"ما هميشه از مخترعان به عنوان قهرماناني که با نبوغ فوق العاده خود مشکلات اجتماعي را حل مي کنند ياد مي کنيم، در واقع بزرگ ترين مخترعان در هنگام تعمير وسايل شخص خود با اين فکر که چرا و چگونه به نتايج جالبي دست يافته اند. تصميمات و عملکرد آنها ممکن است براي شما نيز سودمند باشد." (جير دياموند)
در دهم مارس 1876 الکساندر گراهام بل از ماساچوست بُستُن موفق به اختراع تلفن گرديد. توماس واستون دستيار بل اينگونه مي گويد: ساختار ساده تلفن آقاي بِل که از يک قسمت محکم چوبي شکل، قسمتي قيفي شکل و يک باتري اسيدي و نيز مقداري سيم مسي ساخته شده بود و همچنين اولين پيام مخابره شده توسط اين سيستم که البته يک پيام ساده امري بود به شرح (آقاي واستون بيا اينجا با تو کار دارم) شروع شد. در همين زمان خانم اليت گِري نيز همراه با انجام اختراع بِل دستگاه خود را به ثبت رسانيد ولي با توجه به ثبت اختراع آقاي بِل در فاصله زماني کوتاه تر (حدود 3 هفته) امتياز ثبت تلفن به گراهام بل داده شد. البته طرح هاي ارائه شده بل کامل تر به نظر مي رسيد؛ به ويژه اطلاعات ويژه او درباره اصوات و علم مطالعه آنها و نيز اطلاعاتي درباره الکتريسيته از اهم اين موارد بود
الکساندر گراهام بل
ديگر مخترعان به خوبي با الکتريسيته آشنا بودند، ولي اطلاعات آنان درباره علم مطالعه اصوات کافي نبود. به طور حتم انجام طرح تلفن توسط بسياري از پيشگامان اين امر اجرا شده ولي اختصاص اعتبار و هداياي مربوطه قابل تقسيم نبود. بنابراين بهتر است به داستان اختراع تلفن دقت نماييد.
کلمه تلفن ترکيبي از دو واژه تله (فاصله دور) و فون (صدا) مي باشد. بنابراين هر وسيله اي که توانايي انتقال صدا را از نقطه اي به نقطه اي ديگر داشته باشد را تلفن مي گويند. تلفن هاي سيمي، بلوري، حرارتي از نقطه نظر علمي اختراعات قابل ملاحظه اي نبودند، چرا که اين ابزار صوت را به صورت مکانيکي و نه به صورت الکتريکي انتقال مي دادند.
واژه تلفن در فرهنگ هاي لغت به وسيله اي گفته مي شود که توسط سيمي نازک براي انتقال امواج الکتريکي صوتي، باعث ارتباط افراد را در فاصله اي دور نسبت به هم مي شود. دو عامل مهم ارتباط صوتي و عملکرد تلفن بسيار مهم مي باشد. بياييد با هم نگاهي به تاريخچه تلفن بيندازيم.
نياز به تلفن همراه با پيدايش انسان همراه بوده است. مردم هميشه در فکر ارتباط با فواصل دورتر بودند. مردم براي انجام اين موضوع از موارد ارتباطي مانند دود، آيينه، طبل، کبوترهاي نامه رسان و پرچم استفاده مي کردند، ولي تلفن موضوعي جديد بود. بعضي ها مي گويند: که فرانسيس بيکن اين موضوع را در 1627 پيش بيني کرده بود. اگرچه در کتاب کشور ايده آل (مدينه فاضله) تنها به وسيله اي مشابه اشاره شده است.
اختراع تلفن حقيقي تا هنگام پيدايش انرژي الکتريکي ممکن نبود. نظريه انتقال صوت در 1831 ارائه شده ولي تا سال 1854 که آقاي بدرسول پيشنهاد انتقال اصوات الکتريکي را ارائه نمود اين نظريه عملي نشد. اين نظريات 22 سال بعد در سال 1876 به حقيقت پيوست. پيدايش تلفن قبل از پيدايش انرژي الکتريکي غيرممکن مي نمود.
آن هنگام که داوينچي و جولزوِرن پيش بيني هايي درباره پرواز و جابه جايي مکاني ارائه دادند، ساخت و انتقال صدا آرزويي غيرقابل دسترس مي نمود. چگونه مي توانستند؟ با سطح آگاهي بسيار پايين مردم آن زمان درباره الکتريسيته و نحوه انتقال آن چگونه مردم به آينده تلفن اميدوار مي بودند؟ چه کسي در قرن پانزدهم فکر مي کرد که روزي تلفن هاي سکه اي در کنار خيابان ها و يا تلفن هاي روميزي ساخته خواهد شد؟ ساخت اينگونه تلفن ها با اطلاعات موجود در آن زمان و اختراعات انجام شده امري غير ممکن بود، به طوري که مي توان توسعه و ساخت تلفن را مي توان مهم ترين واقعه قرن دانست.
