گاو زبان گیاهی است علفی و یکساله که ارتفاع ساقه آن تا 60 سانتیمتر می رسد ساقه آن شیار دار و خاردار می باشد . برگهای این گیاه ساده و پوشیده از تارهای خشن است . گلهای آن برنگ آبی ، سفید و بنفش می باشد .
گاو زبان گياهي است چند ساله و داراي ريشههاي نيمه غدهاي که بطور عمودي
تا عمق 50 سانتيمتر در خاک فرورفته است و بعلت داشتن ريشههاي اصلي و فرعي
در اعماق خاک مقاومت آن در برابر خشکي خاک زياد است. برگهاي آن زبانهاي و
پوشيده از خارهاي ظريفي است که به آن حالت خشن ميدهد و به همين علت به
گاوزبان معروف است. گلهاي آن به رنگ قرمز خوشرنگي است که پس از خشک شدن به
رنگ آبي تيره در ميآيد .
ترکيبات شيميايي :
اين گياه حاوي مواد موسيلاژ، قندي، تانن و ترکيبات فنلي و نيز مقدار کمي آلکالوئيد ميباشد (آرام بخش)
خواص درماني : گاوزبان حواس پنجگانه آدمي را تقويت مي کند. دمکرده آن
نشاط آور بوده و رنگ رخسار را باز ميکند.سينه را نرم ميکند. تنگي نفس و
دردگلو را شفا مي دهد. دلهره و وحشت را از بين ميبرد. غم و غصه را کم کرده
و براي کساني که با خود حرف مي زنند بسيار خوبست. از برگهاي تازه آن براي
درمان جوشهاي چرکي دهان و درمان برفک استفاده مي شود .
سازگاري :
گاوزبان بيشتر در ارتفاعات رامسر، رودسر و تنکابن بصورت خودرو و نيز
زراعي وجود دارد. بطور کلي شرايط آب و هوايي کوهستاني سردسير و نيمه مرطوب
که در طول بهار و تابستان داراي بارانهاي متناوب هستند، براي کشت اين گياه
مفيد است.
نتايج تحقيقات نشان ميدهد: عصاره آبي گل گاوزبان دارويي مؤثر و بيخطر براي درمان بيماران مبتلاء به اختلال وسواسي اجباري است.
به گزارش ايسنا، گاوزبان ايراني گياهي از تيره بوراژيناسه راسته
پولمونياليسه، کلاس ديوتبلونس و جنس اکويم است. گونه مزبور گياهي علفي،
دوساله و پاياست که پوشيده از کرکهاي نرم و نازک و داراي گلهاي لولهيي
شکل و آبي رنگ مايل به ارغواني ميباشد.
برگهاي آن ساده، ميوه آن نوک تيز و فندقي و سطح آن داراي برجستگيهاي
کوچک و تيز ميباشد. فصل گل دهي گياه از آغاز ارديبهشت تا اواخر مرداد است.
پژوهشگران با استناد به يافتههاي اين تحقيق تاکيد کردهاند که عصاره
آبي گل گاوزبان دارويي مؤثر و بيخطر براي درمان بيماران مبتلاء به اختلال
وسواسي اجباري است، اگرچه مطالعات بيشتر براي تاييد آن لازم است.
نحوه استفاده : به صورت دم کرده مصرف ميشود و برخي مقداري فندق هم با آن مصرف ميکنند.
خواص : گاوزبان
نام علمي Borage officinalis
خواص داروئي: گاو زبان از نظر طب قديم ايران سرد است
1)گل گاو زبان و برگ هاي تصفيه کننده خون است
2)آرام کننده اعصاب است
3)عرق آور است
4)برگهاي تازه گل گاو زبان داراي مقدر زيادي ويتامين C مي باشد و در بعضي از کشورها آنرا داخل سالاد مي ريزند
5)کليه ها را تقويت مي کند
6)سرماخوردگي را برطرف مي کند
7)براي از بين بردن سرفه از دم کرده گل گاو زبان استفاده کنيد
8)در درمان برونشيت موثر است
9)بي اختياري دفع ادرار را درمان مي کند
10)التهاب و ورم کليه را درمان مي کند
11) در درمان بيماري سرخک و مخملک مفيد است
12)ضماد برگ هاي گاو زبان براي رفع ورم موثر است
13)برگهاي گاوز بان را بپزيد و مانند اسفناج از آن استفاده کنيد
همچنين گياه گاوزبان به عنوان يکي از غنيترين منابع اسيدهاي چرب
اصلي بشمار ميرود بطوريکه از آن به عنوان غنيترين منبع شناختهشده براي
(Gamma Linoenic Acid (GLA در نزد بشر معرفي شدهاست. گل گاوزبان يک گياه
علفي يک سالهاست که از ارديبهشت تا شهريور گل ميدهد.
نحوه استفاده گل گاو زبان
به صورت دم کرده مصرف ميشود و برخي مقداري فندق هم با آن مصرف ميکنند.
گاوزبان احتمالا از شمال آفريقا به نواحي ديگر راه يافته و امروزه در
منطقه مديترانه، نواحي شمال آفريقا و قسمتهايي از خاورميانه ميرويد. گل،
برگ و سرشاخههاي گلدار آن به مصرف دارويي ميرسد.
گاوزبان گياهي مقاوم به شوري است که قادر به جذب يونهاي سديم، کلر،
پتاسيم، کلسيم و منيزيم از خاک ميباشد و ميتوان از اين گياه براي خارج
ساختن اين يونها از خاک و اصلاح خاکهاي شور و قليا استفاده کرد.[۲] در
ويکيپدياي زبانهاي ديگر به ترکيبات سمي و آلکالوئيدي اين گياه هم اشاره
شده است.