ستاره‌شناسان کانادايي مي‌گويند که بررسي يک سيستم دو ستاره‌اي عجيب نشان داده نظريه نسبيت اينشتين حتي در شديدترين شرايط مشاهده شده نيز صحت دارد.
سيستم ستاره‌اي مورد بررسي که حدود 7000 سال نوري با زمين فاصله داشته، به دليل ويژگي‌هاي منحصربفرد هر ستاره و نزديک بودن آنها به يکديگر کاملا استثنايي است.
يکي از اين دو جفت، يک ستاره کوچک اما نوتروني سنگين بوده که يکي از پرجرم‌ترين نمونه‌هاي تائيد شده تا به امروز با گرانش 300 ميليارد برابر زمين است و با سرعت 25 بار در ثانيه مي‌چرخد.
در اطراف اين تپ‌اختر، يک ستاره کوتوله سبکتر با مدار دو و نيم ساعته گردش مي‌کند که مدار نامعمول و بسيار کوتاهي در ميان مجموعه‌هاي دو ستاره‌اي محسوب مي‌شود.
به گفته ستاره‌شناسان، رصد اين ستارگان يک تغيير چشمگير را در دوره مداري اين جفت براي هشت ميليونيوم ثانيه در هر سال شناسايي کرده است.
با توجه به جرم‌هاي تپ‌اختر و کوتوله سفيد، بنظر مي‌رسد آنچه اينشتين در فرضيه خود پيش‌بيني کرده بايد اتفاق بيفتد.
بر اساس نظريه نسبيت اينشتين، گرانش در نتيجه انحناي فضا-زمان بوجود آمده از حضور جرم و انرژي است و در اثر گردش اين دوستاره در اطراف يکديگر، امواج گرانشي تابيده مي‌شود که در زمان حرکت در فضا-زمان چين مي‌خورد.
در نتيجه اين فرآيند، اين ستارگان انرژي از دست داده، به يکديگر نزديکتر مي‌شوند و همانطور که اينشتين پيش‌بيني کرده، دوره مداري کوتاهتر مي‌شود.
ستاره‌شناسان کانادايي مي‌گويند که بررسي يک سيستم دو ستاره‌اي عجيب نشان داده نظريه نسبيت اينشتين حتي در شديدترين شرايط مشاهده شده نيز صحت دارد.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، سيستم ستاره‌اي مورد بررسي که حدود 7000 سال نوري با زمين فاصله داشته، به دليل ويژگي‌هاي منحصربفرد هر ستاره و نزديک بودن آنها به يکديگر کاملا استثنايي است.
يکي از اين دو جفت، يک ستاره کوچک اما نوتروني سنگين بوده که يکي از پرجرم‌ترين نمونه‌هاي تائيد شده تا به امروز با گرانش 300 ميليارد برابر زمين است و با سرعت 25 بار در ثانيه مي‌چرخد.
در اطراف اين تپ‌اختر، يک ستاره کوتوله سبکتر با مدار دو و نيم ساعته گردش مي‌کند که مدار نامعمول و بسيار کوتاهي در ميان مجموعه‌هاي دو ستاره‌اي محسوب مي‌شود.
به گفته ستاره‌شناسان، رصد اين ستارگان يک تغيير چشمگير را در دوره مداري اين جفت براي هشت ميليونيوم ثانيه در هر سال شناسايي کرده است.
با توجه به جرم‌هاي تپ‌اختر و کوتوله سفيد، بنظر مي‌رسد آنچه اينشتين در فرضيه خود پيش‌بيني کرده بايد اتفاق بيفتد.
بر اساس نظريه نسبيت اينشتين، گرانش در نتيجه انحناي فضا-زمان بوجود آمده از حضور جرم و انرژي است و در اثر گردش اين دوستاره در اطراف يکديگر، امواج گرانشي تابيده مي‌شود که در زمان حرکت در فضا-زمان چين مي‌خورد.
در نتيجه اين فرآيند، اين ستارگان انرژي از دست داده، به يکديگر نزديکتر مي‌شوند و همانطور که اينشتين پيش‌بيني کرده، دوره مداري کوتاهتر مي‌شود.