اصفهان شهرِ تاریخ ایران است. در جای‌جای شهر، اثری از دوره‌ای تاریخی پابرجاست و دل و جان را با خود همراه می‌کند. در قلب شهر، زاینده‌رود جاری است که در کنار زیبایی طبیعی‌اش، پل خواجو و سی‌وسه پل بر روی رودخانه جا خوش کرده‌اند. منارجُنبان و آوازه‌ی معماری‌اش در جهان هم، برای همه‌ی تاریخ‌دوستان و کسانی که به اصفهان سفر کرده‌اند، آشناست. کمتر کسی است که نام اصفهان را شنیده باشد و وصف میدان نقش جهان را نشنیده باشد. اصلاً اصفهان را با این میدان و بناهای اطرافش می‌شناسند. میدانی مستطیلی‌شکل! که تاریخ اصفهان را در دل خود جای داده است. میدان نقش جهان میدان بزرگ مستطیلی در شهر اصفهان است که با بناهایی از دوره‌ی صفوی محصور شده است. بناهای تاریخی دورتادور میدان شامل کاخ عالی‌قاپو، مسجد امام، مسجد شیخ‌لطف‌الله و سردر قیصریه است. علاوه بر این بناها دویست حجره‌ی دوطبقه پیرامون میدان قرار دارد که عموماً جایگاه عرضه‌ی صنایع دستی اصفهان هستند. اين ميدان محل انجام مسابقات و بازي‌هاي معمول دوره‌ی صفویه، مثل چوگان و قاپوق‌اندازي بوده است. چهار طرف ميدان، چهار بازار قرار دارد كه با مغازه‌هاي داخل ميدان به ميدان وصل مي‌شوند و زرق‌وبرق صنایع دستی زیبای آن‌ها چشم را می‌نوازد. در مرکز شهر، باغ زیبا و عمارت چهل‌ستون خودنمایی می‌کند و هنر معماری سنتی ایرانیان را به رخ می‌کشد. باغ پرندگان و باغ گل اصفهان نیز در نوع خود کم‌نظیرند و می‌توانند ساعت‌ها بیننده را به خود مشغول کنند. این‌ها همه گوشه‌ای کوچک از زیبایی‌های اصفهان است.
* در صفحه‌ی 44 از کتاب مطالعات اجتماعی هفتم، درس 9 (من کجا زندگی می‌کنم؟) از دانش‌آموزان خواسته شده است که شهر خود را معرفی کنند.
