سلام عرض می کنم من مهرناز سیدی هستم از مشهد، رتبه 3 کشوری انسانی و رتبه 2 منطقه 1.
از کلاس پنجم ابتدایی کانونی بودم، 7 سال و در 145 آزمون شرکت کردم، یعنی تقریبا با کانون بزرگ شدم.
شما سال آخر چند آزمون دادید؟
تمام آزمون ها را از تابستان کامل شرکت کردم، تعدادش را دقیق نمی دانم.
چرا تابستان آمدید؟
به خاطر این که هم مباحث سال کنکور زیاد است پایه هم هست می خواستم اگر بشود در تابستان پایه را جمع کنم و یک دور مطالعه داشته باشم و این اتفاق برای من با کانون میسر شد و واقعا تا پایان سال حس می کردم بخاطر همان بازه حتی سه ماهه خیلی کارم سبک تر شده بود.
شما چون چند سال در کانون بودید همیشه ادامه می دادید یا هر سال برنامه راهبردی آزمون ها را بررسی می کردید یا چون اعتماد داشتید بررسی نمی کردید؟
من چون از سن خیلی کم به کانون آمده بودم عادت کرده بودم به فضای کانون و اخت گرفته بودم به خاطر همین اگر می خواستم این برنامه آزمون دادن را داشته باشم همیشه الویت من کانون بود.
چطور شد دبستان به کانون آمدید؟ در دوستان، آشنایان و فامیل نمی گفتند زود است چرا از الان می روید درس می خوانید یا به پدر و مادرتان نمی گفتند از الان می رود زندگی نمی کند و بچگی نمی کند بازی نمی کند. این حرف ها را نمی شنیدید؟
اتفاقا من خودم از بچگی از سن پایین هم چون خیلی بچه شلوغی نبودم علاقه ام بیشتر به سمت کتاب خواندن بود، سمت شعر خواندن و قصه گفتن بخاطر همین حتی از سن پایین تر و قبل از آن هم پدر و مادر من این صحبت ها را می شنیدند و در آن بازه هم بله به هر حال می شنیدند.
چه جوابی می دادند؟
مادرم می گفتند دختر من هدفش بزرگ است.
به فکر غیبت می افتادید؟ یک روزی که نتیجه شما خوب نشود، ناراحت شوید بعد بگویید من آزمون بعدی را نمی دهم.
سال آخر از ترم دوم یازدهم تمام آزمون ها را بدون غیبت شرکت کردم و در آن بازه نه اصلا با اینکه خصوصا در ترم دوم یازدهم زمانی گرفته شد تا به هر حال من خودم را پیدا کنم و به آن فراشناخت برسم، روش مطالعه دروس را کشف کنم آن زمان پیش می آمد که رتبه یا ترازم خیلی خوب نبود ولی می دانستم می توانم این را خیلی بهتر کنم و به همین خاطر همچنان با انگیزه تلاش می کردم.
در دوران کرونا چی؟ یک دفعه دوره کرونا و شوکی که وارد کرد باعث نشد در آزمون دادن تان یک مقدار تردید کنید؟
یک جمله هست که من همیشه می گویم هر اتفاقی را می شود هم به صورت تهدید بهش نگاه کرد هم فرصت. قضیه کرونا هم می توانست آسیب باشد هم زمان بیشتری باشد چون طبیعتا ما آن زمان رفت آمد را نیاز نبود صرف کنیم برای رفتن به مدرسه به هر حال زمان کلاس ها هم کمی کوتاه تر شده بود و از آن طرف دست ما باز بود که خودمان بیشتر مطالعه کنیم و برنامه را پیش ببریم. ازین حیث من فکر می کنم تاحدودی از آن استفاده مثبت کردم.
با این پدیده تقلب بعضی بچه ها چه کار می کردید؟
واقعیتش من چون آزمون های کانون برایم اولویت داشت خیلی حساس نبودم روی این که بقیه بچه های مدرسه چه کار می کنند و همیشه تلاش می کردم به برنامه راهبردی آزمون ها برسم بنابراین حساسیت چندانی نداشتم و آن کسی هم که به هر حال این کار را می کند صرفا دارد به خودش آسیب می زند و چیزی جز این نیست.
آیا آزمون ها را یکی در میان شرکت کردن یا چند آزمون جداگانه را شرکت کردن چه تفاوتی دارد با این که آزمون ها را پیوسته بدهید؟
اگر این تصور را کنم این مسیر کنکور مثل یک جاده باشد ما نمی توانیم این را بگوییم که من هر از گاهی می روم تو خاکی و برمی گردم چون این خطرناک است و طبیعتا در همان مسیر مشخص پیش رفت ضمن این که حالا گاهی پیش می آید که بچه ها می گویند ما یک مقدار از برنامه کانون مثلا جلوتر برویم و زودتر تمام کنیم درس ها را ببندیم ولی من شخصا سال کنکور به این فکر می کردم که کسانی که این برنامه را نوشته اند متخصص بودند و حتما اینجا صلاح دیدی وجود داشته که مثلا در این بازه در این ایستگاه جبرانی زمان بیشتری برای برخی از دروس گذاشته شود بنابراین می توانم بگویم با کمال اعتماد با برنامه کانون جلو رفتم، من تا قبل از عید درس ها را تمام نکردم دقیقا هم گام با برنامه کانون پیش رفتم و از این جهت هیچ نگرانی ای نداشتم.
