موزه هنرهاي معاصر تهران
موزه هنرهاي معاصر در ضلع شمالي بلوار كشاورز و غرب پارك لاله واقع شده است و در 1356 فعاليت فرهنگي و هنري خود را آغاز كرد. در زميني به وسعت 2000 مترمربع و پيرامون آن فضايي سبز و زيبا موسوم به پارك مجسمه با تنديس‌هايي ارزشمند از هنرمندان پر آوازه معاصر ايران و جهان قرار گرفته‌است.
ساختمان موزه كه يكي از نمونه‌هاي با ارزش و كم همتاي معماري نوين ايران است، با الهام از معماري سنتي ايران و مفاهيم فلسفي آن بنا شده است. طراحي و معماري اين بنا به دست كامران ديبا انجام گرفته است. هشتي، چهارسو، معبر و گذرگاه از جمله عناصر چشم‌نوازي هستند كه بازديدكنندگان هنر دوست را به تأمل در هنر و فرهنگ ايران زمين وا مي‌دارند. موزه هنرهاي معاصر مركز فعاليت‌ها و رويدادهاي مهم هنري ايران در زمينه هنرهاي تجسمي به شمار ميآيد. گالري موزه مكان برگزاري نمايشگاه‌هاي مختلف هنري است. به هنگام برپايي هر نمايشگاه، يك يا دو گالري نيز به نمايش گنجينه‌هايي از هنرمندان بزرگ جهان اختصاص مي‌يابد.
ساختمان موزه تلفيقي ازمعماري مدرن و سنتي است كه با الهام از بادگيرهاي مناطق حاشيه كوير ايران ساخته شده است. تنديس‌هايي زيبا و با ارزش از هنرمندان معاصر همچون هنري مور، آلبرتو جياكومتي و پرويز تناولي فضاي سبز اطراف را به پارك مجسمه بدل ساخته است. بيننده مسيري چرخشي را در گرداگرد فضاي اصلي موزه مي‌پيمايد و پس از تماشاي نگارخانه‌ها، به هشتي مي‌رسد در دل هشتي، اثر زيبا و نوين ماده و فكر، كه توسط هنرمند ژاپني، نوريوكي هاراگوچي، از روغن و پولاد ساخته شده است، خود نمايي مي‌كند.
مجموعه دايمي موزه هنرهاي معاصر تهران از نزديك به 3000 اثر ارزشمند و يكتا تشكيل شده كه به نخبگان ديروز و امروز هنرهاي تجسمي ايران و جهان تعلق دارد و در مالكيت موزه است. آثاري از هنرمندان پرآوازه مانند رنوار، لوترك، گوگن، پيكاسو، ماكس ارنست و ماگريت از آن جمله‌اند.
مجموعه‌اي تماشايي از هنرمندان پاپ و فتورئاليست انگليسي و آمريكايي و نيز آثار ديدني آبستره از جكسون پولاك، كلاين و سوييز در گروه آثار مدرن‌تر جاي دارند.
موزه هنرهاي معاصر تهران آثاري از بيكن، هاكني، كيتاج، دو بوفه و جانسن را نيز در اختيار دارد.
موزه مجموعه‌اي است متشكل و نظام يافته از بخش‌هاي امور هنري، امور اداري، روابط‌عمومي، كتابخانه تخصصي، روابط بين‌الملل، سينما تك، سمعي و بصري، خدمات نمايشگاهي، راهنمايان هنري، مراقبان، حراست، آرشيو آثار هنري، دبيرخانه دايمي نمايشگاه‌ها، فروشگاه كتاب و همچنين كافي‌شاپ.
در كتابخانه تخصصي موزه هزاران عنوان كتاب فارسي و غير فارسي در زمينه‌هاي معماري، نقاشي، طراحي، ارتباط تصويري، عكاسي، صنعت سينما و ديگر زمينه‌هاي هنري گرد آمده است.
كتاب‌هاي كتابخانه به روش LC (كتابخانه كنگره) طبقه‌بندي و با نظام دهدهي ديويي فهرست نويسي شده و اطلاعات مربوط به هركتاب در برگه‌هاي مؤلف، عنوان و موضوع انعكاس يافته است.
موزه کاخ گلستان
مجموعه کاخ گلستان، یادگاری به جای مانده از ارگ تاریخی تهران محل اقامت شاهان سلسله قاجار و از زیباترین و کهنترین بناهای پایتخت دویست ساله ایران می باشد. این بنا روزگاری همانند نگینی در میان این ارگ می درخشید .
