سلام دوستانم
همونطور که میدونید فیلم دزد و دوچرخه از فیلم های مهم قابل بررسی در سوالات بخش نمایشی کنکور هنر، حتما فیلم رو هم نگاه کنید(توصیه رتبه برتر های کنکور هنر!)
بریم که بررسی کنیم ...
نگاهی به فیلم نئورئالیستی دزد دوچرخه ساخته ویتوریتو دسیکا محصول 1948
فیلمی که به عنوان مظهر سینمای نئورئالبسم ایتالیا شناخته می شود.
فیلم دزد دوچرخه، براساس نظر عموم، بی تردید شاهکار دسیکا و نئورئالیسم است. در این فیلم زیبایی شناسی سینمای ایتالیای پس از جنگ به خود شکل می گیرد. فیلم دزد دوچرخه، داستانی پیش پا افتاده که ظاهرا به طور تصادفی از زندگی روزمره گرفته شده است نمایانگر موقعیت فرد در جامعه ای می شود که او را تا زمانی که نتواند بر پای خود بایستد، به شکلی بی رحمانه از خود می رانند.
دزد دچرخه، اوج قدرت دسیکا در بیان نئورئالیسم سینمایی و ترسیم تابلویی زنده از اوضاع و احوال خاص بعد از جنگ می باشد. دزد دوچرخه روایتگر زندگی اسف بار مردی بیکار و کارگر به نام آنتونیو ریچی است که شغل پلاکات چسبانی را برای خودش دست و پا می کند هنوز نیم ساعتی از کارش نگذشته که دوچرخه اش را می دزدند. به همراه پسرش برونو شهر را برای یافتن دوچرخه زیر پا میگذارد، او نیز درصدد جبران آن دوچرخه ای را می دزد اما گرفتار می شود و مورد ضرب و شتم قرار میگیرد. تم فیلم به نوعی تنهایی و بیکاری یک انسان در میان اجتماع است. دسیکا برای نقش ریچی از یک نابازیگر استفاده کرد که کارگر کارخانه بود. دسیکا در این فیلم بی رحمی و بیگانگی دنیا را نشان می دهد. فیلم با نگاهی اعتراض آمیز و انتقادی، به تضاد طبقاتی جامعه می نگرد مثلا در صحنه رستوران، کنار فرزند ریچی (برونو) کودکی از طبقه بالا مشغول صرف غذاست یا صحنه نیکوکاری تردید آمیز. با این وجود فیلم دزد دوچرخه به هیچ وجه فیلمی مارکسیستی نیست. فیلم به نوعی به سرگشتگی آدمی اشاره دارد. صحنه های متضاد در فیلم مثلا کامیونی در حال عبور یک گروه پرهیاهو از فوتبالیست ها، هر بار بیش از پیش بر تنهایی قهرمان داستان تاکید دارد، این تنهایی ریشه ای اجتماعی دارد.
احساس گرایی عمیقی که در فیلم دزد دوچرخه وجود دارد، امروزه به علت فاصله زمانی زیادی که با آن پدید آمده است، با روشنی بیشتری به چشم می خورد.
پایان بندی بسیاری از فیلم های نئورئالیستی برخلاف سینمای هالیوود پایان باز است. فیلم دزد دوچرخه در حالی به پایان می رسد که کارگر و پسرش بی هدف در خیابان راه می روند؛ دوچرخه هنوز پیدا نشده و آنها آینده نامعلومی در پیش دارند. فیلم های سبک نئورئالیست ایتالیا دو پهلو هستند که از از شکل گیری یک آگاهی دانای کل بر فراز رویدادها جلوگیری می کند، گویی وقوف بر تمامیت واقعیت غیر ممکن است این بخصوص در پایان بندی فیلم هت کاملا آشکار است.
نقط ضعف پنهانی فیلم دزد دوچرخه را باید به حساب تضاد درونی زیبایی شناسی سناریست (چزاره زواتینی) گذاشت. زاواتینی طرفدار نظریه رئالیسم کاملا مستند است. از نظر او نئورئالیسم وقتی به صورت آرمانی در می آید که از هر گونه تخیل سینمایی یا رمان گونه به دور باشد ، تا بر پرده سینما راه را برای زندگی آزاد بگذارد.
جنبش نئورئالیسم ایتالیا تاثیر چشمگیری روی فیلمسازان منفردی چون ارمانو اولمی و ساتیا جیت رای و جنبش موج نو فرانسه داشته است.
تهیه و تنظم : گلشن اسکندری دانشجوی سینمای دانشگاه هنر تهران
