خلاقیت نمایشی- مروری بر سبک مونتاژ شوروی

مروری بر مونتاژ شوروی:

در شوروی، چند فیلمساز جوان در مواجهه با کمبود تجهیزات و در شرایط زیستی سخت، دست به اقداماتی آزمایشی­ زدند که به پیدایش یک جنبش سینمایی ملی منجر شد.

«ژیگا ورتوف» بر روی فیلم­های مستند از جنگ شروع به کار کرد؛ او در بیست سالگی، به سرپرستی ساخت همه­ ی فیلم­های خبری گمارده شد.

«لف کولشوف» که در «مدرسه­ ی دولتی  هنر سینما»ی تازه تأسیس تدریس می ­کرد، با تدوین تکه فیلم ­هایی از منابع مختلف به طوری که کلیت آن منجر به خلق احساسی از تداوم می­شد­، دست به تجربیاتی زد. از این نظر شاید «کولشوف» محافظه­ کارترین فرد در بین فیلمسازان جوان شوروی باشد­، چرا که کوشش­ های او در اساس متکی بود بر نظام­ مند ­کردن اصول تدوینی مشابه تدوین تداومی سینمای کلاسیک هالیوود.

«کولشوف» و شاگردان جوانش حتی پیش از آن­ که توانایی ساختن فیلم را کسب کنند­، به تأسیس نخستین مدرسه­ ی سینمایی جهان و نوشتن مقالاتی نظری درباره ­ی این هنر نوین، دست زدند. این ریشه­ های نظری بود که پایه­ های سبک مونتاژ را ساخت.

در 1920 «سرگئی آیزنشتاین» مدت کوتاهی در قطاری که کارش حمل شعارهای تبلیغی برای سپاهیان درگیر در جنگ داخلی بود کار کرد­، او همان سال به مسکو بازگشت و نمایش­ هایی را در یک تئاتر کارگری به روی صحنه برد.

برای مشاهده ی مطلب به صورت کامل، فایل ضمیمه را دانلود کنید.

نویسنده: مینا دامغانیان

منبع: تاریخ سینما، دیوید بوردول- کریستین تامسون