سابقه تاریخی ارگ سلطنتی که محدوده مکانی تاریخی آن را در شمال خیابان و میدان امام خمینی (سپه) در سمت غرب خیابان خیام ،در شرق خیابان ناصر خسرو و در جنوب خیابان پانزده خرداد و میدان ارگ تشکیل می دهد، به روزگار صفویه باز می گردد .
شاه طهماسب اول صفوی (930-984) نخستین پادشاهی بود که در سفرهای خود به قصد زیارت مقبره حضرت عبدالعظیم دستور داد بارویی به طول یک فرسخ به دور قصبه تهران احداث شود. پس از او شاه عباس صفوی در قسمت شمالی حصار طهماسبی چهار باغ و چنارستانی احداث نمود که بعدها دیوار بلندی گرد آن بنا کرده و عمارات مقر سلطنتی را در داخل آن ساخته، ارگ نامیدند .
در اواخر عهد صفوی تهران گاهی مقر موقت در بار شاهان صفوی قرار می گرفت و حتی شاه سلیمان (1077-1105) کاخی در این شهر برای خود بنا نهاد. ولی امروز اثری از بناهای دوره صفوی باقی نمانده است .
کهنترین بناهای موجود در مجموعه گلستان، ایوان تخت مرمر و خلوت کریمخانی متعلق به دوران کریمخان زند است. وی در نبرد های خود بر ضد محمد حسن خان قاجار در سال 1172 تهران را مرکز اردوکشی خود قرار داد و پس از پیروزی در این جنگ در دیوانخانه قدیم تهران که در زمان ساه سلیمان ساخته شده بود بار عام داد و با عنوان وکیل الرعایا حکومت ایران را در دست گرفت .
به فرمان او در تابستان همان سال حصار ارگ مجددا احیاء شد و یک دست حرمخانه و خلوتخانه و عمارت دارالحکومه در داخل آن بنا گردید و در تابستان سال بعد (1173) که اردوی خود را به چمن سلطانیه (زنجان) منتقل نمود. دستور داد یک دست عمارت خاصه و دیوانخانه بزرگ به سبک ساسانی و باغی در جنب آن بنا نمایند .
پس از مرگ کریمخان زند در 1193 آقا محمد خان قاجار در 1200 تهران را به پایتختی برگزید، ولی به دلیل لشکر کشیهای دائمی کمتر در مقر حکومت خود به سر می برد، و برای عمارت و آبادانی چندان فرصت نداشت . تا آنکه فتحعلی شاه در سال 1211 بر تخت ساطنت ایران حلوس کرد، از آن زمان به بعد با گسترش دستگاه اداری و تشریفات سلطنتی بناهای متعددی در داخل ارگ تهران عمدتا در زمان فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه قاجار احداث شد .
در دوران رضا شاه پهلوی، بخشهای بزرگی از ارگ تهران، از جمله حصار دور آن، سردر باب عالی، ساختمان دفتر استیفا، نگارخانه، تکیه دولت، نارنجستان، باغ گلشن و ساختمانهای اندرونی تخریب شد. محل سکونت شاه به سعدآباد وسپس در دوران محمد رضا شاه پهلوی به نیاوران منتقل و مجموعه گلستان به محل پذیرایی از میهمانان خارجی تبدیل گردید.پس از انقلاب مجموعه گلستان همچون اغلب عمارات سلطنتی دیگر بصورت موزه در آمد تا همگان بتوانند از آن دیدن کرده و از تماشای زیباییهای حاصل فکر و دست هنرمندان و صنعتگران ایرانی بهره برند .
بخشهای مختلف این مجموعه در حال حاضر عبارت است از:
ایوان تخت مرمر، خلوت کریمخانی، اتاق موزه (تالار سلام) و حوضخانه آن، تالار آینه ، تالار عاج یا سفره خانه تالار برلیان یا سفره خانه، تالاربرلیان یا تشریفات، ساختمان کتابخانه، عمارت شمس العماره، عمارت بادگیر و حوضخانه وسیع آن، تالار الماس، کاخ ابیض، چادر خانه
موزه نياوارن
در گوشة شمال شرقي باغ نياوران، بناي کاخ نياوران با مساحتي در حدود 9000 مترمربع در دو طبقه و يک نيم طبقه احداث شده است.
