به نقل از برنامه لیگ یک این رکورد بی شک قابل ثبت در گینس است و از این پس دیگر نباید به تیم های عربی کشورهای حوزه خلیج فارس خرده بگیریم که مثل آب خوردن مربی عوض می کنند. به نظر می رسد ما به راحتی یک دم و بازدم مربی عوض می کنیم.
البته همه این تغییر و تحولات به بهانه عدم نتیجه گیری نبوده. در برخی تیم ها مشکلات مالی و نابسامانی مدیریتی سرمربی را به ستوه می آورد بطوریکه مربی با همه عشقی که برای حضور روی نیمکت داشته عطایش را به لقایش ببخشد. نمونه اتفاقی که برای محمود فکری در نساجی افتاد یا برای مهدی پاشازاده در تیم راه آهن.
این حجم تغییرات بیانگر مسائل دیگری هم هست. اینکه رفت و آمدها در باشگاه های ما با مطالعه و پژوهش نیست. نمونه اش ابتدای فصل مس رفسنجان قرارداد میشو را تمدید نکرد! به بهانه نتایج بهتر. اما آن قدر بد نتیجه گرفته که دوباره به سراغ این مربی کروات رفت. ایرانجوان هم چنین رفتاری را با سرمربی فصل قبل داشت. سعید مفتخر در ابتدای فصل جای خود را به محمود خرمزی داد اما نتایج ایرانجوان هم دور از انتظار بود تا جایی که باشگاه دوباره به سراغ سعید مفتخر رفت و با آمدن این مربی در چهار هفته اخیر تیم ده امتیاز گرفته است.
آیا همه تیم های حاضر در رقابت های فوتبال قهرمانی دسته اول باشگاه های کشور باید به دنبال صعود به لیگ برتر باشند، که بعد از چند نتیجه بد دست به تغییر در کادر فنی خود می زنند؟ این تغییرات حتی به اکبر میثاقیان که مربی رکوردار در دسته اول است هم رحم نکرد و امروز در حالی که شاهد بازی پسرش در تیم بادران هستیم روی نیمکت این تیم محمد ربیعی جوان و البته با انگیزه را می بینیم. همین طور فیروز کریمی و سهراب بختیاری زاده.
اخراج مربی، حق طبیعی هر باشگاهی برای برون رفت از بحران است اما آیا پیش از اخراج مربی واکاوی می شود که علت عدم نتیجه گیری فقط مربی بوده؟ پاسخ این سوال اگر مثبت باشد طبیعی است که مربی باید اخراج شود اما به نظر می رسد برای باشگاه های ما راه حل خروج از بحران فقط یک چیز است. اخراج مربی که طبیعتا به رشد بازیکن سالاری در فوتبال کمک می کند.
در استقلال اهواز شاهد این هستیم که 4 مربی در طول نیم فصل تیم را هدایت کرده اند. حمید رضا فرزانه – ابراهیم تهامی – امیر میرزاییان و محمد سجادیان و امروز هم هدایت تیم برعهده سیاوش بختیاری زاده است. آیا از خود پرسیده ایم ذهن بازیکن ظرفیت هماهنگی با 5 ایده تاکتیکی را دارد یا نه؟
این حجم از تغییرات این پیام را مخابره می کند که در فوتبال کم صبر و کم تحمل شده ایم. مطالعه ما کم است و به سازندگی اصلا فکر نمی کنیم! طبیعتا این طرز تفکر هیچ کمکی به فوتبال نمی کند.