راهنمای قوانین مهم امنیت آنلاین در سال 2016، نوشته‌ی آن ماری کوروین
توصیه‌های زیادی درباره امنیت در فضای آنلاین وجود دارد. بعضی از آن‌ها متناقض و بیشتر آن‌ها مربوط به پنج سال پیش است و به‌روز نیستند.
در حال حاضر، اینترنت به بخش اجتناب‌ناپذیر زندگی روزانه‌ی ما تبدیل شده است و باید جزئی از زندگی خانوادگی هم باشد.
اگر کودکان به‌طور فعال مهارت‌های دیجیتال را توسعه ندهند و در آن‌ها درگیر نشوند، در واقع فرصتی را از دست داده‌اند و پژوهشها نیز نشان میدهد که درنهایت کودکانی که درک دیجیتالی دارند، در فضای آنلاین امنیت بیشتری دارند.
بنابراین چه قواعد امنیتی در فضای آنلاین در سال 2016 حائز اهمیت است؟ در اینجا پنج نکته اصلی وجود دارد:
1. ایجاد تاب‌آوری دیجیتال کودک بیشتر از مسدود کردن کودکان را ایمن‌تر نگه می دارد.
بهترین روش ایجاد اطمینان از امنیت کودکان و اتخاذ تصمیمات درست در فضای آنلاین از طریق فرزندپروری مطمئن است.
اجازه دادن به کودکان برای خودتنظیمی با تشویق علاقمندی‌های‌شان در فضای آنلاین، بحث در مورد مرزها و در دسترس بودن برای حمایت از آن‌ها درصورت نیاز بسیار مؤثرتر از ابزارهای مسدود کردن محتوا است.
این موضوع در مطالعه‌ای به نام "مسئولیت مشترک: تقویت تاب‌آوری دیجیتال کودکان" در فضای آنلاین تأیید می‌شود که توسط تیم "محدوده والدین" و گروه اینترنت آکسفورد در سال 2014 ایجاد شده است.
این مطالعه که رفتار آنلاین 2000 کودک 14 تا 17 ساله را مورد بررسی قرار داده، به این نتایج دست یافته است که کسانی که توانسته بودند استفاده‌ی اینترنت و رسانه‌های اجتماعی‌شان را خودشان تنظیم کنند، بیشتر و بهتر قادر بودند تا در هنگام مواجه با مفاهیم آنلاین نامناسب و بالقوه مضر مقابله کنند.
مطالعه ما هم‌چنین دریافت که تقویت تاب‌آوری از طریق حمایت والدین و خودتنظیمی به احتمال زیاد منجر به کودکانی با مهارت‌های دیجیتالی بالا خواهد شد؛ زیرا آن‌ها به‌طور مستقل بیشتر تمایل به جستجوی فرصت‌های جدید خواهند داشت و هویت‌شان را رشد خواهند داد و ابراز خواهند کرد.
ویکی شوت بولت[1]، مدیرعامل تیم "محدوده والدین" می‌گوید: «کودکان باید استقلال خودشان را تقویت کنند، ریسک‌پذیر باشند و راه خودشان را برای مقابله با مسائل پیدا کنند. مواقعی پیش می‌آید که بررسی و پیگیری کارهایی که کودک در فضای مجازی انجام میدهد غیرممکن است. شما تنها به آن چیزهایی که قبلاً به کودکان‌تان یاد داده‌اید، اعتماد خواهید کرد و هرکاری انجام می‌دهید تا مطمئن شوید که در هنگام نیاز در کنارشان هستید.
2. صحبت با کودک‌تان را تنها به «گفتگو درباره امنیت فضای آنلاین» محدود نکنید.
اگر داستان‌های زیادی درباره امنیت فضای مجازی در سرفصل روزنامه‌ها وجود دارد، دراین‌صورت شما باید از فرصت استفاده کنید تا در مورد این مسئله با کودکان گفتگو و بحث کنید، اما اجازه ندهید گفتگو تنها به موضوع زندگی آنلاین آن‌ها محدود شود.
