کشف ژن رشد سلول‌های چربی

به تازگی دانشمندان در پژوهش‌های خود موفق به کشف ژن ویژه ای شده اند که کنترل رشد سلول‌های چربی در بدن انسان را بر عهده دارد و این کشف می‌تواند منجر به ایجاد شرایطی برای شناخت و پیشگیری بهتر از چاقی گرد

کشف ژن رشد سلول‌های چربی

 به تازگی دانشمندان در پژوهش های خود موفق به کشف ژن ویژه ای شده اند که کنترل رشد سلول های چربی در بدن انسان را بر عهده دارد و این کشف می تواند منجر به ایجاد شرایطی برای شناخت و پیشگیری بهتر از چاقی گردد.

گروهی از محققان از دانشکده علوم پزشکی هاروارد و فایزر به تازگی در طی تحقیقات خود موفق به کشف ژنی بسیار مهم شدند که مسئول رشد سلول های چربی است. آمار چاقی در بزرگسالان ایالات متحده آمریکا یک به چهار است یعنی از هر چهار نفر یک نفر مبتلا به چاقی است و این رقم در کودکان این کشور به 1 به 5 می رسد.

PPARgammaیک گیرنده هورمونی هسته ای است که نحوه عملکرد ژن در پاسخ به سیگنال های خارج سلولی را تنظیم می کند. فهم این نکته که PPARgamma2 برای رشد سلول های چربی لازم است هدفی مولکولی را برای طراحی دارویی ویژه برای مبارزه با چاقی به ارمغان می آورد.

در همین راستا و از آنجایی که بیماری چاقی در حال همه گیر شدن است، انجام تحقیقاتی این چنینی با هدف درک مکانیزم های مولکولی دخیل در تولید سلول های چربی از اهمیت خاصی برخوردار است. به این ترتیب گروه تحقیقاتی یاد شده در پژوهش حال حاضر خود قدمی بسیار بزرگ در راستای تحقق بخشیدن به این هدف و درک مکانیزم های مولکولی دخیل در فرایند چاقی برداشته اند.

دکتر بروس اسپیگلمن و هیدی کمپ از هاروارد و فایزر به تازگی کشف کردند که ژنی که پروتئین PPARgamma را رمز گذاری می کند مسئول رشد سلول های چربی نیز هست. PPARgamma یک گیرنده هورمونی هسته ای است که نحوه عملکرد ژن در پاسخ به سیگنال های خارج سلولی را تنظیم می کند. فهم این نکته که PPARgamma2 برای رشد سلول های چربی لازم است هدفی مولکولی را برای طراحی دارویی ویژه برای مبارزه با چاقی به ارمغان می آورد.

دکتر کمپ و همکارانش در طی روند این پژوهش یک قدم فراتر گذاشته و تشخیص دادند که دقیقا کدام شکل از PPARgamma مسئول رشد سلول های چاقی است. ژن PPARgamma دو نوع متفاوت از تولیدات پروتئینی یا ایزوفرم هایی به نام های gamma1 و gamma2 را کدگذاری می کند. دکتر کمپ برای پی بردن به این نکته دو نوع متفاوت از جمعیت های سلولی را تولید کرد که نوع اول ایزوفرم gamma2 را در برنداشت و نوع دوم نیز هر دو ایزوفرم ها را در خود نداشت. نتیجه حاصله این شد که هیچ کدام از این جمعیت های سلولی به سلول های چربی تبدیل نشدند.

منبع :

Menu