کشفیات مشهورترین ستاره‌شناسان جهان چه بود؟

کلاوديوس بطلميوس

فيلسوف، رياضيدان، جغرافيدان و اخترشناسان يونان باستان که در سال 168 ميلادي در مصر درگذشت، داراي رساله جامع در حوزه حرکات ستارگان و سيارات موسوم به Almagest است.

در الگوي ارائه شده توسط بطلميوس که مشابه سامانه خورشيدي فعلي است، زمين در مرکز گيتي قرار داشته و خورشيد، ماه و ساير سيارات بدور زمين در حال چرخش بودند.

تهيه فهرست 48 صورت فلکي که نام آنها همچنان مورد استفاده قرار مي گيرد، از ديگر فعاليت هاي اين اخترشناس محسوب مي شود.

نيکلاس کپرنيک

رياضيدان و اخترشناس لهستاني متولد سال 1473 ميلادي، از جمله محققاني محسوب مي شود که به ناکارآمدي مدل بطلميوس پي برده و مدل خورشيد محوري را توسعه داد؛ در اين سيستم بر خلاف تصورات قبلي ساير سيارات از جمله زمين بدور خورشيد در حال چرخش هستند.

کتاب On the Revolutions of the Heavenly Spheres (گردش افلاک آسماني) را پيش از مرگش به رشته تحرير درآورد.

يوهانس کپلر

رياضيدان و اخترشناس آلماني متولد 1571 ميلادي بعنوان پدر ستاره شناسي نوين شناخته مي شود.

اين دانشمند با ارائه تغييراتي در ديدگاه کوپرنيک از سيستم منظومه شمسي از جمله وجود مدار بيضوي، قوانين معروف به قوانين سه گانه کپلر را ارائه کرد که ضمن تشريح حرکت سيارات نسبت به خورشيد، يک منبع مهم در علم نجوم و ستاره شناسي محسوب مي شود. 

گاليلئو گاليله

فيلسوف، رياضيدان و اخترشناس در سال 1564 ميلادي در ايتاليا متولد شد؛ اين دانشمند بدليل ارائه نظريات ضد ارسطو و محاکمه در کليساي کاتوليک از شهرت جهاني برخوردار است.

مطالعات گاليله از مدل کوپرنيک مبني بر ثابت نبودن زمين و چرخش آن بدور خورشيد حمايت مي کرد که با حکم کليسا مجبور به انکار نظريه خود و حدود يک دهه حبس خانگي شد.

گاليله با کمک يک تلسکوپ موفق شد جزئيات بسيار دقيقي از سطح ماه را رصد کند؛ کشف چهار قمر بسيار بزرگ سياره مشتري موسوم به اقمار گاليله اي (Galilean moons) و توسعه نخستين ساعت پاندول دار از ديگر دستاوردهاي علمي اين دانشمند ايتاليايي محسوب مي شود.

ايزاک (اسحاق) نيوتن

رياضيدان، فيزيکدان و ستاره شناس سرشناس انگليسي و بنيانگذار حساب ديفرانسيل و انتگرال در سال 1643 ميلادي متولد شد.

قوانين حرکت نيوتن شامل سه قانون فيزيکي است که ارتباط نيروهاي وارده بر يک جسم و حرکت آن را نشان مي دهد.

سقوط سيب از يک درخت، الهام بخش نظريه معروف گرانش زمين مطرح مي شود که بر اين اساس، خورشيد نيروي کششي به سيارات وارد مي‌کند و اين نيرو باعث حرکت منظم سيارات در مدارهاي پيرامون خورشيد مي شود. 

کريستيان هويگنس

اخترشناس برجسته هلندي دستاوردهاي برجسته اي در حوزه رياضي و فيزيک بدست آورده و تلسکوپ هاي پيشرفته اي را نيز طراحي کرده است که منجر به اکتشافات مهم در حوزه نجوم و ستاره شناسي شد.

هويگنس در سال 1655 ميلادي نظريه اي مبني بر وجود حلقه نازک و مسطحي بدور سياره زحل را ارائه کرد؛ کشف نخستين قمر سياره زحل موسوم به «تيتان» و نخستين تصوير از سحابي جبار (Orion Nebula) از ديگر دستاوردهاي اين دانشمند محسوب مي شود.

کاوشگر قمر تيتان نيز براي گراميداشت اين محقق به نام «هويگنس» نامگذاري شده است. 

جيوواني کاسيني

اخترشناس ايتاليايي در سال 1672 ميلادي با همکاري «ژان ريشر» از يک روش انطباقي براي تخمين فاصله بين زمين و مريخ استفاده کردند و نخستين برآورد فاصله در منظومه شمسي را ارائه کردند.

با استفاده از روش گاليله، اين دانشمند ايتاليايي موفق به انجام نخستين اندازه گيري طول و عرض جغرافيايي شد؛ کشف چهار قمر سياره زحل شامل ياپتوس، رئا، تيتوس و ديونه نيز از ديگر کشفيات «جيوواني کاسيني» محسوب مي شود.

براي گراميداشت نام اين محقق، کاوشگر زحل به نام «کاسيني» نامگذاري شده است. 

چارلز مسيه

اخترشناس فرانسوي در سال 1744 ميلادي و در سنين نوجواني دنباله داري با طول شش متر دم را مشاهده کرد و چهار سال بعد خورشيدگرفتگي حلقوي را رصد کرد. 

اخترشناس جوان علاوه بر رصد دنباله دارها، سحابي هاي مختلف را مورد بررسي قرار داد و فهرستي از اجرام اعماق فضا شامل خوشه هاي ستاره اي و کهکشان ها تهيه کرد.

فهرست تهيه شده توسط «مسيه» بالغ بر 110 جرم آسماني است که امروزه نيز مورد استفاده محققان نجوم و اخترشناسان سراسر دنيا قرار مي گيرد.

آلبرت اينشتين

فيزيکدان برجسته آلماني بدليل کشف قانون فوتوالکتريک، جايزه نوبل فيزيک سال 1921 ميلادي را از آن خود کرد.

اين دانشمند برجسته قرن بيستم اگرچه رصدهاي نجومي عملي با تلسکوپ نداشت، اما نظريه هاي علمي وي بويژه «نظريه نسبيت» انقلاب عظيمي در علم نجوم ايجاد کرد.

نظريه ثابت بودن سرعت نور، نظريه نسبيت عام، نظريه نسبيت خاص، نظريه ميدان يکنواخت از جمله مهمترين دستاوردهاي علمي اينشتين محسوب مي شود. 

کارل ساگان

دانشمند آمريکايي که در سال 1996 ميلادي درگذشت، از محققان برجسته نجوم و علوم فضا محسوب مي شود که اکتشافات مهمي از جمله تعيين دماي بالاي زهره و تغييرات فصلي مريخ به نام خود ثبت کرده است. 

استفان هاوکينگ

اين دانشمند انگليسي از جمله پيشتازان در حوزه فيزيک نظري و نجوم و يکي از مغزهاي بزرگ پس از اينشتين محسوب مي شود. «هاوکينگ» از سن 20 سالگي به بيماري ALS مبتلا شد، با اين وجود تحصيلات و تحقيقات وسيع خود را در حوزه علم فيزيک ادامه داد.

نظريه شکل گيري فضا همزمان با آغاز شکل گيري کائنات پس از انفجار بزرگ (Big Bang)‌ و کتاب هاي متعدد در حوزه فيزيک و نجوم از تلاش هاي علمي اين محقق محسوب مي شود.