فلورايد اولين بار در آب اقيانوس کشف شد. بعد مشخص شد که بعضي از افراد داراي لکه هاي قهوه اي روي دندان ها هستند. اين افراد فلوئور زياد مصرف کرده بودند و دندان هاي آنها استحکام زيادي داشت.
نقش فلورايد: مقادير کم فلورايد سبب کاهش پوسيدگي دندان مي شود. فلورايد با اتصال به ترکيباتکلسيم، سبب مي شود که ميناي دندان در مقابل اسيدهايي که به وسيله باکتري هاي دهان توليد مي شود مقاومت بيشتري پيدا کند. فلورايد در حفظ ساختمان استخوان نيز مفيد است و از پوکي استخوان تا حدي مي کاهد.
متابوليسم: فلورايد آب بهتر از فلورايد غذا جذب مي شود. جذب به سرعت و از طريق معده صورت مي گيرد. استخوان ها و دندان ها فلورايد را از سيستم گردش خون برداشت مي کنند. دفع فلورايد از طريق ادرار صورت مي گيرد.
ميزان نياز: روزانه 4-5/1 گرم، ميزان دريافت کافي و بي خطر فلورايد است. مقدار مصرفي فلورايد در کشورهاي مختلف متفاوت و بين 9/0 تا 7/1 ميلي گرم است.
منابع: يکي از منابع فلورايد، آبي است که به آن فلورايد اضافه شده (مقدار توصيه شده براي افزودن فلورايد به آب، يک قسمت فلورايد در يک ميليون قسمت آب است). غير از آب آشاميدني، وجود فلورايد در آبي که در تهيه غذا استفاده مي شود، استفاده از خمير دندان هاي حاوي فلورايد، ماهي هاي اقيانوس که با استخوان خورده مي شوند (سالمون ساردين) و چاي نيز از منابع فلورايد هستند. بيشتر فلوئور مصرفي در استخوان ها و دندان ها ذخيره مي شود. اگر فلوئور خيلي زياد مصرف شود، ابتدا بدن در حالت تعادل مثبت از نظر فلوئور قرار مي گيرد. يعني مقدار دريافت آن بيش از دفع آن است. ولي پس از مدتي بدن خود را تطبيق مي دهد و دفع را افزايش مي دهد. در حالت کمبود نيز همين وضعيت وجود دارد و پس از مدتي دفع را کاهش مي دهد. مقدار فلوئور در استخوان با فلوئور آب و غذاي دريافتي ارتباط دارد. توصيه دانشمندان اين است که آب مصرفي يک واحد 1PPM فلوئور داشته باشد. در مناطقي که فلوئور آب از 7/0 PPM کمتر باشد، توصيه مي شود که به مواد غذايي کودکان فلوئور اضافه شود. ميزان نياز به فلوئور برحسب سن متفاوت است. براي کودکان و نوجوانان 5/0 تا 5/2 ميلي گرم در روز است و براي نوزادان 1/0 تا يک ميلي گرم در روز توصيه مي شود (فلوئور آب تهران کم است). چاي منبع غني از فلوئور است. يک استکان چاي معمولي 1/0 ميلي گرم فلوئور دارد. غذاهايي که در ظروف تفلون پخته مي شود فلوئور دارد.
کمبود: عوارض کمبود فلوئور شامل پوسيدگي دندان است. در 15 تا 20 سال اخير پوسيدگي دندان 50 درصد کاهش يافته. حتي در مناطقي که آب فلوئوريده نشده هم ميزان پوسيدگي دندان کاهش يافته. اين به علت وارد شدن فلوئور در چرخه غذايي است. اگر در منابع غذايي از آب فلوئوريده استفاده شود، فلوئور وارد زنجيره غذايي مي شود. خمير دندان هاي فلوئوريده شده قرص هاي مکيدني فلوئور هم داراي فلوئورند که وارد چرخه غذايي مي شود. وقتي مقدار فلوئور در آب به دو PPM برسد، "فلوئوروزيس" ايجاد مي شود. تجمع فلورايد در دندان به نام فلوئوروزيس شناخته مي شود. وقتي فلورايد مصرفي زياد باشد، بر ميناي دندان لکه هاي نامنظمي ظاهر مي شود که ابتدا سفيد گچي، سپس زرد، خاکستري، قهوه اي يا سياه مي شوند. مصرف روزانه 20 تا 80 ميلي گرم فلورايد براي مدت طولاني منجر به فلوئوروزيس اسکلتي مي شود. يعني فلوئور در استخوان رسوب مي کند.