در مورد ماجراهایی که کودکان‌تان در فضای آنلاین داشته‌اند بحث کنید و علاقمندی خودتان را نشان بدهید، بفهمید آن‌ها در چه چیزی خوب هستند و از انجام آن خوششان می‌آید و اطمینان حاصل کنید که این یک بحث و گفتگوی مستمر خواهد بود و اینکه مسئله امنیت تنها بخشی از آن است.
اگر کودک شما درباره چیزی به شما نزدیک می‌شود که در فضای آنلاین موجب نگرانی او شده است، به او اطمینان بدهید که می‌تواند درباره آن با شما صحبت کند. توضیح بدهید که به‌خاطر اشتباه کردن آن‌ها دچار دردسر نخواهند شد و اینکه شما می‌توانید برای غلبه به آن مشکل به آن‌ها کمک کنید.
3. توجه و علاقمندی نشان دادن به فعالیت‌های فضای مجازی کودک‌تان را با دادن فضا به آن‌ها برای مستقل بودن متعادل کنید.
در دنیای واقعی، شما نمی‌توانید همیشه در کنار کودکان‌تان باشید تا به آن‌ها برای عبور سالم از خیابان کمک کنید؛ آن‌ها پیام‌های امنیت خیابان را که شما به آن‌ها یاد داده‌اید، درونی‌سازی می‌کنند و سپس یاد می‌گیرند به سلامت و مستقل از خیابان عبور کنند.
درحالی‌که هم‌بازی شدن با کودکان در بازی موردعلاقه آن‌ها یا سازمان‌دهی فعالیت‌های مجازی با همدیگر به احتمال زیاد روش خوبی برای کشف چیزی است که آن‌ها در فضای مجازی انجام می‌دهند و اینکه در چه چیزی خوب هستند و توانایی دارند، اما مطمئن شوید که به آن‌ها فضای کافی بدهید تا پیام‌های امنیت را درونی‌سازی کنند، تصمیمات خودشان را بگیرند و هویت مجازی خودشان را شکل دهند.
پژوهش مؤسسه اینترنتی آکسفورد نشان داد که افراد جوانی که فرصت درونی‌سازی پیام‌های ایمنی را داشته‌اند و فعالیت‌های اینترنتی‌شان را خودشان تنظیم می‌کنند، نه تنها به‌احتمال زیاد می‌توانند تصمیمات بهتری در موقعیت‌های بالقوه خطرناک داشته باشند، بلکه تمایل بیشتری برای کسب مهارت‌ها و منافع جدید دارند، از خلاقیت بیشتری برخوردارند، بیشتر در فعالیت‌های اجتماعی شرکت می‌کنند و روابط اجتماعی قوی‌تری ایجاد می‌کنند.
4. از قرار دادن مرزها ابایی نداشته باشید.
دادن آزادی به بچه‌ها برای کاوش در فضای مجازی به معنای تسلیم مطلق والدین نیست. پژوهشها نشان میدهد که علاقه والدین و درگیری آن‌ها به‌طرز مثبتی با تاب‌آوری آنلاین همبستگی دارد؛ کودکانی که به آن‌ها مرز داده می‌شود، با احساس امنیت بیشتری رشد خواهند کرد؛ بنابراین، به‌طور کامل از زندگی مجازی کودکان‌تان فاصله نگیرید.
انتظاراتی در مورد چگونگی رفتار آن‌ها نسبت به افراد آنلاین دیگر- دوستان‌شان و افراد ناشناس- تعیین کنید. درباره به‌اشتراک‌گذاری عکس‌ها و تصاویر خودشان و دیگران بحث کنید: آیا آن‌ها می‌توانند موبایل‌ها و تبلت‌هایشان را بر سر میز غذا بیاورند؟ یا می‌توانند آن‌ها را به اتاق‌خواب‌شان ببرند؟
مطمئن شوید که این مرزها بخشی از گفتگوی کلی درباره فضای مجازی با فرزندتان را شکل میدهد. به‌جای اینکه مجموعه‌ای از قوانین غیرقابل‌انعطاف را ارائه دهید، بهتر است آن‌ها را تشویق کنید تا از قضاوت خودشان بر اساس مرزهای شما استفاده کنند.
