بيشتر شبيه گردهمايي اعضاي سابق يک کلاس به نظر مي‌رسد، اما شرکت‌کنندگان همگي افراد برجسته‌اي هستند. يک هفته در سال، شهر کوچک و زيباي لينداو در آلمان ميزبان برندگان جايزه نوبل و حدود 600 دانشجوي جوان است؛ مشتاقاني که آرزو دارند تا در آينده جايي در ميان اين برندگان داشته باشند.
به گزارش نيوساينتيست، هر سال موضوع جلسات مربوط به يکي از 4 زمينه مختلف جايزه نوبل است. گردهمايي امسال نوبت فيزيک است، و طبيعي است که جلسات تحت تاثير يافته‌هاي اخير بوزون هيگز قرار داشته باشد. اما هدف اصلي جلسات اين است تا به نسل بعدي محققان که اغلب آنها دانشجويان دکترا و کارشناسي ارشد هستند- فرصتي براي معاشرت با برجسته‌ترين فارغ‌التحصيلان رشته خود داده شود.
اما برندگان جايزه نوبل چه توصيه‌هايي براي افراد جوان در برنامه‌ريزي آينده حرفه‌اي خود دارند؟
توضيح عکس: فکر مي‌کنيد بتوانيد روزي عکس خود را در يکي از جاهاي خالي اين تصوير بگذاريد؟
در مورد نحوه کار کردن دستگاه‌ها اشتياق زياد داشته باشيد.
داگلاس آشرفورد، برنده نوبل فيزيک سال 1996 / 1375 براي تحقيقات در خصوص خاصيت ابرسيالي ايزوتوپ هليم ميگويد: «من از مدت‌ها قبل مي‌دانستم که علاقه و اشتياق من در زمينه دانش کاربردي است.»
وي ميگويد: «زماني‌که به دبيرستان مي‌رفتم، مادرم به من اعتماد کرد و اجازه داد تا با ماشين وي به سياتل بروم -نزديک‌ترين شهر بزرگي که در نزديکي محل زندگي ما بود- تا با عده‌اي از تامين‌کنندگان ابزارهاي پزشکي ملاقات کنم. من به آنها گفتم که مي‌خواهم براي يک پروژه علمي يک دستگاه اشعه ايکس بسازم و با يک ماشين پر از وسايل به خانه بازگشتم. براي من خيلي آسان بود که اين وسايل را کنار هم بگذارم و خيلي زود داشتم هر چيزي را با اشعه ايکس بررسي مي‌کردم.»
اهميت استاد
جان ماتر، برنده نوبل فيزيک سال 2006 / 1385 براي اندازه‌گيري تابش زمينه کيهاني، اولين تابش منتشرشده پس از مهبانگ ميگويد: «مردم هميشه از يک استاد بهره مي‌برند. اما يک استاد نبايد بگويد «اين کار را اين طور انجام بده»، وي بايد آنجا باشد تا بگويد «مي‌تواني اين کار را انجام دهي؛ تلاش کن». اگر شما بخواهيد يک کار واقعا نو را انجام دهيد، يک استاد احتمالا نمي‌داند چطور بايد اين کار را انجام دهيد.»
به استقبال خطر برويد.
جان ماتر هنوز يک دانشمند جوان بود که رهبري ماموريت COBE (کاوشگر تابش زمينه کيهاني) را در ناسا بر عهده گرفت؛ نخستين ماموريت اختصاصي که به مطالعه منشاء جهان اختصاص داشت. وي ميگويد: «من 28 ساله بودم که ايده ساخت آشکارگري براي اندازه‌گيري تابش زمينه امواج مايکروويو کيهاني به ذهن ما رسيد. هيچ‌کس به شما نمي‌گويد که چطور چنين پروژه‌اي را رهبري يا سازماندهي کنيد. ناگهان شما از نقطه «بياييد امروز برويم سر کار» به نقطه «بياييد جاه‌طلبانه‌ترين پروژه کيهان‌شناسي را تا به امروز پيشنهاد دهيم.» مي‌رويد؛ اما همه چيزي که مي‌توانيد انجام دهيد تازه شروع کار است.»
کمي فروتني و تواضع بد نيست.
جان ماتر در ادامه توصيه‌هايش ميگويد: «بزرگ‌ترين قدم‌ها در دانش آنهايي هستند که کم‌ترين قابليت توضيح را دارند. بسياري از مردم فکر مي‌کنند: «من يک فيزيک‌دان هستم، من مي‌دانم که هر کاري را چطور انجام دهم»؛ اما کار ما به عنوان فيزيک‌دان اين است که بر روي چيزهايي کار کنيم که چيزي از آنها نمي‌دانيم».
حتي برندگان نوبل نمي‌توانند همه کار را به تنهايي انجام دهند.
اروين نيهر، زيست فيزيک‌دان برنده نوبل پزشکي سال 1991 / 1370 براي مطالعاتش درباره کانال‌هاي يوني رشته‌هاي عصبي ميگويد: «زماني من فکر مي‌کردم که مي‌توانم از نردبان دانش بالا بروم و به مدلسازي شبکه‌هاي عصبي و همانند آن بپردازم، اما نتيجه‌اي که گرفتم اين بود که شما نمي‌توانيد در خصوص توانايي‌هاي خود و محدوده تخصصي‌تان اغراق کنيد.»
علايق خود را دنبال کنيد.
نيهر ميگويد: «دلبستگي‌هاي خود را دنبال کنيد، تلاش کنيد تا چيزي ر اپيدا کنيد که حقيقتا شما را شيفته خود مي‌کند. مهارت‌هايتان را توسعه دهيد تا در داده‌هاي خود چيزهايي را مشاهده کنيد و ساختارهايي را کشف کنيد که غيرعادي هستند.»