قرابت معنايي ادبيات فارسي 3
|
|
درس اول «ما هم‌چنان در اول وصف تو مانده‌ايم»/ افلاک حريم بارگاهت
|
1) چه غم ديوار امت را که دارد چون تو پشتيبان ؟ / چه باک از موج بهر آن را که باشد نوح کشتيبان ؟ (زبان - 87 ) (رياضي - 87) | |
|
1 |
در ره عشق که از سيل بلا نيست گذار / کرده‌ام خاطر خود را به تمناي تو خوش |
|
2 |
در بيابان طلب که ز هر سو خطري است/ مي رود حافظ بيدل به تولا تو خوش |
|
3 |
مدعي که خواست که از بيخ کند ريشه‌ي ما / غافل از آن‌که خدا هست در انديشه‌ي ما |
|
4 |
گر هزاران دام باشد در قدم / چون تو با مايي نباشد هيچ غم |
|
5 |
دست در دامن مردان زن و انديشه مکن/ هرکه با نوح نشيند چه غم از طوفانش |
|
6 |
هر دلي کز قبل او شاد بود/ گرش طوفان غمان بارد، غمگين نکند |
|
7 |
چون عناياتت بود با ما مقيم / کي بود بيمي از آن دزد لئيم؟ |
|
مفهوم |
وجود يک پشتيبان و حامي مانع ترس خواهد شد. |
|
2) گر کسي وصف او ز من پرسد / بيدل از بينشان چه گويد باز (هنر- 91) | |
|
1 |
وصــف خـــــوبي او چــه دانــم گفــت / هــرچــه گــويــم هــزار چنـــدين اســت |
|
2 |
چون سخــن در وصــف اين حـالت رسيد / هــم قلــم بشکــست و هــم کاغــذ دريــد |
|
3 |
خداي را به صفــات زمـانه وصــف مکــن / که هر سه وصف زمانه است هست و بايد و بود |
|
مفهوم |
ناتواني از توصيف خداوند |
براي مشاهده‌ي ادامه‌ي مطالب بر روي فايل ضميمه کليک کنيد.
