکانی ← اهرام سه گانه مصر

سلسله های کهن (پادشاهی قدیم):

هنر این دوره با پادشاهی زوسر شروع شد. هنر این دوره دارای حالتی شاعرانه و حماسی است. آثار براساس یک نقشه از پیش تعیین شده ساخته می شدند و قواعد هندسی در آنها رعایت می شدند.

نکته: اهرام سه گانه، تندبش غول آسای ابوالهول (پدر ترس / اسفنکس بزرگ)،  تندیس کاتب نشسته و غازهای مدم از آثار این دوره هستند.

نکته: مصالح بکار رفته اهرام سه گانه مصر، سنگهای ناصاف بود.

نکته: تندیس های دوره سلسله های قدیم، در نگاه اول خشک و بی روح بودند اما با دقت می شد که در نگاه مصری ها، زیبایی امری باطنی است. مصریها برخلاف یونانی ها به زیبایی ظاهری توجه ای نداشتند. 

هنر سلسله های میانه و جدید:

دوره سلسله های جدید، دوره طلایی معبد سازی مصر تلقی می شد. نمونه برحسته معبد سازی← معبد حت شپ سوت در دیرالبحری است. 

در این دوره دو حکم ران مصری (اخناتون و توت عنخ آمون) اهمیت بسیار داشتند. 

نکته: هنر مصر در زمان اخناتون، هنر عمارنه نامیده می شد که از لحاظ سبک و مضمون تفاوت داشت. اخناتون تلاش داشت از قید و بندهای سنتی رها شود تا هنرمندان از آزادی بیشتری برخوردار باشند و آثاری واقع گرا و ناتورالیستی خلق کنند که نمونه هش ← سردیس اخناتون است. در مدت کوتاه حکومت اخناتون (سده چهاردهم ق.م، وقفه ای در مسیر تداوم سنتهای دیرینه رخ نمود. زیرا تنها در این زمان بود که جهان نگری مذهبی و سبک هنری دگرگون شد [ هنر عمارنه].

آثار دوره سلسله های جدید ← سردیس اخناتون، ماسک زرین تابوت توت عنخ آمون، نقاشی های دیواری درون مقبره ها (کتاب مردگان)، کاخ و معبد آمون در القصر (فرمانروایی رامسس دوم و سوم) هستند.

 یادگار برجسته معماری رامسس دوم و سوم ← کاخ و معبد آمون در القصر است که دارای ← تالارهای ستون دار و سر در و حیاط است.

نکته: نقاشی های دیواری و نقوش روی کاغذ پاپیروس درون مقبره ها ← مراحل زندگی پس هز مرگ را نشان می دهد که به کتاب مردگان شهرت دارد.

 اخناتون پایتختش را از طیوه به تل العمارنه انتقال داد. 

نکته: نقاشی های تل العمارنه از قوانین هنری مصر سرپیچی کردند.

 ابلیسک ← نمادی از خورشید است. شاخص ترین نشان مصر باستان است.

ستون های سنگی چهار وجهی بلند و نوک تیز به شکل هرم را ابلیسک گویند (ستون سنگی منقوش که نمادی از خورشید است).

 معابد پیلون (مصر):

پیلون ها معابدی با پلان مستطیلی و دروازه های عظیم دو برجی در ورودی و دیواره های شیب دار در پهلو بودن و سقف آنها نسبت به ارتفاع ورودی کوتاه تر ساخته می شود.

هنر مصری از بسیاری جنبه ها با دیگر هنرهای باستانی تفاوت دارد و منطقا در مقوله هنر بدوی جای نمی گیرد. 

مصریان واژه خاصی برای هنر نداشتند. هنرمند از نظر مصریان نه فردی خلاق و مستقل، بلکه صنعتگری کارآزموده بود.

نکته: مصریان برای بازنمایی چیزها معنای خاصی قایل بودند. آنان جادو را چون نیرویی بنیادی می انگاشتند. معتقد بودند اگر چیزی به صورت درست ساخته شده باشد، طی تشریفاتی خاص به عرصه حیات می آید. از این رو در باور آنها بازآفرینی موجودات، اعمال و موقعیت ها امکان پذیر بود.

نکته: هنرمند مصری همواره می کوشید حقیقتی عینی و عقلانی و مستقل از زمان و مکان را بیان کند. او اشیا را نه براساس دریافتهای بصری متغییر و اتفاقی، بلکه بدان صورتی که واقعی و ثابت فرض می شد، مجسم می کرد. صفات و کیفیتهای انتزاعی را به طرزی نمادین نشان می داد ← مثلا درجه اهمیت بر حسب اندازه.

