تشخیص سن از روی سلول‌های مغزی

همزمان با بالا رفتن سن، سلول‌های مغزی دچار تغییر می‌شوند

تشخیص سن از روی سلول‌های مغزی

 همزمان با بالا رفتن سن، سلول‌های مغزی دچار تغییر می‌شوند. یافته‌های تحقیقی جدید حاکی از آن است که سلول‌های مغزی دچار تغییرات کاملا مشخصی می‌شوند که سن فرد را از روی آن می‌توان دریافت.

در این تحقیق، محققان نمونه‌هایی از بافت مغزی ۴۸۰ نفر که در سن ۱۶ تا ۱۰۶ سالگی فوت کرده بودند را مورد آزمایش قرار دادند.هیچ‌کدام از این افراد قبل از مرگشان سابقه‌ی بیماری مغزی نداشتند. محققان با بررسی سطح توصیف ژن‌هایی مشخص(کدام ژن‌ها روشن و کدام ژن‌ها خاموش‌اند) به دنبال تفاوتی معنادار در مغر انسان‌های با سن‌های متفاوت بودند.

آنان دریافتند که الگوی توصیف ژنی نوع خاصی از سلول‌های مغزی به اسم سلول‌های گلیال همراه با افرایش سن در ناحیه‌های خاصی از مغز دچار تغییر می‌شود. در مقابل چنین تغییری در نورون‌های مغزی که سلول‌‌های سیگنال دهنده‌ی مغز هستند مشاهده نشد. سلول‌های گلیال وظیفه‌ی محافظت از نورون‌ها را به عهده دارند. محققان الگوی توصیف ژن داخل انواع مختلفی از سلولها را بررسی کردند تا رابطه‌ای میان الگوی توصیف ژن آنها و سن بیابند و به این نتیجه دست یافتند که سطوح توصیف ژن سلولهای گلیال بیشترین ارتباط را با سن افراد دارد.

محققانی از دانشگاه لندن در مقاله‌ خود نوشتند: این یافته‌ها شواهد بیشتری بر تایید تاثیر سلول‌های گلیال در افزایش سن است. برخی از عمده‌ترین تغییرات در توصیف ژنی سلول‌های گلیال در ناحیه‌ی هیپوکامپوس (که درگیر در حافظه است) و توده‌ی سیاه (که درگیر در لحظه است) دیده شده است. محققان می‌گویند از آنجایی که این دو ناحیه از مغز در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر زودرس و بیماری پارکینسون دیده می‌شود، این تحقیق ممکن است باعث درک بهتر نقش سلول‌های گلیال در بیماری‌های مرتبط با سن شود.

محققان اضافه کردند: ما باور داریم که داده‌های ما و روش‌های محاسباتی، منابعی قدرتمند برای تحقیقات آتی در زمینه‌ی تغییرات سلولی و ملکولی در طول افزایش سن است و درک بهتری از جنون در مراحل سلولی پیش کلینیکی به دست می‌دهد. برای فهم بهتر تغییرات سلولی مشاهده شده در این تحقیق و چگونگی تعامل سلول‌های گلیایی و نورن‌ها در پروسه‌ی افزایش سن به طور عمومی و در افراد با بیماری‌های مرتبط با افزایش سن به تحقیقات بیشتری نیاز است. جزئیات بیشتر این پژوهش در مجله ی Cell منتشر شده است.


منبع :

Menu