چگونه برنامه راهبردی را با نیازهای شخصی خودتان تلفیق می کردید؟
خوب شیوه های برنامه ریزی طبق برنامه راهبردی می تواند کمی متفاوت باشد مثلا کاری که من فکر می کردم برای من بیشتر جواب بدهد این بود که در هفته اول سعی می کردم تمام دروس آزمون بعد را حداقل یک دور مطالعه و تست آموزشی را برایش داشته باشم.
شما می گویید هفته اول درس ها را می خواندید و تست آموزشی می زدید درست است؟ هفته دوم چه کار می کردید؟
هفته دوم متمرکز بر مرور و تست زدن بیشتر بود و تست زمان دار، تست تثبیتی و تلاش برای افزایش سرعت.
این نظر وجود داشت که برخی دوستان می گفتند ما خودمان جلوتر برویم از برنامه ولی من تصورم این بود که آن هفته دوم آن تست زدن بیشتر آن دفعات مرور برای رسیدن به تسلط واقعا لازم است. یک قانونی هست تحت عنوان قانون 20، 80 که می گوید 20 درصد مطالب با تسلط بالا بهتر از مطالعه 80 درصد مطالب با تسلط خیلی پایین است. خصوصا الان که سوالات کنکور هم رفته رفته مفهومی تر ترکیبی تر و بدین سمت و سو دارد می رود و خوب طبیعتا خواندن و تمام کردن مطالب بدون تسلط هیچ فایده ای ندارد.
در طول یک سال شما چند درصد از زمانتان را صرف روخوانی مطالب کردید و چند درصد را صرف حل مساله، تمرین کردن و تست زدن کردید؟
چون رشته ما انسانی است به جز ریاضی و مسائل اقتصاد، باقی دروس ما خیلی حل کردنی نیستند ولی از این حیث اشاره کنم که من کلا برعکس خیلی ها اینطوری نبودم که لغت به لغت حفظ کنم. همان اول هر پاراگراف یا صفحه ای را که می خواندم اولا سعی می کردم از آن لذت ببرم به آن به چشم یک داستان نگاه کنم نه این که بخواهم خودم را موقع درس خواندن عذاب بدهم بنشینم کلمه کلمه حفظ کنم بعد به تدریج در همین دفعات مرور که اتفاق می افتاد و ضمن این که من مفهوم کلمات را در ذهنم داشتم ناخودآگاه بعد یک مدت متوجه می شدم الان کلمات را هم حفظ شده ام.
فکر می کنید چند درصد روخوانی داشتید و چند درصد تست زدن و تمرین؟ نسبت این دو را می خواهم بدانم.
30 تا 35 درصد روخوانی بود و باقی تست زنی، اصلا تست زنی بخشی از یادگیری من بود و تا زمانی که تست نمی زدم انگار یادگیری من تکمیل نمی شد خیلی وقت ها مطالب کتاب را می خواندم بعد می رفتم تست می زدم تازه متوجه می شدم یک سری نکات دیگر هم بوده اند در کتاب که در نگاه اول من ندیده ام و آن ها را پیدا می کردم.
قبول دارید وقتی سخت یاد می گیریم خوب یاد می گیریم؟
بله اصلا کلا همین که درگیر با موضوع شویم، یک زمانی هست ما یک مطلبی را می خوانیم و حفظ می کنیم ولی در عمل آن را نمی توانیم اجرا کنیم، کافی است فرم سوال عوض شود آن را نمی توانیم جواب دهیم. اگر خودمان به نکات برسیم تا این که یک نفر دیگر یا یک کتاب دیگر به صورت دیکته شده همه چیز را به ما بگوید این بهتر است.
برای کشف روش هایتان در لحظه آزمون دادن آیا از خود آزمون دادن کمک گرفتید؟ موقع آزمون دادن بیشتر استرس تراز و رتبه را دارید یا همان جا که دارید آزمون می دهید به روش هایتان هم فکر می کنید و چیزی هم یاد می گیرید؟
هر آزمون هر دو بعد را دارد، هم بعد سنجشی دارد هم بعد آموزشی. من نمی گویم آن بعد سنجشش برای من مهم نبود مثلا این که به هر حال رقابت است و بتوانیم در آن زمان مشخص شده به اتمام برسانیم.
این ها به هر حال برای من یک مقداری فشار روانی کنترل شده ایجاد می کرد ولی در عین حال حواسم بود خصوصا در آزمون ها این کار را می کردم که مثلا از تکنیک ضربدر و منها استفاده می کردم و از کنار سوالاتی که حتی درست جواب داده بودم ولی برایم جدید بود یا نکته داشت یا فکر می کردم ممکن است بعدا در سوال مشابه آن ها گیر بیفتم بی تفاوت عبور نمی کردم.
