همه ما می‌خواهیم فرزندانمان نمرات بالایی کسب کنند اما موفقیت‌های مدرسه در خانه آغاز می‌شود
اما ما چقدر والدین آگاهی هستیم؟ تا چه حد نیازهای فرزندان خود را می‌دانیم؟ کجای راه را ممکن است اشتباه برویم؟
یک مطالعه اخیراً ادعا کرده است که اثر والدین در نتایج آزمون در 16 سالگی پنج برابر بیشتر از هر عامل دیگر است. پس نقش ما چیست؟ ما سعی کردیم در دو بخش به بایدها و نبایدهای والدین بپردازیم. مهم نیست فرزند شما چه سنی است. همیشه سعی کنید موارد زیر را رعایت کنید.
الهام‌بخش باشید، نق نزنید.
همه کودکان قرار نیست از مدرسه رفتن الهام بگیرند، پس این الهام‌بخشی بر عهده والدین قرار می‌گیرد. فیل بیدل، نویسنده کتاب «بهتر می‌توانی انجام بدهی!» بر این باور است که 80 درصد موفقیت‌های یک کودک بر اساس انگیزه بخشی از سوی والدین به دست می‌آید. اگر فرزندتان به درس علاقه‌ای ندارد، به جانش غر نزنید. غر زدن و دعوا کردن نتیجه‌بخش نخواهد بود. سعی کنید به او انگیزه بدهید، حتی اگر این کار به معنی پیدا کردن آزمایش‌های علمی در یوتیوب یا شکار حشره در بین بوته‌ها همراه فرزندتان باشد.
رقابت همیشه هم خوب نیست.
پیشرفت کودکان امری متغیر و متفاوت است. یکی کندتر و یکی سریع‌تر است. یادگیری سریع الفبا به‌تنهایی به معنی آینده‌ای درخشان نیست. طبق نظر متخصصین در این زمینه، ابتکار عمل، خلاقیت، انگیزه و نوعی «برق هوشیاری در چشمان» شاخص بهتری از ذکاوت کودک هستند تا اینکه چه کسی زودتر جورچین الفبای خود را تمام کرده است. همه‌چیز را برای کودک رقابتی نکنید.
هیچ‌وقت نگویید در ریاضی خوب نیستید.
حتی اگر ریاضی شما بسیار بد بوده است، این ترس و عدم اطمینان را به کودک خود منتقل نکنید. ریاضی در موفقیت‌های بعدی زندگی اهمیت پیدا می‌کند و همچنین پیشرفت آن خطی است. اگر پایه ضعیف باشد، در رده‌های بعدی نیز دچار مشکل خواهد شد. اگر نمرات ریاضی افت کردند فوراً با معلم کودک مشورت کنید و اقدامات لازم را انجام دهید. برای مثال معلم خصوصی برای او بگیرید. ریاضی را مانند بازی وارد همه جنبه‌های زندگی کنید، در آش پزی، خرید، بازی‌های هوش و حتی مار-پله.
تلویزیون را خاموش‌کنید.
مهم نیست که کودک شما ادعا می‌کند با تلویزیون روشن هم می‌تواند درس بخواند. در زمان درس تمامی عوامل پرت‌کننده حواس باید حذف شوند. چه موسیقی و تلویزیون باشد، یا چک کردن پیاپی تلفن همراه. مطالعات نشان داده‌اند که این عوامل سبب افت در یادگیری می‌شوند. حتی رادیوی خود را خاموش کرده و محیطی ساکت و آرام برای درس خواندن او بسازید.
بیش‌ازحد دلسوزی نکنید.
صاف کردن دائم مسیر فرزندان جلوی رشد و توسعه اعتمادبه‌نفس و انعطاف‌پذیری آنان را می‌گیرد– عواملی که در زندگی آینده آنان بسیار مؤثر خواهد بود. اگر ناهار خود را فراموش کرده است ببرد، لازم نیست برایش به مدرسه ببرید. کشنگی به او مسئولیت‌پذیری و مواجه با عواقب کارش را خواهد آموخت.
رفتار با معلمان را بیاموزید.
همیشه طرف کودک خود را نگیرید. اگر فکر می‌کنید مشکلی وجود دارد فوراً با معلم صحبت کنید. از آن والدینی نباشید که تنها پایان‌ترم با توپ پر به مدرسه سر می‌زنند یا فوراً به‌پیش مدیر شکایت می‌برند. در مسائل کوچک مانند رفتار کودک در سر کلاس یا ناآرامی بین دانش‌آموزان، طرف معلم را بگیرید. اگر هم از تدریس معلم راضی هستید این را به او گفته و از او تشکر کنید. رابطه سالم اولیا و مربیان بسیار در رفتار و یادگیری کودکان مؤثر است.
نویسنده: ریچل کارلایل، مجله اکسپرس
https://www.express.co.uk/life-style/life/502358/Tips-for-helping-children-through-school