نقاشی و نقش برجسته هنر مصر:

خصلت توصیفی را به نحوی بارز در نقاشی و نقش برجسته مصری می توان دید. این دو هنر را باید در یک رده قرار داد. زیرا نقش برجسته مصری چیزی جز نوعی طراحی حک شده نیست و مفهوم سه بعدی ندارد و سطح است. 

نکته: نقش برجسته های تمدن مصر منفی است. نقش برجسته های یونان و روم باستان تمام برجسته است.

روش قرارداد نمایش تصاویردر مصر باستان:

سر - پا و دست از نیم رخ

چشم - نیم تنه بالا - شانه از روبه رو تجسم می شود.

نوع ایستادن به گونه ای است که بدن به طور مساوی بر هر دو پا پخش می شدند و در نتیجه ترکیب بسیار باوقار و استوار است.

سابقه نقش برجسته به دوران پیش از دودمان ها باز می گردد و شکل گیری سبک خاص مصری را در نقش برجسته های مربوط به اولین سلسله فراعنه می توان تشخیص داد. نقش های دارای شیار خفیف در پادشاهی کهن و نقش های دارای شیار عمیق در پادشاهی جدید بسیار متداول بودند. 

مصریان در نقاشی دیواری از نوعی رنگ لعابی استفاده می کردند، ولی با اسلوب فرسکو آشنا نبودند. شش رنگ اصلی مورد استفاده نقاشان مصری بود: قرمر، زرد، آبی، سبز، سیاه و سفید.

نکته: مصریها از طریق آمیزش و همپوشانی این رنگها به رنگسایه های متنوعی دست می یافتند.

فضا در بیشتر ترکیب بندیها کاملا پر شده است و در عین حال مجموع اجزای تصویر را در بر می گیرد. در تجسم موضوع پرداختن به چیزهای جزئی معمول نبود؛ ولی اهنیتی خاص برای هیروگلیف های توصیفی داده می شد.

نکته: صحنه ها کمتر با مکان مشخص ربط داشتند و پس زمینه ها معمولا دارای طرحی ساده و قراردادی بودند. نقاش مصری پرسپکتیو را نمی شناخت، و غالبا موضوع مورد نظرش را در چند بخش ثبت می کرد. در نقاشی مصری، پایین ترین بخش دلالت بر پیش زمینه دارد؛ در هر بخش اشیای عقب تر یا داخل اشیای دیگر ، در بالا نشان داده می شوند. در واقع اصل بر آن است که نمایش چیزها صورت توصیفی داشته باشد نه چنان که در لحظه ای معین به چشم ناظر آیند.

بر طبق سنت باید شاخص ترین منظر هر چیز بازنمایی شود. از این رو در نقاشی های مصری پیکر اشخاص مهم از زوایای مختلف مجسم شده است. سر در نمای نیمرخ ولی چشم از دید روبه رو ، شانه ها از دید روبه رو، سینه از دید جانبی، کمر و کفل در نمایی سه رخ، پاها تز دید جانبی می توان دید. اشخاص مهم در حالتی آرام و باوقار نشان داده می شدند؛ ولی پیکر اشخاص فرودست پرتحرک ک سرزنده به نظر می آیند. سعی بر آن بوده که این افراد در حالتهای غریب و غیر مانوس به تصویر درآیند. گاه تظاهرات عاطفی و درماندگی در صحنه های نبرد دیده می شد. 

در اعتقاد مصریان باستان آنوبیس خدای محافظ گورستان ها و خدای مرگ است. آنوبیس به شکل انسان با سر شغال به تصویر در می آید.

در میان تمدن های خاور زمین باستانی چون بین النهرین، هند و مصر این مصری ها بودند که به اصل تقابل توجه و تاکید بیشتری داشتند. 

نکته: اصل تقابل سر و دست و پا از زاویه نیم رخ تصویر می شد. چشم و نیم تنه از زاویه روبه رو ترسیم می شد.

نکته: بهره گیری از اصل تقابل در هنر نقاشی در تمدن مصر باستان بیش تر مورد استفاده بوده است.

ازیریس ← در مصر باستان خدای جهان زیرین است.

رع ← در مصر باستان، خدای خورشید است.

اسفنکس  (ابوالهول)← ترکیبی از بدن شیر و سر انسان است.

اسفنکس در مصر باستان، موجودی مزکر و نماد رع بود و فرعون را تجسم می کرد. مثال: ابوالهول بزرگ جیزه، تجسم خفرع است.

مجسمه سازی مصری: در مجسمه های بر جای مانده از سلسله های اولیه نوعی آرامش ایستا به چشم می خورد که ناشی از ارتباط صوری و محتوایی نقاشی و نقش برجسته و مجسمه است. 

نخستین تندیس های سبک مصری در اواخر سلسله دوم پدید شدند. 

