گرامر 12 سال کنکور سراسری بخش نهم

گزیده ی نکات تستی گرامر به همراه واژگان 12 سال کنکور سراسری (بخش نهم)

این مجموعه دارای دو بخش گرامر و واژگان است که با بررسی دقیق 12 سال کنکور سراسری (92-81) گزینش شده است. در بخش گرامر، کوشیده شده است تا با پرداختن به مباحثی که اغلب در آزمون های سراسری مورد سؤال است، نکاتی شرح داده شود که از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و بتوان از آن ها برای هرچه راحت تر پاسخ دادن سوالات تستی استفاده کرد. بخش واژگان شامل لغات متوسط و دشوار است که در طی 12 سال آزمون سراسری رشته‌ي منحصراً زبان، چه به عنوان جواب تست و چه در صورت سؤال ها و گزینه ها، مورد استفاده قرار گرفته است. لازم به ذکر است که سطح دشواری این مجموعه به گونه ای در نظر گرفته شده است که متناسب با نیازهای تمامی دانش‌آموزان، چه دانش‌آموزان آزمون زبان تخصصی و چه دانش‌آموزان رشته های رياضي، تجربي، انساني و هنر، باشد. امید است این مجموعه بتواند گامی در مسیر کامیابی شما دانش‌آموزان گرامی در آزمون ورودی دانشگاه باشد.

1) شرطی نوع اول: درباره ی کاری که ممکن است در آینده رخ دهد یا ندهد.

ساختار شرطی نوع اول:

if + present                will + infinitive

در این ساختار می‌توان از صورت‌های مختلف زمان حال و یا افعال وجهی (modals) استفاده کرد. به نمونه‌های زیر توجه کنید.

“If John studies, he will pass the test.”

“If John is studying, he’s going to pass the test.”

“If John has studied, he should pass the test.”

”If John has been studying, he might pass the test.“

”If John can study, he is ought to pass the test.“

همچنین می‌توان در بند جواب شرط از جملات امری یا زمان حال ساده هم استفاده کرد.

“If it is hot, open the window.”

“If you raise the temperature, the water boils.”

استفاده از هر کدام از زمان‌های اشاره شده بر پایه ی مقصود گوینده/نویسنده است و می‌توان آن‌ها را جا به جا کرد.

نکته: در این نوع شرطی می‌توان ”if“ را حذف کرد و فعل کمکی ”should“ را به اول جمله آورد. در این صورت جمله ی خبری دارای ساختار سؤالی می‌شود اما تغییری در معنای جمله به وجود نمی‌آید.

“Should you change your mind, ... .” (= If you should change...)

2) شرطی نوع دوم: در باره ی کاری که احتمال روی دادن آن در زمان حال (یا آینده) وجود ندارد. به بیان دیگر، برای شرایط فرضی، خیالی یا غیرواقعی.

ساختار شرطی نوع دوم:

if + past                 would + infinitive without to

 در این ساختار می‌توان از صورت‌های مختلف زمان گذشته و یا افعال وجهی استفاده کرد. به نمونه‌های زیر توجه کنید.

“If John studied, he would pass the test.”

“If John was studying, he could pass the test.”

“If John could study, he might pass the test.”

از ”should“ هم می‌توان به جای دیگر افعال وجهی استفاده کرد.

“If John studied, he should pass the test.”

نکته: در این نوع شرطی، بعد از ”if“ به جای ”was“ از ”were“ استفاده می‌کنیم.

“If I were rich, I would spend all my time traveling. ”

نکته: در این نوع شرطی می‌توان ”if“ را حذف کرد و فعل کمکی ”were“ را به اول جمله آورد. در این صورت جمله ی خبری دارای ساختار سؤالی می‌شود اما تغییری در معنای جمله به وجود نمی‌آید.

”Were he home now, you could call him.” (= If he were home now, …)

3) شرطی نوع سوم: در مواردی که کاری در گذشته انجام نشده است و یا اتفاقی که امکان وقوع آن در زمان حال یا آینده دیگر وجود ندارد، به کار می‌رود. (گذشته ی غیر واقعی)

ساختار شرطی نوع سوم:

if + past perfect                  would have + past participle

در این ساختار می‌توان به جای ”would“، از ”could” ,“should“ و ”might“ هم استفاده کرد.

“If John had studied, he would have passed the test.”

“If John had been studying, he could have passed the test.”

“If John had studied, he should have passed the test.”

“If John had been studying, he might have passed the test.”

نکته: : در این نوع شرطی می‌توان ”if“ را حذف کرد و فعل کمکی ”had“ را به اول جمله آورد. در این صورت جمله ی خبری دارای ساختار سؤالی می‌شود اما تغییری در معنای جمله به وجود نمی‌آید.

“Had I known you wanted to talk to me, I wouldn’t have left the office.” (= if I had known…)

نکته: در ساختار بالا، صورت منفی فعل، مخفف نمی‌شود.

“Had we not missed the plane, we would all have been killed in the crash.” (NOT Hadn’t we missed...)

4) شرطی ترکیبی: گاهی شرطی‌های غیر واقعی با هم ترکیب می‌شوند، به این معنی که زمان بند شرط با زمان بند جواب شرط، یکی نیست.

 If I had taken French in high school, I would have more job opportunities. 
 (But I didn’t take French in high school and I don’t have many job opportunities.)

If she had signed up for the ski trip last week, she would be joining us tomorrow. 
(But she didn’t sign up for the ski trip last week and she isn’t going to join us tomorrow.)

If Sam spoke Russian, he would have translated the letter for you. 
(But Sam doesn’t speak Russian and that is why he didn’t translate the letter.)

If Dan weren’t so nice, he wouldn’t be tutoring you in math tonight. 
(But Dan is nice and he is going to tutor you tonight.)

If I weren’t going on my business trip next week, I would have accepted that new assignment at work. 
(But I am going to go on a business trip next week, and that is why I didn’t accept that new assignment at work.)

If Sandy were giving a speech tomorrow, she would be very nervous. 
(But Sandy is not going to give a speech tomorrow and that is why she in not nervous.)

·   نکات مهم دیگر:

1) در جملات شرطی غیر از ”if“ می‌توان از سایر ادوات شرط نیز استفاده کرد:

“provided/providing (that), on (the) condition (that), as/so long as, even if, if only, assuming (that), suppose/supposing (that), what if, imagine,...”

2) ”unless“ به معنی «مگر اینکه» و مترادف ”if...not“ می‌باشد.

“Come tomorrow unless I phone.” (= if I do not phone.)

”unless“ تنها می‌تواند در مواردی جایگزین ”if...not“ شود که مترادف ”except if“ باشد. اگر مفهوم ”because...not“ مد نظر باشد، ”unless“ به کار برده نمی‌شود.

“I’ll drive over and see you, unless the car breaks down.” (= ... expect if the car breaks down.)

“I’ll be surprised if the car doesn’t break down soon.” (NOT I’ll be surprised unless the car breaks down soon - I’ll be surprised because it doesn’t break down.)