از منطقه ی راحتی تا منطقه ی رشد و پیشرفت، در کدام منطقه قرار دارید؟
تئوری زون آرامش، مدلی است برای خروج از منطقه امن و رسیدن به مرحله رشد است، مشابه آن مدل یادگیری را می توانیم داشته باشیم، مدل منطقه ی یادگیری ما را تشویق میکند تا تجربه کنیم و از اشتباه کردن نترسیم. بلکه اشتباهات خود را فرصتی برای رسیدن به موفقیت بدانیم. این مدل باعث می شود فرصت ها را پیدا می کنیم و از منطقه راحتی خود وارد منطقه کسب تجربه و مهارت و آزمون و خطا شویم. مراحل رسیدن به بهره وردی و موفقیت شامل گذر از مرحله ی راحتی، بهانه آوردن، یادگیری و در نهایت رسیدن به رشد و پیشرفت است.
منطقه ی اول، منطقه ی راحتی: ریسک کم، آسودگی، امنیت، کنترل.
هر فرد برای جلوگیری از اضطراب و نگرانی، رفتارها و کارهایی را انجام می دهد که در آرامش باشد و در این خصوص همه چیز در کنترل فرد می باشد. برخی از دانش آموزان در زمانی که از برنامه راهبردی عقب هستند یا زمانی که به هر دلیل ممکن است برای آزمون به طور کامل آماده نباشند و مباحث مورد نظر خود را نخوانده باشند، برای این که درصد و تراز و رتبه شان کم نشود، در آزمون غیبت میکنند و در نتیجه فرصت ارزیابی، شناخت، یادگیری و هدف گذاری را از دست میدهند. ترس از اشتباهات و عدم کسب نتیجه ی مورد انتظار یکی از دلایل غیبت در آزمون ها و ماندن در منطقه راحتی و عدم رشد و پیشرفت است.
یکی از راه های خروج از این منطقه، شرکت در آزمون ها در هر شرایطی و پیوستگی به برنامه راهبردی است.
منطقه ی دوم، منطقه ی بهانه آوردن : تردید، تحت تاثیر نظر دیگران. عدم استفاده از مشورت، توجیه کردن.
در این منطقه دانش آموز یک گام پیش تر رفته، تصمیم می گیرد که در آزمونها شرکت کند، اما از طرفی دائم به دنبال بهانه، توجیه و برگشت به منطقه ی اول است. بهانه هایی مانند:
" فرصت نکردم درس بخوانم و نمیتوانم در آزمون شرکت کنم.
باید آزمون حضوری باشد تا در آزمون شرکت کنم.
برنامه ی مدرسه ی ما از برنامه آزمونها عقب تر است و نمیتوانم با برنامه پیش بروم.
سطح سوالات سخت بوده و یا به خاطر شرایط آزمون درصد و نمره من کم شده است".
بهانه آوردن دلیل شایع عدم پیشرفت و ماندن در منطقه ی قبل است. هر تغییری حتی کوچک می تواند باعث حرکت شما به سمت یادگیری شده و باعث قرارگیری شما در مسیر رشد و پیشرفت خواهد بود.
منطقه ی سوم، منطقه ی یادگیری: دیدن فرصتهای موجود، توانایی روبه رو شدن با چالش ها، حل مساله و یادگیری مهارت های جدید.
در این منطقه به رغم یادگیری های مختلف، ممکن است گاهی ناامید شوید. دلیل این ناامیدی های دوره ای و مقطعی، فاصله بین یادگیری و بهرهوری است. در منطقه یادگیری انواع چالش ها و مشکلات وجود دارد و بسیار مهم است.. دانش اموزان زیادی وارد این مرحله می شوند. برخی دانش آموزان ممکن است با وجود تلاشی که کرده اند، نتیجه دلخواه خود را کسب نکنند و ناامید شوند. در این مرحله باید آگاه تر باشید، اهداف واقعی و اهداف کوتاه مدت خود را مشخص کنید. شرط پیوستگی و حضور در آزمون ها و توجه به نمودار پیشرفت درسی مهمترین ابزار برای یادگیری و رسیدن به مرحله ی بعد است. برای خروج از این منطقه باید نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کنید. روش های مطالعه خود را در درس های موفق پیدا کنید. اشتباهات متداول خود را در هر آزمون شناسایی کنید و در نهایت هدف گذاری کنید. شناسایی نقاط قوت و ضعف و شناخت روش های مطالعه موفق خود و استفاده از هدف گذاری چند از 10 می تواند باعث خروج از این مرحله و ورود به مرحله ی پیشرفت شود. دراین مرحله باید هدف های کوتاه مدت برای رسیدن به هدفی بزرگ تر داشته باشید.
شناخت اشتباهات و مسئولیت پذیری فرصتی برای موفقیت و تبدیل یادگیری های ناقص به کامل و حرکت تدریجی به سمت رشد و پیشرفت است. البته به شرطی که تصمیم خود را برای تغییر گرفته باشید.
منطقه ی چهارم، منطقه ی رشد و پیشرفت: اعتماد به نفس کافی، توانایی مراقبت از خود، تنظیم اهداف، معنا یافتن در اتفاقات و رسیدن به اهداف
در این منطقه اهداف واقعی خودتان را پیدا میکنید. خیلی آگاه‌تر شده اید و به فراشناخت رسیده اید. هدف گذاری‌های جدید دارید. با حضور در آزمونها، تحلیل آزمون، تمرین و تکرار، مرور، بازیابی، ارزیابی، اولویت بندی و هدف گذاری، همه منجر به تغییرات کوچک و رسیدن به هدف های کوتاه مدت و سپس هدف بزرگ تر می شود. نقاط قوت پایدارتان همگی به شما کمک میکنند تا از روش‌های موفق خود برای درس‌هایی که نیاز به پیشرفت دارند، استفاده کنید.
لازمه ی همه ی این ها پیوستگی است: پیوستگی در آزمون ها، پیوستگی در مطالعه، پیوستگی در مسیر رسیدن به اهداف .
سوال: در چه درس هایی در مرحله یادگیری هستید؟ و در چه درس هایی و چگونه پیشرفت کردید ؟