خیلی عالی بود چه کار می کردید؟ آن را علامت می زدید یا در ذهنتان نگه می داشتید؟
همان موقع آزمون یک علامت ضربدر یا علامت "ش" می گذاشتم به این معنی که برای من شک دار بوده یا نکته داشته یا یک ستاره می زدم.
حتی بعضی وقت ها مطمئن بودم دارم این سوال را درست جواب می دهم ولی با خودم می گفتم این سوال، سوال خوبی است یا خودم می گفتم باید بروم پاسخ نامه اش را بخوانم ببینم پاسخ طراح چه بوده چه بسا شاید در آن نکات جدیدتری یاد بگیرم و خوب همان جا علامت می زدم.
آیا این آزمون های منظمی که شما دادید باعث شد که روش های مطالعه تان را بهبود بخشید یا به صورت رادیکال و جدی روشی را تغییر دهید؟
این که روشی را کامل تغییر دهم نه چندان چون به هر حال رشته انسانی خودتان هم اشاره کردید بیشتر دروس متنی است و خیلی شیوه های مطالعه را نمی توان دگرگون کرد ولی بله برای بهبود بخشیدن مثلا در دروس ریاضی من اوایل به تست آموزشی زیاد اهمیت می دادم ولی به زمان و سرعتم خیلی اهمیت نمی دادم بعدتر به ویژه با این تغییرات آزمون ها که 3 دفترچه ای شد این را متوجه شدم که باید روی سرعت تست زنی ریاضی هم کار کنم صرف اینکه بتوانم درست جواب دهم کافی نیست حتی سر جلسه کنکور هم مجبور شدم از یک سری سوالات که بلد بودم ولی زمان بر بودند در همان نگاه اول عبور کنم.
خانم سیدی، واکنش کانون به تغییراتی که پارسال ایجاد شد را چگونه ارزیابی می کنید؟ چه در دروه کرونا چه تغییراتی که الان اشاره کردید سه دفترچه ای شدن و نظایر این ها.
کانون خیلی سریع خودش را تطبیق داد و آزمون ها را سه دفترچه ای کرد. خود من هم از همان اول با این که غیرحضوری بود خودم در نظر داشتم و اهمیت می دادم بعضی بچه ها اوایل می گفتند ما هنوز دو دفترچه ای آن را در نظر می گیریم عمومی و اختصاصی و اینطوری می زنیم ولی من به شدت برایم مهم بود که حتما تقسیم بندی جدید را با کانون پیش بروم.
شما موقعی که از مدرسه می رفتید خانه و می خواستید درس خواندن را شروع کنید اول چه کار می کردید؟ اول تست می زدید یا درس می خواندید؟
بستگی به بازه زمانی اش داشت بعضی بازه های زمانی برای پیشروی است اینجا اول مطالعه و تست آموزشی بعضی جا ها اول نیاز است تست بازیابی زده شود بعد برویم سراغ کتاب. در بازه های مختلف این متفاوت بود من کلا بعد این که کتاب را یک بار خواندم از دفعات بعد همیشه تست بازیابی را مدنظر داشتم.
یک بار می خواندید بعد از آن اولویت را می دادید به بازیابی؟
بله.
نکته ای هست خودتان بخواهید مطرح کنید؟
بله یک جایی اشاره کردید به تغییرات کنکور، خیلی می بینم بچه ها ازین بابت نگران هستند خوب حق هم دارند ولی شرایط برای همه یکسان است یعنی به هر حال به هر شکلی کنکور و امتحان نهایی برگزار شود برای همه یکسان است، این فشار روانی هم باز برای همه یکسان است، اینجا بچه هایی موفق می شوند که روی درس هایشان تمرکز بیشتری کنند و خیلی درگیر حواشی نشوند در نهایت کسی که بهتر از همه درسش را خوانده باشد هر طوری که آزمون بخواهد برگزار شود او از بقیه کمتر ضرر می کند.
بچه هایی که صحبت های شما و باقی رتبه های برتر را می شنوند باید عین شما شوند یا مسیر خودشان را داشته باشند و اگر قرار است مسیر خودشان را داشته باشند شنیدن صحبت های شما چه فایده ای دارد؟
صد درصد نه که بخواهند قطعا و دقیقا شبیه یک نفر یا عده خاص باشند چون مسیر موفقیت همیشه شخصی سازی شده است ولی این را خوب بچه ها باید خودشان مدنظر داشته باشند که چطور می توانند از صحبت های بقیه با توجه به شرایط خودشان استفاده کنند. به طور مثال گاهی یک نکته را متوجه می شوند آن مفهومش مهم است نه این که بخواهد به همان شکل باشد ضمن این که حتی بین خود رتبه های برتر هم کلی اختلاف نظر وجود دارد و این نشان می دهد باید اعتماد به نفس داشته باشند و راهی را که فکر می کنند بهتر برایشان جواب می دهند را پیش بروند.
گفتگو: کاظم قلم چی
پیاده سازی متن: ناهید منجمی
برای مشاهده سایر گفتگو های کاظم قلم چی با رتبه های برتر 1401 کلیک کنید