مصری ها برای ساختن تندیس های سنگی ابتدا وجوه مختلف پیکر را روی سطوح قطعه ینگ مکعبی ترسبم می کردند. و برای اطمینان از صحت تناسبات، خطوط راهنما و نقشه شطرنجی به کار می بردند. مراحل حجاری از حدف قسمتهای اضافی قطعه سنگ برهی دستیابی به شکل کلی تا پرداختن به جزئیات پیش می رفت. 

در پادشاهی کهن تندیس های چوبی و سنگی را سرتاسر با رنگ می پوشانیدند. ولی در ادوار بعدی فقط بخش هایی از مجسمه را بر حسب ضرورت رنگ می کردند. در دوره پادشاهی میانه اگر هنوز رنگ کردن سنگ و چوب معمول بود، مجسمه های وابسته به معماری ره که با سنگ سخت ساخته می شدند و کمتر با رنگ می پوشانیدند. در پادشاهی جدید، بافت سنگ اهمیت یافت و در مواردی از رگه های طبیعی سنگ به بهترین نحو استفاده شد.

نکته: مجسمه تمام شده که تلفیقی از نیم رخ و تمام رخ بود، ویژگی های مکعب گونه قالب سنگ اولیه را حفظ می کرد. اگر در نمای جانبی مجسمه تنوعی بود، نمای مقابل همواره خشک و بی حرکت به نظر می آمد. 

نکته: نگاه پیکره ها غالبا مستقیم است و فقط در مجسمه کاتبان و تندیس های غول آسا سر اندکی به پایین تمایل دارد. مردان ایستا، پای چپ خود را جلو گذارده اند؛ ولی در مجسمه زنان پاها به هم چسپیده اند یا کمی از هم فاصله دارند. فضای میان پاها تقریبا همیشه پر است. در پیکره های نشسته پا و صندلی توده یکپارچه ای را تشکیل می دهند. بازوان به ندرت از بدن جدا هستند. بنا بر یک قاعده مرسوم، سر و بالاتنه دقیق تر از پا ساخته می شدند. رنگ آمیزی و نصب چشم هایمصنوعی جلوه های جالبی را در مجسمه ایجاد می کرد. گاه، بازسازی ویژگیهای واقعی فرد اهمیت داشت.

نکته: در بعضی تندیسها، هنر نقاشی و مجسمه سازی به کمک هم آمدند تا اثر نهایی جلوه ای طبیعی تر پیدا کند. به عنوان مثال: تندیس شاهزاده رع حوتپ و همسرش نوفرت.

این تندیس از سنگ آهک ساخته شده، موها و ابروها و مژه ها و پوست بدن به طور طبیعی رنگ آمیزی شد. 

نکته: در بعضی تندیس ها حضور شخصیتها و نمادهای آسمانی چون الاهگان نگهبان تاکید مضاعف بر قدرت خدایی فراعنه است. مثال: شاه منکورع در میان دو الهه نگهبان.

نکته: مجسمه ساز مصری از تجسم پیری و بیماری و نقص جسمانی پرهیز می کرد. مردان را با نیرو و اطمینان دوره ی میانسالی، و زنان را با شادابی و لطافت عنفوان جوانی نشان می دهد. 

نکته: شکل کلی تندیس مصری: ترکیب نیم رخ و تمام رخ و اکثرا مکعبی و استوانه ای اند. بالانته تندیس ها دقیق تر از پاها و پایین تنه ساخته می شد. تندیس های ایستا در حالت خبر دار بودند و همیشه پای چپ در جلوی پای راست قرار می گرفت.

تحولات معماری مصر حائز اهمیت است. مصریان باستان تحت حکومت فراعنه بودند که هم خدا و هم پادشاه به شمار می آمدند. سهم مصریان باستان در تاریخ معماری فقط به اهرام کوه مانند منحصر نمی شود. مصریان باستان مبتکر رواق (فضاهای ستون دار) و شیوه های منظم تیر و ستون بوده اند که با سنگ ساخته می شدند و در معابر به کار می رفتند. سنت تزیین سر ستون ها در مصر شکل گرفت. سر ستونهای مصری با نقوش گیاهی تزیین می شدند (نمونه آن ستونهای کاخ رامسس دوم در معبد آمون در الاقصر).

بریم سراغ تستامون...

کدام گزینه، درباره شیوه ی نقاشی دیواری مصری، درست است؟

1) تعهد به اصل ایستایی تقابلی در تجسم موضوعات قراردادی

2) محدودیت رنگ سایه ها به رنگ های اصلی و قلم گیری مشکی

3) گچ اندود کردن بستر کار و اجرای پیش طرح با رنگ قرمز

4) طرح اندازی بدون استفاده از نقش ی شطرنجی روی بستر آهکی

گزینه 3 صحیح است.

