مطالعات دانشمندان آمریکایی و کانادایی از دانشگاه مونترال و بیمارستان زنان در بوستون آمریکا نشان داده است زمانی که مغز با سیگنال های نور در تماس است آرام و قرار ندارد و نور سلول های مغزی را حتی اگر فرد نابینا باشد تحریک می کند.

ˈاستیون لاکلیˈ یکی از پژوهشگرانی که در این مطالعه شرکت داشت، گفت: هنگامی که دریافتیم مغز سه بیمار نابینا که شناختی از نور نداشتند، همچنان به طور قابل توجهی به نور پاسخ می دهد، بسیار تعجب کردیم.

این سه بیمار در آزمایشی بسیار ساده شرکت داشتند: آنها در محلی قرار گرفتند که چراغ به طور متناوب روشن و خاموش می شد. افراد مورد مطالعه باید می گفتند که این چراغ چه زمانی خاموش است.

ˈژیل واندولˈ از دیگر پژوهشگرانی که در این مطالعه شرکت داشت، گفتند: متوجه شدیم شرکت کنندگان در این آزمایش با این که هیچ آگاهی از نور نداشتند، به درستی تشخیص می دادند که چه زمانی چراغ روشن است.

این نتایج نشان می دهد که مغز می تواند به کمک یک ˈگیرنده نورˈ که در لایه سلول های شبکیه چشم قرار دارد، نور را ببیند یا تشخیص دهد. این گیرنده نور حتی هنگامی که سلول های شبکیه چشم توانایی خود را برای پردازش نور از دست می دهند، عمل می کند.

نور نقش تعیین کننده ای در ریتم شبانه روزی دارد. ریتم شبانه روزی دوره های خواب را در بدن تعیین می کند و بر عملکردهای مختلف بدن تأثیر می گذارد.

نتایج این مطالعه در مجله Cognitive Neuroscience منتشر شده است.