در انتهاي کتاب ادبيات فارسي 2، در قسمت فهرست واژگان ، واژگان ستاره‌دار به همراه معناي آن‌ها آمده است. در اين نامه به واژگاني که در انتهاي کتاب ادبيات فارسي 2 معنا نشده‌اند، پرداخته‌ايم.
|
مفتاح: کليد |
سماجت: اصرار، بيشرمي |
لغو: باطل |
|
صباح: صبح |
سوق دادن: راندن |
سنگ مردگان: سنگ شکنجه |
|
مرهم: دارو |
مکث: درنگ |
مسلّم نداشت: قبول نکرد |
|
صمد: بي‌نياز |
ساطع: درخشان |
زبون: خوار، حقير، ضعيف، درمانده |
|
ضيا: نور |
خصايل: (جمع خصلت) صفات |
اناء: ظرف |
|
که: کوچک |
آسمان جُل: فقير |
آنان که محيط فضل و آداب شدند محيط: اقيانوس، داراي احاطه |
|
مِه: بزرگ |
مشعوف: شادمان |
تضرع‌آميز: التماس‌آميز |
|
الطاف: بخشش‌ها |
معوج: خميده |
مخوف: ترسناک |
|
شرار: جرقه‌ي آتش |
تذکار: يادآوري |
ظلماني: تاريک |
|
قهر: خشم، غضب، چيره‌شدن |
بذله: لطيفه |
قد علم کردن: ايستادن |
|
فتي: جوان‌مرد |
بلع: فروبردن |
حجره: خانه، اتاق |
|
نوا: آهنگ |
معيّت: همراهي |
ذخيره مگذار: مضايقه مکن |
|
کوس: طبل بزرگ |
به انضمام: به پيوست |
برافروز: روشن کن |
|
خود: کلاه جنگي (خودِ جنگ‌جوي) |
تصنعي: مصنوعي |
مائده: خوان آراسته، غذاي آسماني |
|
برآويختن: جنگيدن |
ابا و امتناع: خودداري |
رخصت: اجازه |
|
قلب سپاه: مرکز سپاه |
کريه: زشت |
لَخت لَخت: پاره پاره |
|
عنان: افسار |
سرسرا: دالان |
ژنده: بزرگ |
|
پرخاش‌جو: جنگ‌جو |
پشته: تپّه |
ديدار: چهره |
|
خيره ماندن: تعجب کردن |
نفير: فرياد و زاري به اواز بلند |
غيرت: تعصب |
|
گران‌مايه: باارزش |
شقيقه: گيج‌گاه |
سنگ خارا: سنگ سخت |
|
کارزار: نبرد |
بلدچي: راهنما |
قعر: ته، انتها |
|
دغل: رياکاري |
مشقّت: سختي |
وقاحت: بيشرمي |
|
برانگيختن: به حرکت درآوردن |
نصيب: بهره |
درفش: پرچم |
|
هژبر: شير |
فربه: چاق |
جمال: زيبايي |
|
حبيب: دوست |
ژرفا: عمق |
پوييدن: دويدن |
|
غزا: جنگ |
مندرس: کهنه |
رفعت: بلندپايگي |
|
خدو: آب دهان |
عطوفت: مهرباني |
مريد:پيرو |
|
کاهلي: سستي |
زمخت: ضخيم |
دوگانه: نماز صبح |
براي مشاهده‌ي ادامه‌ي مطالب بر روي فايل ضميمه کليک کنيد.