عمليات احداث اين بنا در سال 1337 ﻫ . ش، با طرحي ايراني آغاز گرديد و با وقفه اي که در ساخت آن پيش آمد در سال 1346 به اتمام رسيد و در سال 1347 مورد بهره برداري قرار گرفت.
ساختمان اين بنا ابتدا به عنوان محلي براي پذيرايي ميهمانان خارجي در نظر گرفته شده بود اما در هنگام ساخت به محل سکونت محمدرضا پهلوي و خانواده اش اختصاص يافت. طرح اين بنا از محسن فروغي است که توسط شرکت فرمانفرمائيان به مرحله اجرا درآمده است.
طرح چهار ضلعي کاخ و فضاسازي معماري داخلي آن الهام گرفته از معماري ايراني با بهره گيري از فناوري مدرن است. تزئينات آن نيز تلفيقي از هنر پيش از اسلام و پس از اسلام است که گچبري توسط استاد عبداللهي، آينه کاري توسط استاد علي اصغر و کاشي کاري نماي خارجي توسط استاد ابراهيم کاظم پور و ايليا انجام شده است. کف بنا از جنس سنگ سياه و سقف آن از جنس آلومينيوم است که از وسط باز مي شود. دکوراسيون و مبلمان داخلي کاخ توسط يک گروه فرانسوي طراحي و اجرا شده است.
طبقه همکف اين بنا شامل سرسراي بزرگي است که کليه اتاق ها در اطراف آن شکل
گرفته اند که از آن جمله مي توان به سينماي اختصاصي، اتاق غذاخوري، سالن پذيرايي، اتاق انتظار و راهروهاي فرعي و همچنين تالار آبي اشاره کرد.
در نيم طبقة اين بنا اتاق کار، اتاق کنفرانس و دفتر منشي فرح ديبا ، اتاق خواب ليلا و اتاق نديمه او قرار دارد.
اتاقي نيز در مسير راه پله ها قرار دارد که لباس هاي رسمي و نظامي و مدالها و نشان هاي محمدرضا پهلوي در آن نگهداري مي شوند.
در طبقه سوم اتاق خواب واستراحتگاه نيمروزي پهلوي دوم و همچنين اتاق هاي فرزندان وی و نديمه هايشان قرار دارد.
اين فضاها با نقاشي ها و فرش هايي گرانبها و هداياي متعددي از کشورهاي مختلف پوشيده شده اند.
موزه جواهرات ملي
تاريخچه جواهرات ايران از زمان حكومت صفويه آغاز مي‌شود، زيرا تا قبل از صفويه، جواهرات گران‌بهايي در خزانه دولتي وجود نداشته است و براساس‌نوشته‌هاي سياحان خارجي، پادشاهان صفوي بيش‌از دو قرن (907 تا1148ق) دست به جمع آوري جواهرات زدند و حتي كارشناسان دولت صفوي جواهرات را از بازارهاي هند و عثماني و كشورهايي مانند فرانسه و ايتاليا خريداري مي‌كردند و به اصفهان، پايتخت حكومت، ميآوردند.
در پايان سلطنت شاه سلطان حسين و با ورود محمود افغان به ايران، خزاين دولت با حمله افغان‌ها غارت شد و مقداري از آن‌ها كه به وسيله محمود افغان به اشرف افغان منتقل شده بود، پس از ورود شاه تهماسب دوم به اصفهان، به چنگ نادر افتاد و از خروج آن‌ها از ايران جلوگيري شد.
بعداً نادر براي پس گرفتن آن قسمت از جواهرات كه به هندوستان منتقل شده بود، نامه‌هايي به دربار هند نوشت، اما جواب نامساعد شنيد. پس از لشكركشي نادر به هند (1158 ق)، محمدشاه گوركاني مبالغي نقدينه، جواهر و اسلحه تسليم نادر كرد. اما بخشي از اموال و خزايني كه نادر از هندوستان به دست آورده بود به ايران نرسيد و در راه بازگشت به ايران از ميان رفت. نادر پس از بازگشت به ايران، مقدار قابل ملاحظه‌اي از جواهرات را به رسم ارمغان براي امرا و حكام و شاهان كشورهاي همسايه فرستاد. همچنين مقداري از اشياي نفيس و مرصع را به آستان حضرت امام‌رضا (ع) تقديم كرد و مقداري را نيز به سپاه خود بخشيد. در 1160 ق، پس از قتل نادر، احمد بيگ افغان ابدالي، از سرداران نادر، دست به غارت جواهرات خزانه نادر زد. از جمله گوهرهايي كه از ايران خارج شد و هرگز بازنگشت، الماس معروف كوه نور بود. اين الماس در 1266 ق، به ملكه ويكتوريا اهدا شد.