5. برروی چگونگی استفاده بچه‌ها از رسانه‌های دیجیتال به‌جای طول مدت استفاده از آن‌ها تمرکز کنید.
تاوقتی‌که زمان در گشت‌وگذار در صفحات رسانه‌های مجازی سپری می‌شود، چیزی به عنوان "یک اندازه برای همه مناسب است" وجود ندارد. این دیدگاهی است که توسط LSE در بخش "خانواده‌ها و زمان صفحات نمایش" خلاصه شده است. این گزارش استدلال می‌کند که والدین باید بیشتر برروی زمینه و محتوای رسانه دیجیتال کودکان هم‌چنین ارتباطاتی که آن‌ها از طریق فضای مجازی ایجاد می‌کنند تمرکز کنند تا زمان سپری شده با موبایل و تبلت.
والدین ممکن است بخواهند درباره نکات ذیل فکر کنند:
آیا فعالیتی که کودک انجام میدهد غیرفعالانه است؟ آیا این فعالیت هیجان‌انگیز و پر از آدرنالین است؟ آیا آن‌ها خلاق می شوند؟ آیا آن‌ها با دوستان‌شان صحبت می‌کنند؟ آیا آن‌ها با افراد ناشناس حرف می‌زنند؟
سن کودک. برای کودکان کوچک‌تر ممکن است نیاز به ایجاد محدویت‌های بیشتری برای کمک به آن‌ها در مورد مدت زمانی که با تبلت یا موبایل بگذارند، وجود داشته باشد و باید با فعالیت‌های آفلاین تعادل برقرار شود. بچه‌های بزرگ‌تر ممکن است بهتر قادر به تنظیم زمان‌شان باشند و درمورد محدویت‌های زمانی با شما موافق باشند.
آیا کودک در فعالیت‌های آفلاینی که به‌طور منظم انجام میدهد، تعادل خوبی دارد؟
قرار دادن یک نمونه خوب. والدین با نترسیدن از تکنولوژی‌های جدید هم‌چنین مدل‌سازی سازنده و ایجاد تعادل در عادت‌های دیجیتال خودشان می‌توانند به فرزندان‌شان کمک کنند.
تعدادی از رسانه‌های اجتماعی به کودکان 13 ساله اجازه می‌دهند تا حساب کاربری داشته باشند، اما تفکر در مورد بلوغ فرزند شما و توانایی آن‌ها در درک معنای واقعی داشتن یک پروفایل در رسانه‌ی اجتماعی حائز اهمیت است. به عنوان مثال، افراد می‌توانند هرچیزی که آن‌ها انجام می‌دهند را ببینند و اینکه افراد غریبه می‌توانند با آن‌ها حرف بزنند و بالعکس. حتی در 13 سالگی نیز شما ممکن است فکر کنید که درست نیست فرزندتان حساب کاربری داشته باشد.
اگر قصد دارید به فرزندان‌تان اجازه بدهید تا از رسانه‌های اجتماعی استفاده کنند، ضروری است با آن‌ها درمورد ایمن بودن در فضای مجازی صحبت کنید و به آن‌ها کمک کنید تا به کمک همدیگر محیط خصوصی خودشان را تنظیم کنند، هم‌چنین اجازه بدهید بدانند که آن‌ها در هر زمانی که بخواهند و سوالی داشته باشند یا فکر کنند که چیز عجیبی در حال اتفاق افتادن است می توانند با شما صحبت کنند.
نویسنده : آن ماری کوروین
[1] Vicki Shotbolt
ویراستار: پریا سلیمانی