نویسنده: سوفی لینینگتون[1]
کودکان برای تبدیل شدن به انسان‌هایی قابل احترام، با اعتماد به نفس و مؤثر به حد و مرز نیاز دارند. هر چه‌قدر هم که قوانین و حدود شما به نظرتان ضروری بیایند، با این حال کودکان اغلب اعتراض کرده و علیه آن‌ها مبارزه می‌کنند، زیرا آن‌ها همیشه دوست دارند که محدودیت‌ها را امتحان کنند. این مسئله طبیعی و حتی برای رشد سالم ضروری است.
حد و مرزها به کودکان احساس امنیت و آرامش می‌دهد، اما آن‌ها به آزادی هم نیاز دارند تا مسائل مختلف را امتحان کنند، اشتباه کنند و استقلال خود را افزایش دهند. حد و حدودی که ما تعیین می‌کنیم به کودکان کمک می‌کند تا یاد بگیرند برای خودشان حدودی مشخص کنند و انضباط شخصی‌شان را توسعه دهند.
این حد و مرزها در زمینه‌ی تکنولوژی هم به همان اندازه اهمیت دارند. دنیای دیجیتال برای جوانان آن‌قدر هیجان‌انگیز است (و واقعاً هم این‌گونه است) که احتمالاً برای مدیریت مسائلی مثل یافتن تعادل منطقی بین مدت زمان آنلاین و آفلاین بودن‌شان به کمک شما نیاز خواهند داشت.
برخی از حد و مرزها قابل بحث نیستند، مخصوصاً وقتی که موضوع امنیت فرزندتان و مسائلی از این قبیل در میان باشد. سایر حدود انعطاف‌پذیرتر خواهند بود- برای مثال، می‌توانید از آن‌ها بخواهید که برای مدت زمان تماشای تلویزیون در دوره‌ی امتحانات نسبت به تعطیلات پس از مدرسه حد و حدود متفاوتی قائل شوند. نکات کلیدی که هنگام تعیین حدود باید به خاطر داشته باشید و مختص خانواده‌ی شما خواهند بود، عبارتند از:
فرزندتان را بشناسید: بدانید که در هر سن و مرحله‌ای از رشد کودک‌تان چه رفتارهایی طبیعی است. اگر انتظارات شما از نحوه‌ی رفتار فرزندتان با اینکه در چه مرحله‌ای از رشد هستند متناسب باشد، تعیین محدودیت‌های کاربردی بسیار راحت‌تر خواهد بود. برای مثال، از بچه‌های خیلی کوچک انتظار نداشته باشید که بتوانند بلافاصله پس از تذکر شما بازی‌هایشان را خاموش کنند (اگر به آنان یک اخطار 10 دقیقه‌ای بدهید اغلب برایشان راحت‌تر است که اتصال به اینترنت را قطع کنند).
ثابت قدم باشید: کودکان به حد و مرزهای واضحی نیاز دارند. در غیر این‌صورت هیچ کدامتان موفق نمی‌شوید یا دوام نخواهید آورد. قوانینی را وضع کنید که واضح، ساده و به راحتی قابل پیگیری باشند. حافظه‌ی کودکان آن‌قدرها خوب نیست، پس شاید مجبور شوید قوانین را برایشان تکرار کنید. مطمئن شوید که می‌دانند چه انتظاری از آن‌ها دارید و شکستن قوانین چه عواقبی را به دنبال خواهد داشت.
برای قوانین جای بحث قراردهید: احتمال اینکه کودکان به قوانینی که خود در تعیین آن‌ها نقش داشته‌اند پایبند باشند بیشتر است. مطمئن شوید که علت این قوانین را می‌دانند؛ این مسئله کمک می‌کند تا همانطور که بزرگ می‌شوند برای منظم کردن رفتارهایشان آماده شوند. درباره‌ی اینکه انتظار دارید فرزندانتان چگونه رفتار کنند، با آن‌ها صحبت کنید و به آن‌ها فرصت دهید که نظرات‌شان را بیان کنند. بگذارید بدانند که برخی از قوانین قابل مذاکره نیستند (مثلاً اینکه باید مراقب باشند با چه کسی در فضای آنلاین حرف می‌زنند) درحالی‌که بقیه قابل بحث هستند. کمی انعطاف‌پذیر بودن هیچ ضرری ندارد. کشمکش‌هایتان را با دقت انتخاب کنید و فرزندتان را با انبوهی از قوانین محاصره نکنید.
رفتارهای خوب را تشخیص دهید: سعی کنید که در دام تمرکز دائم بر نکات منفی نیفتید. وقتی همه چیز خوب است و فرزندانتان از قوانین پیروی کرده و حد و مرزها را حفظ می‌کنند، توجه به این مسئله تشویقشان می‌کند که این روند را ادامه دهند.
ویراستار: لیلا زحلی
[1] Sophie Linington