در دوران قاجار مجموعه جواهرات جمعآوري و ضبط شد و تعدادي از جواهرات بر تاج كياني، تخت نادري، كره جواهرنشان و تخت‌طاووس نصب گرديد.
در 1316 ش، قسمت عمده جواهرات به بانك ملي ايران منتقل گرديد و پشتوانه اسكناس و بعداً وثيقه اسناد بدهي دولت به بانك بابت پشتوانه اسكناس قرار گرفت. خزانه فعلي در 1334 ساخته و در 1339 با تأسيس بانك مركزي ايران افتتاح و به اين بانك سپرده شد.
اين موزه تا قبل از انقلاب فعاليت داشته و بعد از آن تعطيل و دوباره در 1369 براي عموم بازگشايي شد.
جواهرات مهم اين موزه الماس درياي نور، تخت طاووس يا تخت خورشيد، تخت نادري و كره جواهر نشان است.
موزه جواهرات ملي با مساحتي حدود 1000 مترمربع مجهز به سيستم ايمني است كه توسط آلماني‌ها ساخته است.
جواهرات شاخص موزه عبارتند از:
درياي نور كه درشت‌ترين و زيباترين الماس برليان در ميان گوهرهاي سلطنتي ايران و يكي از گوهرهاي معروف جهان است. گفته مي‌شود اين الماس هزار سال پيش كشف و استخراج شده است. وزن آن اكنون هفت مثقال و 20 نخود، يعني در حدود 182 قيراط، و صورتي است، ولي پيش از تراش، زيادتر از اين بوده است. اين الماس توسط نادرشاه افشار، جزو هداياي محمد شاه گوركاني و غنايم جنگي از هند به ايران آورده شده و بعد از طي دوران‌هاي مختلف به دست شاهان قاجاريه رسيده است.
درياي نور تا زمان ناصرالدين شاه در وسط يكي از بازوبندهاي سلطنتي نصب مي‌شد، ولي در زمان او كه استفاده از بازوبند منسوخ شد، آن را به صورت پيش كلاه درآوردند و در قابي زرين با شير و خورشيد و تاج مرصع به 457 قطعه برليان ريز و عالي و چهار قطعه ياقوت قرار دادند. اين الماس برليان از دو سو تراش خورده و به شكل هرم مثلث‌القاعده‌اي است كه قاعده آن چهار سانتي‌متر درازا و سه سانتي‌متر پهنا دارد و دو سوي ديگر حدود دو سانتي‌متر است. همه سطوح درياي نور صاف و يك نواخت است، جز يك سمت آن كه فتح‌علي‌شاه با كندن عبارت ، از ارزش آن كاسته است.
كره جغرافيايي از ديگر اشياي نفيس موزه است. وزن كره با پايه‌هاي طلايي آن حدود 37/5 كيلوگرم و در روي آن 51366 قطعه جواهر گوناگون به وزن 3656/4 گرم نشانده شده است.
اقيانوس‌ها و درياها زمردنشان و آسيا مرصع به ياقوت و لعل، ايران مرصع به الماس، اروپا مرصع به ياقوت، آفريقا مرصع به ياقوت سرخ و كبود و آمريكاي شمالي و جنوبي و استراليا مرصع به ياقوت و لعل است و خط استوا به وسيله الماس نشان داده شده و دو حلقه زرين ساده كه در روي آن‌ها گل‌هاي الماس نشان نصب شده، به طور متقاطع كره را در ميان گرفته است.
بر روي كره القاب ناصرالدين شاه منبت و الماس نشان شده است. در اين كره، كوه دماوند با ياقوت درشتي مشخص و شهر تهران با ياقوت معروفي به نام اورنگ زيب نمايان است.
تاج‌ماه جواهر ديگري است كه بعد از درياي نور، در ميان جواهرات سلطنتي خودنمايي مي‌كند. اين سنگ سفيد و خوش آب و رنگ بادامي شكل 112 قيراط وزن دارد و در وسط بازوبند سلطنتي بازوي چپ قرار داشت. اما بعدها به صورت دگمه يا بر روي سينه يا پيش كلاه نصب مي‌كردند و اينك به صورت پياده در خزانه جواهرات سلطنتي ايران نگهداري مي‌شود.
