بازی ، نیاز اولیه و ضروری کودکان است و هرچه امکان پرداختن آن‌ها به بازی‌های سالم و سازنده بیش‌تر باشد، فکر و ذهن و جسم آن‌ها بهتر پرورش می‌یابد و خصوصیت‌های اجتماعی آن‌ها بهبود می‌یابد. نقش بازی در رشد ذهنی کودک انکارناپذیر است.
بازی رفتار هوشمندانه را تقویت می‌کند و زمینه‌های لازم جهت یادگیری زبان و رشد هوشی و تفکر کودک را فراهم می‌سازد. همه ما می‌دانیم که در هیچ زمانی جز سال‌های اولیه زندگی، بازی تأثیر خود را نشان نمی‌دهد. پس توجه به سال‌های کودکی و تأثیر بازی، ضرورت بسیاری دارد.
کودک هنگام بازی می‌تواند کشف کند چه کسی است و چه توانایی‌هایی دارد، دنیا چیست و چگونه خود را باید با محیط هماهنگ کند. بازی می‌تواند به کودک اعتماد به نفس دهد، بازی کردن بچه‌ها راهی است به سوی شکل گیــری شخصیتـی سالم و مفید. در نتیجه برای این که کودک در آینــده، زندگی خوب و بالنده‌ای داشته باشد، فرایند بازی بسیار ضروری است.
به وسیله بازی، کودک راه‌های برخورد و تعامل با محیط پیرامون خود را فرا می‌گیرد و مهارت‌های اجتماعی و زبانی را کسب می‌کند. بازی، فرصت‌هایی را برای «ابراز وجود» و «خلاقیت» در کودک فراهم می‌کند و نیز راهی مناسب برای تخلیه هیجان‌ها و انرژی‌های اضافی در او است. کودک از طریق بازی با فرهنگ جامعه خویش آشنا می‌شود؛ هنجارها و ارزش‌های اجتماعی را درونی می‌کند و در نهایت، نقش‌های اجتماعی را می‌پذیرد.همچنين کودک از طریق بازی براي بيان آرزوها و اميال خود به رويا و تخيل مي‌پردازند و براي رسيدن به هر آنچه که آرزو دارند خود را با بازي‌هاي تخيلي سرگرم مي‌کنند.
چنان‌چه کودکی را از بازی محروم کنند، موجودیت، سلامت و آینده‌اش را از او ستانده اند. دنیای بدون بازی، از نظر کودک زندانی بیش نیست. بازی، زیرمجموعه سرگرمی است. سرگرمی دارای زیرمجموعه‌های متفاوت و تا حدی مرتبط به یکدیگر است که انواع بازی (از قبیل فکری و جسمی) شاخه‌ای از آن محسوب می‌شود.
در حقیقت می‌توان گفت بازی، نوعی سرگرمی با ویژگی‌های زیر است:
هیجان انگیز
هدفمند
متناسب با سن کودک
برانگیزاننده کنجکاوی
انتخاب آزادانه
لذتبخش و...
توصیه‌هایی در مورد بازی‌های کودکان
به بازی بچه‌ها اهمیت دهید. چرا که تمام زندگی کودک در بازی شکل واقعی به خود می‌پذیرد
تجارب زندگی کودک از طریق بازی صورت می‌گیرد.
بازی در کودکان موجب رشد و تحول می‌شود.
کودکان از طریق بازی، خلاقیت‌های خویش را شکوفا می‌سازند.
کسب مهارت‌های شخصی، اجتماعی، اقتصادی و … را کودک از طریق بازی تجربه می‌نماید و یاد می‌گیرد.
بازی برای کودک به منزله کار محسوب می‌شود و کار برای او به منزله بازی
بازی عاملی مهم و مؤثر در رشد و شکوفایی استعدادهای کودک به شمار می‌رود.
بازی در تربیت احساسات کودک تأثیر بسزایی دارد.
بازی به کودکان امکان می‌دهد که نسبت به افراد محیط جهان و طبیعت پیرامون خود شناخت کافی پیدا کنند.
بازی منبع غنی آموزشی برای کودک به حساب می‌آید.
موضوع بازی کودکان باید همیشه سعی شود که برگرفته از زندگی خانوادگی، کودکستان، مسافرت‌ها، جشن‌ها، فرهنگ و … آن‌ها باشد.