دانشمندان موفق به کشف مواد شيميايي موجود در مغز شدند که ميتوانند بر ميزان بخشندگي يا مغرور بودن شخص اثر بگذارند.
به گزارش سرويس پژوهشي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در سالهاي اخير، دانشمندان به دنبال شناسايي نقش اکسيتوسين بودهاند که "مولکول اخلاق" نيز لقب گرفته است.
در يک آزمايش تحت عنوان بازي اولتيماتوم، به يکي از دو شخص حاضر در نمونه موردي 100 دلار داده شد و به وي گفته شد که بايد اين مبلغ را با شخص ديگر تقسيم کند. چنانچه شخص دوم از اين تقسيم ناراضي باشد ميتواند از پذيرش آن امتناع ورزد، اما پس از اين امتناع پول غيب ميشود و هيچکدام از آنها به آن نميرسند.
پاول کاز، عصبشناس دانشگاه کاليفرنياي جنوبي به همراه همکارانش صورتهاي مختلف اين آزمايش را انجام دادند. در يکي از اين آزمايشات اکسيتوسين به شرکتکنندگان داده و مشخص شد که سهيم کردن ديگران توسط آنها تا 80 درصد افزايش يافت.
اين دانشمندان دريافتند که اکسيتوسين که زماني به عنوان هورمون ترشحشده طي تولد و شيرخوارگي شناخته شده بود، نقش مهمي در ارتقاي رفتار اجتماعي ايفا ميکند. اين ماده همچنين به عنوان يک انتقالدهنده عصبي يا پيامرسان بين سلولهاي مغز عمل ميکند.
به گفته زاک، اکسيتوسين به ويژه همدردي را ارتقا ميدهد و هنگامي که اين ماه از شخصي منع ميشود، وي در بروز رفتار گناهآميز يا خودخواهانه بيشتر از خود تمايل نشان ميدهد.
به ادعاي اين دانشمند، هورمون تستوسترون از ترشح اکسيتوسين ممانعت ميکند و در آزمايشات صورت گرفته هنگامي که به مردان تستوسترون داده شد، آنها طي انجام آزمايش، 27 درصد کمتر نسبت به ديگران بخشنده بودند.
با اين حال علي رغم اين اثر، گفته ميشود هورمون مزبور در حفظ نظم اجتماعي کمک ميکند و در واقع افراد با سطوح بالاي اين ماده تمايل دارند که اشخاص حريص و عاري از رفتار همکاريگونه را تنبيه کنند.
هماکنون تحققيات ديگري با موضوع کنکاش نقش اکسيتوسين و اثرات پيچيده اين پيامرسان شيميايي که "داروي عشق" نيز ناميده ميشود، در حال انجام هستند.