تاج‌كياني تاجي است كه پادشاهان در مراسم تاج‌گذاري از آن استفاده مي‌كردند
موزه هنرهاي ملي ايران
170 سال پيش، در زمان فتح‌علي‌شاه، در محل ساختمان‌هاي وزارت فرهنگ و سازمان برنامه و بودجه، باغ بزرگي بود كه از شمال تا خيابان هدايت فعلي و از جنوب تا ميدان بهارستان گسترده بود. در حال حاضر از آن باغ و قصر فقط حوض خانه‌اي باقي‌مانده كه تبديل به موزه هنرهاي ملي شده است و شايد همين آن را از خطر نابودي محفوظ داشته است.
اين مجموعه در برگيرنده بهترين هنرهاي ملي ايران در همه سال‌هاي اخير مانند مينياتور، تذهيب، خاتم، كاشي‌كاري، قالي‌بافي، پارچه‌بافي، زري دوزي مخمل بافي، ميناكاري، قلم‌زني و معرق است. اين ساختمان در 1309 ش به موزه تبديل شده است. ساختمان موزه از همان دوران باقي مانده و فقط حوض وسط تالار برداشته شد.
نام موزه از نام باغ برداشته شد و چون اين محل حوض خانه بوده، به حوض خانه باغ نگارستان معروف است. اين موزه به همت مرحوم استاد حسين طاهرزاده بهزاد تأسيس شده است.
موزه فرش ايران
موزه فرش ايران در ضلع شمالي پارك لاله و روبه‌روي فروشگاه سپه خيابان فاطمي واقع شده است. اين موزه در 22بهمن ماه 1356 افتتاح شد.
ساختمان موزه فرش ايران معماري شكيل و چشم‌گيري دارد كه آذين‌هاي نماي بيروني آن شبيه به دار قالي است. سطح نمايشي موزه مساحتي برابر 3400 مترمربع را در بر مي‌گيرد كه شامل دو تالار است و براي نمايش انواع قالي‌هاي دست بافت و گليم مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
تالار طبقه هم‌كف به نمايشگاه دايمي اختصاص دارد و تالار فوقاني جهت برگزاري نمايشگاه‌هاي موقت گليم و قالي طراحي شده است.
پژوهش در سوابق، تحولات و كيفيت تاريخي هنر و صنعت فرش، خاصه در ايران، گردآوري و خريداري نمونه انواع قالي‌هاي دست بافت ايراني و برگزاري نمايشگاه‌هاي موقت از فرش ايران و ساير نقاط جهان، از اهداف موزه به شمار ميآيد.
در موزه فرش انواع گليم‌ها و فرش‌هاي دست بافت، با توجه به مرغوبيت و قدمت آن‌ها و با در نظر گرفتن ويژگي‌هاي قالي ايران از لحاظ رنگ آميزي، طرح، نقش، بافت و تنوع مناطق قالي بافي حفظ و نگهداري مي‌شود.
مجموعه موزه فرش ايران شامل با ارزش‌ترين نمونه‌هاي قالي ايران از قرن نهم هجري تا دوره معاصر است و از منابع غني تحقيقي براي پژوهشگران و هنر دوستان به شمار ميآيد. معمولاً حدود 135 تخته از شاه‌كارهاي قالي ايران، بافت مراكز مهم قالي‌بافي مانند كاشان، كرمان، اصفهان، تبريز، خراسان، كردستان و جز آن‌ها، در تالار طبقه هم‌كف به معرض نمايش گذاشته مي‌شود.
در كتابخانه موزه حدود 3500 جلد كتاب به زبان‌هاي فارسي، عربي، فرانسه، انگليسي و آلماني در اختيار هنر دوستان و پژوهشگران قرار مي‌گيرد. همچنين بهترين كتاب‌ها و نشريات و تحقيقات مربوط به فرش ايران و قالي‌هاي مشرق زمين به طوركلي و كتاب‌هايي در زمينه مذهب، هنر و ادبيات ايران در كتابخانه موزه موجود است. در كنار كتابخانه، كتاب فروشي موزه نيز مشغول به كار است.
همچنين براي استفاده از بازديدكنندگان موزه، فيلم‌ها و اسلايدهايي در زمينه قالي‌بافي و گليم و هنرهاي دستي ايران در سالن نمايش موزه به نمايش در ميآيد.
