در زمان سلطنت خسروپرويز بين ايران و روم جنگ شد و در اين جنگ ايراني‌ها پيروز شدند و قسطنطنيه كه پايتخت روم بود به محاصره‌ی ارتش ايران درآمد و سقوط آن نزديك شد.
مردم روم فردي را به نام هرقل به پادشاهي برگزيدند. هرقل چون پايتخت را در خطر مي‌ديد، دستور داد كه خزائن جواهرات روم را در چهار كشتي بزرگ نهادند تا از راه دريا به اسكندريه منتقل سازند تا اگر پايتخت سقوط كند، گنجينه‌ي روم به دست ايرانيان نيفتد. اين‌كار را كردند، ولي كشتي‌ها هنوز مقداري در مديترانه نرفته بودند كه ناگهان باد مخالف وزيد و چون كشتي‌ها در آن زمان با باد حركت مي‌كردند، هرچه ناخداها تلاش كردند نتوانستند كشتي‌ها را به سمت اسكندريه حركت دهند و كشتي‌ها به سمت ساحل شرقي مديترانه كه در تصرف ايرانيان بود درآمد. ايرانيان خوشحال شدند و خزائن را به تيسفون پايتخت ساساني فرستادند.
خسروپرويز خوشحال شد و چون اين گنج در اثر تغيير مسير باد به دست ايرانيان افتاده بود خسروپرويز آن را (گنج بادآورده) نام نهاد. از آن روز به بعد هرگاه ثروت و مالي بدون زحمت نصيب كسي شود، آن را بادآورده مي‌گويند.