تحلیل سوال: آماده سازی زمینه، اولین مرحله در اجرای یک نقش در نقاشی دیواری در مصر باستان بود. ابتدا لازم بود که سطح رنگی دیوار با لایه ای از گل هم سطح کنند و سپس پوشش نازکی از گچ بر روی آن بکشند. در نقاشی روی چوب غالبا از نوعی بتونه ی گچی استفاده می شد. طرح مورد نظر به طور مستقیم و یا به کمک خطوط راهنما با نقشه ی شطرنجی بر روی زمینه انتقال یافت. پیش طرح معمولا به رنگ قرمز انجام می گرفت. کار نقاشی با پوشش رنگ پس زمینه آغاز می شد و بعد با رنگ کردن پیکره ها، قلم گیری و پرداختن به جزئیات خاتمه می یافت.

 ساخت کدام نوع آرامگاه، در سلسله های اولیه ی مصری رواج داشته است؟

1) حفره های مستطیل شکل مسقف

2) مقابر زیر زمینی و دالان دار هرمی

3) هرم های پلکانی ساده همچون زوسر

4) ابلیسک های مجهز به اتاق تدفین

گزینه 1 صحیح است.

تحلیل سوال: در دوره ی سلسله های اولیه ی مصر، ساخت مقبره اهمیت یافت. مقبره ها را به صورت حفره های مستطیل شکل می ساختند و متوفی را داخل آن قرار داده و روی آن را با سقف چوبی پوشانده و درون آن هدایا و لوازم زندگی برای جهان بعد از مرگ قرار داده و سطوح داخلی آن را با نقاشی و حجاری تزئیین می کردند.

 کهن ترین نمونه ی تجسم طبیعت بی جان (ساکن) از کدام تمدن به دست آمده است؟

1) روم - نقاشی دیواری خانه های پمپئی

2) مصر - دیوارنگاری مقابر

3) هند - مهره های سنگ صابون موهنجودارو

4) بین النهرین - حجاری های آشور

گزینه 2 صحیح است.

تحلیل سوال: طبیعت بی جان یا ساکن، به اثری گفته می شود که معمولا اجسام غیر متحرک را تصوی می کند. اولین نقاشی های طبیعت بی جان، مربوط به تمدن مصر است. چرا که مصریان در مقابر خود، هر چیزی را که نشانی از نعمت بود به تصویر می کشیدند.

 به اعتقاد مصریان باستان، آنوبیس بر چه موضوعی تسلط داشت و با چه هیبتی به تصویر در می آمد؟

1) جنگ / کرکس   2) مرگ / شغال     3) عدالت / مار کبرا   4) برکت / زنبور عسل

گزینه 2 صحیح است.

تحلیل سوال: به اعتقاد مصریان باستان، خدای مرگ، آنوبیس نام داشت و به شکل شغال به تصویر کشیده می شد. آنوبیس یکی از خدایان بسیار کهن است و در قدیمی ترین طومارها از او نام به میان آمده و در اوج شکوهش به عنوان نگاهبان مردگان تصویر شده است.

 کدام یک بیانگر ویژگی معماری مصطبه است؟

1) معبد آجری بزرگی که از هفت طبقه ی شیب دار تشکیل شده و ابعاد آن به سمت بالا کوچک تر می شود.

2) ساختمان چهار گوش از آجر با سنگ با دیوارهای پر شیب که بر روی مقابر زیر زمینی ساخته می شد.

3) بنای غول پیکری که از کوه سنگی تراشیده می شد و تالارهای ستون دار در آن وجود داشت.

4) مقبره های سنگی که در دهلیز معابد ساخته می شد و دارای تزئیینات دیواری فراوان بود.

گزینه 2 صحیح است.

تحلیل سوال: مصطبه، از ابتدایی ترین نمونه های معماری مصری است که به صورت چهار گوش از سنگ یا آجر با دیوارهای شیب دار بر روی مقابر زیر زمینی ساخته شده اند. این شکل رفته رفته متحول شد و به صورت هرم پله ای در مقبره ی شاه زوسر در آمد. همچنین هرم های پلکانی هم متحول شدند. اوج این تحول ره می توان در اهرام سه گانه ی مصر، مشاهده کرد.

مطالب مشابه:

سبک امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم_کنکور هنر_گلشن اسکندری

مکتب‌های ادبی_خلاقیت نمایشی_گلشن اسکندری

نمایش در دوره رنسانس_خلاقیت نمایشی_گلشن اسکندری

⭕برای رزرو مشاوره و رفع اشکال درسی با خانم گلشن اسکندری بر روی لینک زیر کلیک کنید یا با شماره تماس ۰۲۱۶۴۶۳ داخلی ۱۱۷۴ (خانم حیدریان ) تماس بگیرید .⭕

رزرو مشاوره با گلشن اسکندری