از ويژگي‌هاي موزه فرش قاليچه دست‌بافت ارزشمند و بي‌نظير ايراني، كار فرش بافان كاشان، در اندازه‌هاي 130 در 220 سانتي‌متر، معروف به قاليچه ميرزا كوچك خان جنگلي است كه اين شخصيت روحاني ملي را در لباس نظامي مسلح به تفنگ و اسلحه كمري، قطار فشنگ نمايش مي‌دهد. در شمسه بالاي تصوير ميرزا، كتيبه‌اي با عبارت و نام كارخانه ملامحمود ديده مي‌شود كه احتمالاً، با توجه به اين عبارات، تاريخ بافت قاليچه سال‌هاي آخر دوره قاجار است.
قديمي‌ترين فرش شناخته شده در جهان قالي 2500 ساله پازيريك است كه در 1949 م، در جنوب سيبري كشف‌شد و آن را بافت ايران در دوره هخامنشي دانسته‌اند. آشكار است كه قالي‌بافي در ايران در دوره هخامنشي وجود داشته و در قرن پنجم پيش از ميلاد، دوره‌اي طولاني از تكامل را پشت‌سر گذاشته است.
قالي ايراني پيوسته به عنوان يكي از اصيل‌ترين هنرها مورد توجه بوده و طيف وسيعي از طرح‌ها و نقوش زيبا را در برداشته است. در ميان قالي‌ها با طرح‌هاي گوناگوني كه در آن‌ها به كار گرفته شده، قالي‌هاي تصويري جايگاه ويژه‌اي دارند. بافت اين قالي‌ها اواخر سده نهم هجري مجدداً آغاز شد و تا به امروز ادامه يافته است.
در اين نمايشگاه نمونه‌هايي از قاليچه‌هاي تصويري شاهنامه بايسنغري به نمايش درآمده است كه گوشه‌هايي از ادبيات، اسطوره، مذهب و فرهنگ و هنر غني ايران را نشان مي‌دهد. اين آثار همه در كارگاه قالي‌بافي استاد موسوي سيرت، به ياري هنرمندان جوان ايراني و ذوق و سليقه استاد دنيا ديده و تكنولوژي كامپيوتري آفريده شده‌اند.
در واقع چند عامل اصلي را در به وجود آمدن اين 26 قاليچه مي‌توان متذكر شد: اول تهيه طرح و نقشه از روي نسخه اصلي; دوم تنظيم رنگ‌ها و عمل آوردن مواد رنگي گياهي و شيميايي روي پشم‌هاي مرغوب; و بالاخره مهارت قالي بافان هنرمند بافنده اين آثار كه به مدت پنج سال مستمر، روزانه گاه تا 12 ساعت به كار بافت قالي اشتغال داشته‌اند. از نكات جالب اين قاليچه‌ها هم زماني امر طراحي و بافت را مي‌توان متذكر شد. قاليچه‌ها حاشيه ندارند، اما يك حاشيه تشعيري با الهام از نقوش سنتي براي آن‌ها انتخاب شده كه هر دو قالي يك نقش مشترك دارند. در بالاي حاشيه، درون كتيبه‌هايي نام مجلس مربوط به آن قاليچه و نام هنرمندان آمده است.
در طول ساليان دراز، در اين موزه نمايشگاه‌هاي مختلفي برگزار شده كه مشهورترين آن‌ها از اين قرارند: نمايشگاه طرح بته كه در دي ماه 1365 بر پا شده; نمايشگاه سجاده‌ها و قالي‌هاي طرح محراب از سده دهم تا چهاردهم هجري; نمايشگاهي از قالي‌هاي گل برجسته از قرن هشتم هجري تا دوره معاصر به مناسبت بزرگداشت دهه‌فجر در 12 بهمن 1364; و دست بافت‌هاي ارامنه ايران.
موزه ايران (رضا عباسي)
اين موزه در بزرگداشت يكي از نگارگران عصر صفويه نامگذاري شده است. هدف از تشكيل آن گردآوردن، پاس داشتن، مطالعه كردن و شناساندن دستمايه‌هاي به يادگار مانده از هنرمندان چيره دست اين مرز و بوم مي‌باشد كه به روي عموم شيفتگان هنر و فرهنگ والاي ايران گشوده است. آثار اين موزه از دوره ماقبل تاريخ تا قرن 13 هجري را در بر مي‌گيرد.
مراكز و تالارهاي تشكيل‌دهنده اين موزه هنري عبارت است از:
1- تالار پيش از اسلام
2- تالار هنرهاي اسلامي شامل:
الف) آثار هنري و صنعتي
ب ) نگار گري
ج ) خوشنويسي
3- كتابخانه
