استان آذربايجان غربي با وسعت 43660 کيلومتر مربع در شمال غرب کشور ايران قرار دارد و از جمله کهن ترين استان هاي ايران مي باشد. مرکز اين استان شهر اروميه است و شهرهاي تابعه اين استان: خوي، ماکو، سلماس، سردشت، مهاباد، مياندوآب، نقده، پيرانشهر، اشنويه،بوکان، تکاب، شاهين دژ و سيه چشمه (چالدران) مي باشد. اکثريت مردم اين استان پيرو دين اسلام و مذهب شيعه بوده؛ ولي مردم شهرهاي مهاباد، سردشت و پيرانشهر بيشتر اهل تسنن و کرد نشين هستند. تعدادي از اقليت هاي مسيحي، يهودي و زرتشتي نيز در اروميه زندگي مي کنند.
نقشه استان آذربايجان غربي؛ عکس از سازمان نقشه برداري کشور
آذربايجان در فارسي ميانه؛ آتورپاتکان، در آثار کهن فارسي؛ آذربادگان و در فارسي کنوني آذربايجان ناميده مي شود. تاريخ باستاني آذربايجان با تاريخ قوم ماد درآميخته است. قوم ماد پس از مهاجرت به ايران، قسمت هاي غربي ايران از جمله آذربايجان را تصرف کرد. بعد از غلبه اسکندر مقدوني بر ايران، سرداري به نام آتوپارت در آذربايجان ظهور کرد و اين سرزمين به نام آتوپارتگان معروف شد. در زمان حکومت سلوکي ها، ناحيه آتوپارتگان پناهگاه و تکيه گاه ايرانيت در مقابل يونانيت شد. حکومت هاي محلي متعددي قدرت را در آذربايجان به دست گرفتند. پس از تصرف آذربايجان به دست شاه اسماعيل اول صفوي، آذربايجان مرکز عمده گردآوري قواي نظامي براي شاهان صفوي گرديده و در زمان صفويه آذربايجان محل جنگ هاي خونين ميان سپاهيان ايران و عثماني شد که جنگ چالدران از عمده ترين آنها به شمار مي رود. در آن جنگ سيد صدرالدين وزير اعظم شاه اسماعيل صفوي به شهادت رسيده و مقبره ايشان هم اکنون در چهار کيلومتري شهر چالدران در روستاي سعدل قرار دارد.
اين استان يکي از ديدني ترين استان هاي کشور، با آثار تاريخي، طبيعي و جذابيت هاي گردشگري فراوان است. از لحاظ تعداد نقاط ديدني، شايد کمتري استاني در ايران قدرت رقابت با آذربايجان غربي را داشته باشد. وجود آثار باستاني همچون تخت سليمان، تپه حسن لو، قره کليسا و ... با قدمت بسيار طولاني، نشان از تمدن کهن اين منطقه از کشور عزيزمان دارد.