سیمین شیبانی مجری طرح گفت: درطی سال های اخیر، پیشرفت های پزشکی قابل توجهی درحیطه سامانه های دارورسانی صورت گرفته است،استفاده از این سامانه ها موجب می شود دارو دقیقا به بافت یا عضو موردنظررسیده و نرخ رهاسازی دارو برای مدت طولانی کنترل شود.
وی بیان کرد: هدف استفاده از سامانه های دارورسانی، حفظ طولانی مدت غلظت مطلوب دارو در خون و درنتیجه افزایش میزان اثربخشی و کاهش اثرات جانبی دارو است.
شیبانی اظهارکرد: داروی آیزیترومایسن در زمره آنتی بیوتیک ها قرار می گیرد که به منظور درمان بیماری های عفونی تجویز می شود، ازآنجایی که این دارو دارای حجم و وزن مولکولی بالایی است، به سختی می تواند از غشای خارجی باکتری ها عبور کند بنابراین حتی هنگام استفاده از سامانه های دارورسانی، بازده درمانی پایینی دارد. هدف از انجام این طرح غلبه بر مشکلات مذکور با سنتز پلیمرهای قالب مولکولی به روش پلیمریزاسیون رسوبی است.
وی مزایای استفاده از این روش دارورسانی را حفظ غلظت دارو در حدی نسبتا ثابت برای مدتی مشخص، قابلیت تنظیم سرعت آزاد شدن دارو و امکان دارورسانی در ابعاد نانومتری به یک عضو یا بافت خاص عنوان کرد.
شیبانی در رابطه با مراحل انجام طرح گفت: در این پژوهش ابتدا پلیمرهای قالب مولکولی با و بدون آیزیترومایسن به روش پلیمریزاسیون رسوبی سنتز شد، پس از اتمام فرایند پلیمریزاسیون، ذرات پلیمری به دست آمده توسط سانتریفیوژ جداشده و توسط آب شست وشو و به وسیله حرارت خشک شده است ، درنهایت مورفولوژی، پایداری حرارتی و نرخ رهاسازی دارو برای پلیمرهای تولیدشده مورد ارزیابی قرار گرفت.
وی یادآورشد: نتایج مشاهدات و آزمون ها، تولید ذرات پلیمری با اندازه کمتر از 100نانومتر به صورت کروی و یکنواخت را تأیید می کند، همچنین بررسی های مربوط به پایداری گرمایی پلیمرهای قالب مولکولی نشان دهنده پایداری این پلیمرها تا دماهای بالا است، مطالعات رهاسازی آیزیترومایسن از پلیمرهای قالب مولکولی نیز حاکی از رهاسازی آهسته و پایدار دارو از نانو حامل پلیمری است.نتایج این تحقیق درمجله RSC Advances به چاپ رسیده است.