زبان و ادبيات فارسي پيش دانشگاهي
|
|
درس اول : ني‌نامه
|
1) سينه خواهم شرحه‌شرحه از فراق / تا بگويم شرح درد اشتياق (خارج از کشور - 87) | |
|
1 |
پاي نهم در عدم بو که به دست آورم / هم‌نفسي تا کند درد دلم را دوا |
|
2 |
حديث عشق جانان گفتني نيست / وگر گويي کسي همدرد بايد |
|
3 |
کجاست هم‌نفسي تا به شرح عرضه دهم / که دل چه مي‌کشد از روزگار هجرانش |
|
مفهوم |
هم درد سخن همدرد را درک مي کند. (شاعر به دنبال يافتن همدرد است.) |
|
2) همچو ني زهري و ترياقي که ديد/همچو ني دمساز و مشتاقي که ديد؟ (زبان - 90) | |
|
1 |
دردم از يار است و درمان نيز هم/ دل فداي او شد و جان نيز هم |
|
2 |
اي درد و غم تو راحت دل/ هم مرهم و هم جراحت دل |
|
مفهوم |
يک چيزي داراي دو مفهوم متناقض باشد. |
|
3) زمانه گر بزند آتشم به خرمن عمر / بگو بسوز که بر من به برگ کاهي نيست (خارج از کشور - 86) | |
|
1 |
روزها گر رفت، گو رو، باک نيست / تو بمان، اي آن که چون تو پاک نيست |
|
مفهوم |
گذر عمر و گذشت زمان مهم نيست. |
|
4) عبارت «کُلّ شيء يَرجِعُ الي اَصْله» (رياضي- 87) | |
|
1 |
سير جسم خشک، بر خشکي فتاد / سير جان، پا در دل دريا نهاد |
|
2 |
دل تو را در کوي اهل دل کشد / تن تو را در حبس آب و گل کشد |
|
3 |
جان، گشاده سوي گردون بال‌ها / تن، زده اندر زمين چنگال‌ها |
|
مفهوم |
هر چيزي به اصل خود باز مي‌گردد. |
براي مشاهده‌ي ادامه‌ي مطالب بر روي فايل ضميمه کليک کنيد.