استيفان گِري شيميدان انگليسي در سال 1729 توانست الکتريسيته را در يک سيم انتقال دهد. او توانست انرژي الکتريکي را در مسافتي به اندازه 300 پا انتقال دهد. سال ها بعد ماسچنبروک هلندي و جورج دان آلماني در سال 1746 به طور مجزا بر روي اين طرح فعاليت نمودند. اين انرژي الکتريکي براي چند روز قابل ذخيره و انتقال بود. براي سال ها اين اختراع در آزمايشات، سخنراني ها و نمايش هاي بيشماري استفاده مي شده در 1753 يک نويسنده بي نام، شايد فيزيکداني با نام چارلز نظريه اي با اين عنوان که شايد از طريق الکتريسيته بتوان پيغام ها را انتقال داد را در مجله اسکاتلندي به چاپ رسانيد. او بر اين عقيده بود که انرژي الکتريکي به صورت الکتريسيته از قسمت ابتدايي سيم شروع شده و در پايان آن به اتمام مي رسد. به منظور انتقال پيغام هاي متعدد نيازمند به چندين سيم بود. تا سال 1800 اين آزمايشات در ميان مخترعين رواج داشت متأسفانه تجهيزات در اين زمينه ناکافي بود.
الکساندِر وُلتا در سال 1800 موفق به ساخت اولين باطري شد. باطري ولتا توانايي ذخيره و توليد انرژي با قيمت بالا را داشتند. باطري ساخته شده به سرعت توسعه و نمونه اي براي آزمايشات دانشمندان شد. متأسفانه هنوز تا آن زمان دو مورد الکتريسيته و مغناطيس کشف نشده بودند تا بتوان علاوه بر انرژي موفق به انتقال صوت نيز شد.
سال 1820 فيزيکدان دانمارکي کريستين اُرسِتد موفق به کشف الکترومغناطيس شد. نظريه اي که مبناي توسعه انرژي الکتريکي و در نتيجه ارتباط شد. اُرسِتد يکي از آزمايشات مشهورش را در کلاس درس دانشگاه کُپنهاگِن انجام داد، در اين آزمايش او قطب نمايي را در معرض انرژي الکتريکي قرار داد. اين عامل باعث شد که عقربه قطب نما جهت خود را تغيير داده به سمت شمال متمايل شود. اُرسِتد دريافت که انرژي الکتريکي مي تواند عاملي جهت به وجود آوردن انرژي مغناطيسي باشد. ولي آيا اين مورد در حالت بالعکس هم ممکن بود؟ اگر اينگونه بود يک انرژي جديد با عنوان الکترومغناطيس خلق شده بود. عاملي که منجر به انتقال صوت و ارتباط کلامي مي شد.
در سال 1821 مايکل فارادِي کليه آزمايشات اُرسِتد را عکس نمود. او با اين مقايسه دريافت که انرژي مغناطيسي توانايي خلق انرژي الکتريکي را دارد. فارادِي با اين آزمايش توانست موفق به خلق اولين ژنراتور الکتريکي شود. انرژي ماشيني که توانايي تبديل به انرژي الکتريکي را داشت. اين عامل يک موضوع بسيار مهم بود. فارادِي به مدت ده سال بر روي انواع مختلف انرژي هاي الکتريکي آزمايشاتي را انجام داد. او نتايج آزمايشات خود را در سال 1831 به چاپ رسانيد.
از سال 1857 تلاش هاي دانشمندان براي استفاده از اين دستاوردها کم کم به ثمر نشست تا اينکه در سال 1876 گراهام بل موفق شد براي نخستين بار به کمک انرژي الکتريکي، صوت را منتقل کند. قبل از آن «تلفن سيمياوي» که طرحش را « اديسون » ريخته بود، «تلفن بلوري نيکولسون» و تلفن «نيمه هادي باکند اشاتور» به وسيله « رالک » و « جونون» « تلفن حرارتي» اختراع شده بود، ولي هيچ کدام به اندازه دستاورد "بل" ارتباطات را متحول نکرد. درسال 1880 ازترکيب «فرستنده کربني» و «گوشي بل»، تلفن هاي امروزي ساخته شد.
درسال 1895 تلفن روميزي ساخته شد و با رشد تجارت و گسترش ارتباطات درسال 1905 تلفن شمعداني به بازارآمد. باپيشرفت پلاستيک و اختراع فرستنده هاي پيشرفته درسال 1929 تلفنهاي مدرن به بازارعرضه شد.